Για «τεχνοφοβία, συνωμοσιολογία και εμμονή» κάνει λόγο ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης αναφορικά με δημοσίευμα της «ΕφΣυν» που κάνει λόγο για τρύπες ασφαλείας σε εφαρμογές του gov.gr.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι από τους λίγους υπουργούς της κυβέρνησης που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και δικαίως αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα στελέχη της. Είναι ο άνθρωπος πίσω από το συνηθέστερο ερώτημα όλων μας όταν με κάποια από τις εφαρμογές του gov.gr γλιτώνουμε ώρες και ουρές ταλαιπωρίας: «Μα, καλά, τόσο δύσκολο ήταν να το έχουν φτιάξει εδώ και χρόνια;»
Και όμως, αυτός φαίνεται να είναι ο βασικός λόγος που ο Κυριάκος Πιερρακάκης όσο και το συνολικό ψηφιακό έργο της κυβέρνησης –καθώς καταργεί μια σειρά από παρασιτικές λαθροϋπηρεσίες που «κάνουν τη δουλειά με το κατιτίς τους»– είναι στο στόχαστρο της νέας επιχείρησης που εξελίσσεται με πρόσχημα τη «δημοσιογραφική έρευνα» από το γνωστό υπόγειο επιτελείο της Κουμουνδούρου.
Αστήρικτο σενάριο
Λίγες ημέρες μετά την αήθη (πολιτικά και δημοσιογραφικά) διασύνδεση της διάσωσης της οικογένειας του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης από την καταστροφή στο Μάτι με τη λειτουργία των κακόβουλων λογισμικών παρακολούθησης, η ίδια εφημερίδα («ΕφΣυν») επανήλθε με νέο αστήρικτο και γενικόλογο σενάριο που κάνει λόγο για τρύπες ασφαλείας σε πολλές από τις εφαρμογές του gov.gr, οι οποίες μεταβιβάζουν προσωπικά δεδομένα των χρηστών προς την Google και άλλους, ώστε αυτά να χρησιμοποιούνται για διαφημιστικούς λόγους. Ακόμα ένα ωραίο σενάριο με τον ίδιο κοινό παρονομαστή: τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Πρόκειται για ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα που παντρεύει με αξιομνημόνευτο τρόπο την τεχνοφοβία και τον «ψεκασμό» με θεωρίες συνωμοσίας προσπαθώντας να στήσει έναν ιστό υπονοιών ότι «διαπιστώνουμε ότι “θηρευτές” προσωπικών δεδομένων και εν δυνάμει μηχανές “αξιοποίησης” των δραστηριοτήτων του ανυποψίαστου χρήστη φαίνεται ότι είναι και οι κρατικές εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα από το gov.gr».
Για να προσπαθήσει να ισορροπήσει την τεχνοφοβία και τον ερασιτεχνισμό του με το εξής: «Δεν είναι πρωτοτυπία στα κινητά τηλέφωνα, πολλές εφαρμογές κάνουν τα ίδια και χειρότερα, αλλά από τόσο μαζικές εφαρμογές περιμέναμε κάτι καλύτερο. Και είναι προφανές ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τη δυνατότητα με τη χρήση της. Οι περισσότερες από τις άδειες ενεργοποίησης που εξετάσαμε είναι συμβατές με τον σκοπό των εφαρμογών, άλλες πάλι ανοίγουν τεράστιες “τρύπες” ασφαλείας, ιδίως σε ανύποπτους χρήστες ή σε τηλέφωνα με παλαιότερο λειτουργικό».
Αν το θέμα δεν είχε πολιτική διάσταση και δεν αποτελούσε μέρος της επιχείρησης «Εξοντώστε τον Πιερρακάκη», θα επρόκειτο για κακοστημένο αστείο και ατυχέστατη ερασιτεχνική προσπάθεια λαϊκίστικης εκμετάλλευσης της τεχνοφοβίας πολλών ανθρώπων, ιδιαίτερα μεγαλύτερων ηλικιών που δεν είναι εξοικειωμένοι.
Βάσει του συγκεκριμένου δημοσιεύματος, άνθρωποι νεότερων ηλικιών θα είχαν ακόμα έναν λόγο για να σταματήσουν να αγοράζουν εφημερίδες. Τα smart phones έχουν, άλλωστε, τόσο πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να παρακολουθήσουν τις καταναλωτικές συνήθειες των χρήστων και μάλιστα με τη συναίνεσή τους, που ο ΑΜΚΑ, ο αριθμός ταυτότητας και ο ΑΦΜ που ζητούν οι περισσότερες εφαρμογές του gov.gr είναι παντελώς άχρηστα.
Το ίδιο και η εφαρμογή Google Maps καταγράφει με τη συναίνεση του χρήστη –εκτός αν την απενεργοποιήσει– τις περιοχές στις οποίες κινείται και στέλνει μάλιστα και ιστορικό των διαδρομών που έχει κάνει, όπως και τα σημεία ενδιαφέροντος που έχει επισκεφθεί.
Απάντηση με στοιχεία
Το μνημείο τεχνοφοβίας και οπισθοδρομικότητας δεν άφησε ασυγκίνητο τον στόχο του. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης αντέδρασε και αυτήν τη φορά με τη γνωστή κοσμιότητα και τον εμπεριστατωμένο τρόπο που διαθέτουν οι άνθρωποι που γνωρίζουν: «Τεχνοφοβία, συνωμοσιολογία, εμμονή. Αυτό είναι, συνοπτικά, το σχόλιό μας για το δημοσίευμα της “ΕφΣυν”.
Το μεγάλο ψηφιακό κεκτημένο που έχει συντελεστεί στη χώρα, οι 1.500 υπηρεσίες του gov.gr και το 1 δισ. ψηφιακές συναλλαγές φέτος δεν ακυρώνονται με έωλους τρόπους. Ολες οι εφαρμογές σχεδιάζονται με βάση τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων, με έμφαση στην ιδιωτικότητα και χωρίς καμία περιττή ή εμπορική χρήση δεδομένων και πάντα με τη συναίνεση του πολίτη.
Ταυτόχρονα, η χώρα αποκτά συνεχώς νέα συστήματα που αντικαθιστούν τα παλαιά και γίνονται διαρκείς επενδύσεις στη θωράκιση και διασφάλιση των συστημάτων. Μια εικόνα εντελώς αντίθετη από το παρελθόν, όπου η έννοια κυβερνοασφάλεια υπήρχε μόνο στη θεωρία και σίγουρα όχι στο ελληνικό Δημόσιο. Τα θέματα της πληροφορικής είναι πολύ σοβαρά για να τυγχάνουν συνωμοσιολογικής, υπαινικτικής και μη επιστημονικής αντιμετώπισης. Και ίσως αυτό εν μέρει επεξηγεί γιατί η πρόοδος σε αυτόν τον τομέα είχε καθυστερήσει τόσο.
Φυσικά, στην πραγματικότητα όλη αυτή η συζήτηση ελάχιστα αφορά τις λεπτομέρειες των ψηφιακών εφαρμογών και το πώς οι πολίτες εξυπηρετούνται. Το σκεπτικό αφορά, ακόμα μια φορά, τη στοχοποίηση του ψηφιακού έργου της κυβέρνησης προεκλογικά. Οπως έχουμε όμως τονίσει και στο παρελθόν, η Ελλάδα αλλάζει με έργα, όχι με λάσπη».
