Όσοι πίστευαν ότι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρό κεντροαριστερό κόμμα, μάλλον από χθες θα πρέπει να το ξανασκέφτονται. Διότι δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας κεντρώος ψηφοφόρος νιώθει άνετα όταν το βλέπει να γίνεται... ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και των πάλαι ποτέ λοχαγών του Τσίπρα.
Όσο απογοητευμένος και να νιώθει από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν νομίζω ότι θεωρεί πως είναι καλύτερο ο τόπος να κυβερνηθεί από τη Ζωή.
Θα πρότεινα σε όσους φίλους αισθάνονται ότι ανήκουν σε αυτόν τον χώρο που εν συντομία αποκαλούμε Κέντρο, να κάνουν προβολή σε μια κυβέρνηση με τα χαρακτηριστικά των κομμάτων που συμμάχησαν με το ΠΑΣΟΚ για να... ρίξουν τον Μητσοτάκη και να βγάλουν συμπεράσματα.
Διότι εδώ δεν μιλάμε για μια ιερή συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων, αλλά για μια ανίερη συμμαχία με μοναδικό κοινό σημείο το πως θα επαναφέρουν το μεγάλο παζάρι ως κουλτούρα πολιτικής άποψης.
Σε μια ρευστή γεωπολιτικά περίοδο, καλώ τους κεντρώους ψηφοφόρους να δουν ένα τραπέζι στο οποίο θα κάθονται ο Ανδρουλάκης, ο Φάμελλος, ο Χαρίτσης και η Ζωή, προκειμένου να πάρουν απόφαση για το όποιο θέμα θέλετε.
Νομίζω ότι όποιος μπει στον κόπο να το κάνει εικόνα, θα δώσει μόνος του την απάντηση. Οτι αυτό το πολιτικό τραπέζι είναι πολύ ωραίο για ένα τηλεοπτικό πάνελ, αλλά όχι για να κυβερνήσει τη χώρα.
Για να μη μιλήσω για διάφορους απόστρατους της δεξιάς παράταξης που είδαν πάλι φως και μπήκαν ή για να... δικαιωθούν ή για να τιμωρήσουν τον Μητσοτάκη, γιατί δεν τους υπολόγισε όσο τους άξιζε, κατά τη δική τους κρίση.
Το μόνο βέβαια που επιτυγχάνουν οι τελευταίοι, που έχουν γίνει τρύπα στον ζουρνά όσων μέχρι χθες τους είχαν κάνει περίγελο, είναι να πυροβολούν την παράταξή τους. Κρίμα για κάποιους εξ αυτών που λησμόνησαν ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
