Όταν το ψέμα αποκαλύπτεται δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος – για να (ξανα)θυμηθούμε την περίφημη ρήση του Τάκιτου.
Με τον κ. Κανάκη και τους Ράδιο Αρβύλα δεν είχα ποτέ ασχοληθεί – ούτε υπό την παλαιά σύνθεσή τους, ούτε υπό τη νέα, ούτε με αφορμή τα γνωστά πρόσφατα γεγονότα. Και πάντως ποτέ με αφορμή κάποιες αναφορές στο πρόσωπό μου (που είναι πολλές).
Υπάρχει ελευθερία του λόγου, την έχω υπερασπιστεί άπειρες φορές και έχω την πολυτέλεια να μην ενοχλούμαι – ούτε από τις υπερβολές.
Οι Ράδιο Αρβύλα βέβαια, δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια. Έχουν μια σατιρική εκπομπή και επιπλέον πρέπει να δικαιώνουν τον τίτλο της.
Με την ίδια θέρμη, όμως, που υπερασπίζομαι την ελευθερία του λόγου – πολύ περισσότερο στη σάτιρα – καταδικάζω την αποσπασματική αναφορά δηλώσεων, που κατά την γνώμη μου αποτελεί το ανώτατο στάδιο του γκεμπελισμού.
(Να σημειώσω εδώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκε χθες από αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου σε ρήση που αποδίδεται στον Γκέμπελς, υπουργό Προπαγάνδας και Δημόσιας Διαφώτισης της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ το ενοχλητικό είναι οι δηλώσεις και οι πράξεις που παραπέμπουν σ’ αυτήν).
Σε τελευταία εκπομπή του, ο κ. Κανάκης πρόβαλε ως… απειλή μια φράση μου («για να μην έχουμε προβλήματα στο μέλλον») προς συναδέλφους δημοσιογράφους του Open, καθώς ζητούσα το δικαίωμα να απαντήσω στον συνομιλητή μου! Υιοθετώντας έτσι το σχόλιο του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ηλιόπουλου, που φυσικά έσπευσε να υιοθετήσει και η «Αυγή».
Δήλωσα, βέβαια, αμέσως μετά ότι αναφερόμουν σε προβλήματα στις προσωπικές μας σχέσεις. Και προφανώς οι συνάδελφοι (Παυλόπουλος και Ρέβη) ούτε τρομοκρατήθηκαν, ούτε αντέδρασαν.
Φυσικά, οι Ράδιο Αρβύλα προτίμησαν την αποσπασματική αναφορά και έκοψαν, απέκρυψαν την συνέχεια. Κατέφυγαν, λοιπόν, στην αποσπασματική αναφορά, γιατί αυτό τους βόλευε.
Αλλά δεν είναι αυτό το μείζον. Το μείζον είναι η συνέχεια, όπου ο κ. Κανάκης μου απευθύνει το ερώτημα:
«Κυρία Βούλτεψη, μια που τα λέμε έτσι μεταξύ μας και εκπροσωπείτε την κυβέρνηση, μια ρητορική ερώτηση που αιωρείται στην ατμόσφαιρα: Γιατί αυτή η υπόθεση με τον βιασμό εδώ στην Θεσσαλονίκη την πρωτοχρονιά χρειάστηκε τόσος πολύς χρόνος ώστε να δημοσιοποιηθεί και δημοσιοποιήθηκε αφού πλέον δεν υπήρχε καμιά επιλογή, γιατί πίεσε πάρα πολύ το διαδίκτυο; Γιατί άραγε; Να κάτι τέτοια συμβαίνουν σε αυτή την χώρα».
Μάλιστα! Από τον Γκέμπελς περάσαμε στο QAnon και στον τραμπισμό που ήθελε τους Δημοκρατικούς να είναι βιαστές και άλλα πολλά…
Κατ’ αρχάς, η δημοσιοποίηση, ως γνωστόν, προέρχεται από αυτόν που δημοσιοποιεί και από τα μέσα ενημέρωσης. Και αυτό έγινε.
Ο ορισμός του βιασμού και η «χαμηλή ένταση»
Πέραν του ότι δεν μιλούν για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου, ο κ. Κανάκης καλό θα ήταν να διατυπώσει διαφορετικά τα ερωτήματά του και να τα απευθύνει αλλού.
Ας ρωτήσει, λοιπόν, τον ΣΥΡΙΖΑ:
-Γιατί κατά την διαδικασία της ψήφισης του νέου Ποινικού Κώδικα – για χάρη της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε την Βουλή ανοιχτή για μια επιπλέον εβδομάδα ενώ είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές του Ιουλίου 2019 – είχε αποσυνδεθεί η συναίνεση από τον ορισμό του βιασμού, αγνοώντας την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είχε ήδη γίνει νόμος του Κράτους (4531/2018);
Ενημερώνω τους Ράδιο Αρβύλα ότι στο άρθρο 36 της Σύμβασης (γνωστής ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης), η οποία κατά το Σύνταγμα έχει υπερνομοθετική ισχύ, «τα Μέρη υποχρεώνονται να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την ποινικοποίηση μιας σειράς πράξεων που παραπέμπουν σε σεξουαλική βία μεταξύ των οποίων και οι μη συναινετικές πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα».
Μπροστά στον σάλο, την τελευταία στιγμή, λίγο πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας, στις 6 Ιουνίου 2019, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καλογήρου, έφερε μια νομοτεχνική βελτίωση, επειδή, όπως ανέφερε, «το θέμα απασχόλησε ευρέως την κοινή γνώμη και δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό αίτημα και μια εσφαλμένη εντύπωση ότι ο βιασμός γίνεται πλημμέλημα».
Η νέα διάταξη (παράγραφος 5 του άρθρου 336) διατυπώθηκε ως εξής: «Όποιος επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, τιμωρείται με κάθειρξη έως 10 έτη».
-Γιατί, μια μέρα πριν από την ψήφιση, το υπουργείο επέμενε να «διευκρινίζει» ότι για να θεωρηθεί κακούργημα η ψυχολογική βία, αυτή έπρεπε να έχει ασκηθεί κατά του θύματος, μέσω της έκφρασης απειλής σοβαρού και άμεσου κινδύνου για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα. Ενώ, «όταν στο θύμα ασκείται ψυχολογική βία χαμηλότερης έντασης, όταν δηλαδή απειλείται με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη και εξαναγκάζεται έτσι σε γενετήσια πράξη με τον δράστη, τότε επιβάλλεται ποινή από 3 έως 5 έτη».
-Γιατί, επομένως, είχαν εφεύρει την… «χαμηλότερη ένταση»; Γιατί αυτός ο διαχωρισμός, ενώ είναι γνωστό ότι η «χαμηλότερη ένταση» είναι και η πιο συχνή; Σημειώστε ότι η ψηφοφορία, έγινε με την απουσία της Νέας Δημοκρατίας, ενώ το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ κατήγγειλαν και αποχώρησαν τόσο από την συζήτηση όσο και από την ψηφοφορία.
-Γιατί για τον ομαδικό βιασμό με τον παλιό νόμο προβλεπόταν ποινή είτε ισόβιας είτε πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών (δηλαδή από 10 έως 15 έτη), ενώ χρειάστηκε να έλθει η Νέα Δημοκρατία στην διακυβέρνηση της χώρας ώστε μοναδική ποινή για τον ομαδικό βιασμό να είναι πλέον η ισόβια κάθειρξη;
-Γιατί έπρεπε να έλθει η Νέα Δημοκρατία για να προβλεφθεί ρητά και ο βιασμός ανηλίκου με προβλεπόμενη ποινή την ισόβια κάθειρξη;
-Γιατί χρειάστηκε να έλθει η Νέα Δημοκρατία για να αυστηροποιηθούν οι ποινές για την εμπορία ανθρώπων; (Έως 10 έτη κάθειρξη με τον προηγούμενο νόμο, έως 15 έτη με τον σημερινό).
-Γιατί χρειαζόταν να έλθει η Νέα Δημοκρατία για να αυστηροποιηθούν οι προϋποθέσεις για την υφ’ όρον απόλυση των καταδικασθέντων για τα εγκλήματα του νόμου περί ναρκωτικών (σε διακεκριμένη μορφή), για εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις, εσχάτη προδοσία, ανθρωποκτονία, ληστεία, εμπρησμό, εμπρησμό σε δάση, εκβίαση, βιασμό ανηλίκου, εμπορία ανθρώπων, αρπαγή ανηλίκου και όλα τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας;
-Γιατί έπρεπε να αλλάζουμε και να ξανα-ματα-αλλάζουμε τον Ποινικό Κώδικα για να διορθώνουμε ημαρτημένα;
-Και τελικά, γιατί οι Ράδιο Αρβύλα δεν απευθύνουν τα ερωτήματά τους σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη και σήμερα υπερασπίζονται τον Ποινικό Κώδικα που ψηφίστηκε προεκλογικά, επιμένοντας σε ηπιότερες ποινές για τον βιασμό;
Και για να τελειώνουμε: Ακόμη και στις σατιρικές εκπομπές, όταν διατυπώνουμε σοβαρά ερωτήματα, θα πρέπει να γνωρίζουμε τι πραγματικά έχει συμβεί και να απευθύνουμε τα σωστά ερωτήματα στους κατάλληλους ανθρώπους.
Και όχι σε εκείνους που αγωνίστηκαν για να μην υπάρχουν βιασμοί «χαμηλής έντασης» και για να διατυπωθεί σωστά ο ορισμός του βιασμού.
Και πάντως όχι σε εκείνους που έχουν λάβει ενεργά μέρος, από διάφορες κυβερνητικές θέσεις και κοινοβουλευτικά και δημοσιογραφικά αξιώματα, στον αγώνα υπέρ της ισότητας και κατά της ενδοοικογενειακής βίας, της κακοποίησης και του τράφικινγκ. Ειδικά κατά την περίοδο της καραντίνας!
Και πάντως όχι στους εισηγητές της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης…
*Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
