Ο Γιώργος Φραντζόγλου πήρε τη μεγάλη απόφαση το 2016 να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μετακομίσει μόνιμα με τη σύζυγο και τα δίδυμα παιδιά τους στο παγωμένο Ροβανιέμι της Φινλανδίας. Εκεί, ψηλά στον Αρκτικό κύκλο, χίλια χιλιόμετρα βόρεια του Ελσίνκι, στο βορειότερο σημείο της Ευρώπης, ξεκίνησε να εργάζεται ως «γητευτής» των ταράνδων, να κάνει διαδρομές στο Βόρειο Σέλας, αλλά και εκδρομές με σνόουμομπιλ έχοντας πάντα για γείτονά του τον …Άγιο Βασίλη.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο κ. Φρατζόγλου ασχολείται ως οδηγός δραστηριοτήτων στο Ροβανιέμι. Τον χειμώνα οργανώνει για τους τουρίστες βόλτες με έλκηθρα, με ταράνδους ή σκυλιά, διαδρομές για να δει κανείς το Βόρειο Σέλας, εκδρομές με σκι και χιονοπέδιλα, ενώ τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες συνοδεύει τους ενδιαφερόμενους σε σαφάρι άγριων ζώων, αλλά και σε ψάρεμα, κανό, τρέκινγκ και παρατήρηση του Ήλιου του Μεσονυχτίου.
Από τον Οκτώβριο και μετά, ο ίδιος και η οικογένειά του αρχίζουν να ζουν από κοντά το απόλυτο «παραμύθι» των Χριστουγέννων. Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» ο κ. Φραντζόγλου εξηγεί πώς πήρε την απόφαση με τη σύζυγό του να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να μετακομίσουν σε μία περιοχή του φιλανδικού βορά, όπου οι θερμοκρασίες τον χειμώνα φτάνουν τους -30 και -35 βαθμούς Κελσίου.
«Ήμασταν πάντα άνθρωποι του βουνού. Και σ’ εμένα και στη γυναίκα μου άρεσαν οι χαμηλές θερμοκρασίες, ο χειμώνας, το χιόνι και εργαστήκαμε πάρα πολλά χρόνια σε ελληνικά χιονοδρομικά κέντρα σε δραστηριότητες αναψυχής. Ως άνθρωπος που δεν αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες, σήμερα …απορώ πώς ζούσα στην Ελλάδα!», λέει χαρακτηριστικά.
Ο εγκλιματισμός της οικογένειας ήρθε γρήγορα, παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες και του ότι -όπως ο ίδιος αναφέρει- δεν υπάρχουν άλλοι Έλληνες στην περιοχή. «Ο κόσμος εδώ, συνηθισμένος ίσως στο να έχει διάδραση με άλλες εθνικότητες εξαιτίας του τουρισμού, είναι πιο ζεστός και φιλικός σε σχέση με την υπόλοιπη Φινλανδία», εξηγεί ο κ. Φραντζόγλου, που το μόνο που, όπως παραδέχεται, τού λείπει κάποιες φορές από την Ελλάδα είναι «ένας καφές ή ένα ποτήρι κρασί με παρέα σε χαλαρούς ελληνικούς ρυθμούς».
Παρά τις σκληρές συνθήκες, δέλεαρ για έναν μετανάστη, όπως τονίζει, παραμένει όλο τον χρόνο η μαγεία που εκπέμπει ο τόπος: «το χωριό του Άγιου Βασίλη, η ατμόσφαιρα, το δάσος, το τοπίο, κάνουν κάθε ενήλικα να νιώσει παιδί εδώ. Είναι πιο εύκολο σε τέτοια μέρη να αρχίσει να… πιστεύεις ξανά σε νεράιδες, ξωτικά και φυσικά τον ίδιο τον Άγιο Βασίλη».
Μάλιστα, ο κ. Φραντζόγλου χαριτολογώντας λέει πως το σπίτι όπου κατοικεί σήμερα η οικογένειά του είναι τόσο κοντά σε αυτό του Άι Βασίλη, σε σημείο που όταν τα δίδυμα παιδιά του ζητούν κάποιο δώρο ή παιχνίδι και ο ίδιος τους εξηγεί πως θα πρέπει να κάνουν υπομονή για να το αποκτήσουν… αυτά τού απαντούν: «Εντάξει, θα πάμε να το ζητήσουμε από τον Άγιο Βασίλη»!
