Παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις πριν από το καλοκαίρι έδειχναν ότι ακόμη και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι τάσσονταν υπέρ της άρσης της μονιμότητας και της αξιολόγησης και παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ίδιων και των πολιτών συνολικά γνωρίζει πως οι μέχρι σήμερα πειθαρχικοί έλεγχοι είναι και χρονοβόροι και δεν οδηγούν σε απτά αποτελέσματα, οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ και των ενώσεων στο Δημόσιο πραγματοποιούν απεργία.
Οι συνδικαλιστές αντιδρούν στο νέο Πειθαρχικό Δίκαιο υποστηρίζοντας ότι είναι εργαλείο… φίμωσης και προάγγελος άρσης της μονιμότητας. Γιατί όμως το λένε αυτό; Το νέο πειθαρχικό δίκαιο προβλέπει επιτάχυνση της απόδοσης ή μη ευθυνών σε επίορκους δημοσίους υπαλλήλους και καταργεί τη συμμετοχή αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων σε αυτά. Καταργεί τη συμμετοχή συνδικαλιστών δηλαδή και δημιουργεί ένα ενιαίο πειθαρχικό όργανο.
Καταργεί τη… μισή ύπαρξή τους θα έλεγε κανείς αφού με τη συμμετοχή στα διάφορα πειθαρχικά όργανα –εκ των αποτελεσμάτων πάντα– οι διαδικασίες καθυστερούσαν και τα αποτελέσματα ήταν πολλές φορές αμφιλεγόμενα.
Και μόνο η αναφορά που κάνουν οι συνδικαλιστές περί «φόβου, εξάρτησης και υποταγής», που δήθεν επιχειρείται, αρκεί για να μπορέσει κάποιος να κρίνει τι ακριβώς συμβαίνει. Όπως και τα όσα υποστηρίζουν αναφορικά με όσους αρνούνται την αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών.
Με απλά λόγια. Πρόκειται για μια απεργία που διεκδικεί το… ανεξέλεγκτο και την ενδεχομένως εκ Θεού προερχόμενη εκτέλεση εργασίας χωρίς να μπορεί κάποιος να αξιολογεί τον κάθε εργαζόμενο και το έργο που παράγει. Όχι δεν είναι ακραία αναφορά. Γιατί κάποιος να μη θέλει να αξιολογηθεί; Και γιατί κάποιος να μη θέλει ένα ανεξάρτητο Πειθαρχικό Όργανο που θα αποτελείται από 50 λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του κράτους που θα κρίνει παραπτώματα.
Κυρίως γιατί θα πρέπει να παραμένει στη θέση του και να πληρώνεται –έστω και με μισή αμοιβή ή ότι άλλο τέλος πάντων προβλέπεται– έχοντας παραβιάσει τον όρκο που έχει δώσει.
Η απεργία έχει –φυσικά– την πολιτική κάλυψη κομμάτων της αντιπολίτευσης που επιχειρούν να μαζέψουν ψήφους από τη δεξαμενή των δημοσίων υπαλλήλων. Τα ίδια που υπόσχονται 13ο μισθό αλλά και 14ο, αυξήσεις και ό,τι άλλο έχει το λεφτόδεντρο που φυτρώνει στις αυλές τους.
