Στα άκρα οδηγείται πλέον η σύγκρουση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μετά και τις αναφορές του Παύλου Πολάκη περί «πιασμένων» οι οποίες ήρθαν να προστεθούν σε αυτές της Πόπης Τσαπανίδου και του Αλέξη Τσίπρα (πιο… ωραιοποιημένες βέβαια) περί εκβιαζόμενου Ανδρουλάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται την ώρα που λέει πως θέλει προοδευτική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ και έστω ανοχή του ΚΚΕ να επιτίθεται με τον γνωστό ακραίο τρόπο που έχει επιλέξει ως προεκλογική τακτική κατηγορώντας ευθέως τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη σε μια προσπάθεια που φαινομενικά έχει στόχο να αποτρέψει οποιαδήποτε μετεκλογική σύγκλιση που δεν θα περιλαμβάνει το κόμμα της αξιωματική αντιπολίτευσης.
Όμως επί της ουσίας δείχνει την αγωνία για την επόμενη μέρα στην Κουμουνδούρου. Για την επόμενη των διπλών εκλογών και την αποτυχία που προδιαγράφεται ως προς το στόχο της νίκης ή της δημιουργίας μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η αγωνία μετατρέπεται σε απελπισία που οδηγεί σε ακραίες εκφάνσεις. Η περίπτωση Βαρεμένου χαρακτηριστική, όπως και οι απειλές Πολάκη, που όμως δεν είναι η πρώτη φορά που τις αναφέρει και μάλιστα αυτολεξεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει τον φόβο του και επιχειρεί να συσπειρώσει ένα ακροατήριο που θρέφεται από ακραίες λογικές, ρητορικές και κυρίως πρακτικές. Το μπαράζ των επιθέσεων δεν είναι τυχαίο. Ούτε σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ ούτε κυρίως σε ότι αφορά τη ΝΔ. Δημιουργεί δε τις συνθήκες εκείνες που θα χρειαστούν για το επόμενο αφήγημα που ήδη αποκαλύπτεται, αυτό της αμφισβήτησης του αποτελέσματος των εκλογών.
Σε κάθε περίπτωση όμως η σύγκρουση που επέλεξε με το ΠΑΣΟΚ έχει και μια ακόμη λογική. Να βγάλει το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη από την ουδέτερη ζώνη και να το εντάξει στην ατζέντα που θέλει να διαμορφώσει. Τα περί εκβιαζόμενων και πουλημένων προκαλούν αντανακλαστικά και αυτά συντηρούν το τοξικό κλίμα που αναζητά διακαώς ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ στην πολακική ρητορική ήταν σε υψηλούς τόνους και υπενθύμισε στον ΣΥΡΙΖ αυτό που θέλει να ξεχάσει ή να σβήσει από τη μνήμη των υπολοίπων. Την αγαστή συνεργασία σε επίπεδο κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.
Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ «Οι συντονισμένες αήθεις επιθέσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής καταδεικνύουν ότι η κυβερνητική σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο, δεν ήταν διόλου τυχαία. Άλλωστε συνέβη δυο φορές. Η χυδαιολογία και η συνωμοσιολογία δεν έχουν σχέση με την ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης»
Προστίθεται δέ ότι «όσες προφάσεις εν αμαρτίαις κι αν προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσει την ασυγχώρητη συνεργασία του με την Ακροδεξιά, ο λαός έχει και μνήμη και κρίση. Ξέρει πλέον ότι μοναδική επιδίωξη του κ.Τσίπρα είναι η εξουσία για την εξουσία»
Και καταλήγει: «Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής αγωνίζεται αταλάντευτα ενάντια στην πρωτοφανή θεσμική εκτροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και εγγυάται την αποκατάσταση του κράτους δικαίου και της ακηδεμόνευτης λειτουργίας των Ανεξάρτητων Αρχών»
ΥΓ. Το σχόλιο της Πόπης Τσαπανίδου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βγάλει τα συμπεράσματά του από τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ (και η προτροπή προς το ΠΑΣΟΚ να βγάλει τα δικά του από τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ) προκαλεί ενδιαφέρον. Και αυτό διότι ουδείς γνωρίζει ποιά είναι τα συμπεράσματα αυτά. Ποιά είναι η γνώμη του Αλέξη Τσίπρα σήμερα για τον «φίλο Πάνο Καμμένο», αυτόν που ο ίδιος είχε με σαφή τρόπο ξεκαθαρίσει πως δεν ανήκει στην ακροδεξιά αλλά σχεδόν στο… κέντρο.
