Στη «σχεδία» Μαΐου (τεύχος #89), που βρίσκεται, εκτάκτως, από την Τετάρτη 19 Μαΐου στους δρόμους της πόλης: “Κατανικούμε τις δυνάμεις της μοιρολατρίας, περιηγούμαστε στα τοπία της μνήμης, αίρουμε κάθε εμπόδιο στο διάβα του έρωτα, απολαμβάνουμε αποστάγματα ευθύνης, θωρούμε την άλλη όψη της αρετής”. Έτσι αναφέρεται στο δελτίο τύπου του μοναδικού περιοδικού δρόμου που κυκλοφορεί στην Ελλάδα και οι πωλητές της προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικά πληθυσμιακές ομάδες: άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
“Από την αστρολογία έως το μάτι και την κβαντική ψυχολογία, μια σειρά από ψευδοεπιστημονικές δοξασίες μάς υπόσχονται έτοιμες λύσεις, ανοίγοντας το δρόμο στη μοιρολατρία και την απώλεια της ελευθερίας μας. Κι ενώ, σύμφωνα με μετρήσεις, το 14% του πληθυσμού της χώρας μας μελετά τη στήλη του ωροσκοπίου και το 55,6% των Ελλήνων πιστεύουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προβλέψουν τα μελλούμενα, «ο πιο σίγουρος δρόμος για να χάσει ένας άνθρωπος την ελευθερία του είναι να μεταθέσει την ευθύνη του εαυτού του και των πράξεών του σε δυνάμεις που είναι έξω από εκείνον», μας προειδοποιεί ο δρ. ψυχολογίας Γιώργος Πιντέρης. Είναι το φάκελο της διάδοσης των ψευδοεπιστημών που ανοίγουμε στο εκτενές μας ρεπορτάζ με τίτλο «Ο Ερμής της ουτοπίας».
«Τα τοπία της μνήμης». Ένας ακάματος αθηναιογράφος μάς ταξιδεύει στα κτίρια, τις λησμονημένες ιστορίες, τις μυρωδιές της πρωτεύουσας και υπερασπίζεται την εγγενή δημοκρατικότητά της. «Απέχω από θεωρίες καταστροφής και από δογματισμούς με εμμονές στην άρνηση. Η Αθήνα είναι μια πόλη που δοξάζει το ανθρώπινο μέτρο. Είναι μια πόλη αρκετά δημοκρατική», σημειώνει, ανάμεσε σε άλλα, στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Νίκος Βατόπουλος.
«Ανεμπόδιστος έρως». Τα βέλη του φτερωτού θεού σημαδεύουν και τους συμπολίτες μας με αναπηρία. Παρά το διαδεδομένο στερεότυπο ότι η σεξουαλικότητα δεν τους αφορά, και σεξουαλικές ανάγκες έχουν και υγιή ερωτική ζωή αναπτύσσουν. «Οι κοινωνικές αναπαραστάσεις για την αναπηρία είναι σχεδόν πάντα αρνητικές. Δεν σκεφτόμαστε ότι οι συνάνθρωποί μας αυτοί ποθούν, ερωτεύονται, έχουν ορμές», σημειώνει η Μόιρα Τζίτζικα, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και κλινική ψυχολόγος.
«Απόσταγμα ευθύνης». Η δημιουργός ενός καινοτόμου εγχειρήματος μιλάει στη «σχεδία» για το πώς μπορεί η εκπαίδευση στην υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ να γίνει μόδα στα μπαρ, για το όραμά της για μείωση της χρήσης πλαστικού, αναγνώρισης των ελληνικών αποσταγμάτων, όπως και περιορισμού της σπατάλης τροφίμων. «Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε είναι οι μπαρτέντερ να περάσουν αυτοί το μήνυμα της υπεύθυνης κατανάλωσης, με έναν τρόπο που να μην είναι “δασκαλίστικος”», μας λέει η ιδρύτρια της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «METRON ARISTON – Making Responsibility a Trend» κ. Ντένη Καλλιβωκά.
«Εθνόσημο στη σχάρα». Η εισβολή των καγκουρό στα πιάτα αλλά και στις αυλές των Αυστραλών έχει πυροδοτήσει έναν έντονο διάλογο για την κατανάλωση και την εκτροφή του εθνικού συμβόλου της χώρας. Εάν το αυστραλιανό έθνος μαζευτεί για ένα μπάρμπεκιου με κρέας καγκουρό, παρευρισκόμενοι θα είναι και υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ζώων που θα διαμαρτύρονται.
«Η άλλη όψη της αρετής». Σε μία πόλη της Βραζιλίας, η έκδοση ενός τοπικού νομίσματος αποτελεί εργαλείο μείωσης της φτώχειας, ενίσχυσης της απασχόλησης, ακόμη και καταπολέμησης της παραοικονομίας. Τα χρήματα στο τοπικό ψηφιακό νόμισμα μουμπούκα, που πιστώνονται από τη δημοτική αρχή στο λογαριασμό 42.000 κατοίκων της πόλης Μαρικά, κατευθύνονται σε επιχειρήσεις που ανήκουν σε ντόπιους. Ειδάλλως, μεγάλο μέρος τους θα καταναλωνόταν σε ξένες αλυσίδες σουπερμάρκετ.
Η Μπέριτ Ρέις Άντερσεν, η πρόεδρος της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ, επιστρέφει στον 19χρονο εαυτό της, στη ρομαντική αναζήτηση της ομορφιάς, τη λαχτάρα της να εξερευνήσει τον κόσμο, την αφέλειά της, αλλά και την ωρίμανση που μας χαρίζουν οι δυσκολίες. «Το συνεχές κυνήγι της περιπέτειας δεν αποτελεί απαραίτητα στόχο ζωής. Η καθημερινότητα έχει μια αξία που δεν αντιλαμβανόμουν όταν ήμουν νέα. Η σταθερότητα είναι ένα υπέροχο πράγμα», μας εξηγεί.
Ακόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», περιγράφει την αποβίβαση της Αλίκης στο Πορτ Μέλμπουρν. Ο Νίκος Τσιάμης, εκπαιδευτής σκύλων, και η Φωτεινή Ρεντζή, νηπιαγωγός και μουσικός, μιλούν για μια φιλία που ξεκίνησε με αφορμή τη Ρίβα. Ο φακός του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφει μεσημεριανά στιγμιότυπα της πόλης, την ίδια στιγμή που μία παλαίμαχος εκπαιδευτικός μάς μεταφέρει στην Κόνιτσα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, των ξωκλησιών, μα και της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, ενώ μας ετοιμάζει και κονιτσιώτικη γαλατόπιτα. Επιπλέον, κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας» και, μέσα από μια μικρή αγγελία, μυούμαστε στον μοντελισμό.”, σύμφωνα με το χάρτη περιεχομένων του περιοδικού.
