Ασχέτως εάν αυτό λειτουργεί υπέρ ή κατά της κυβέρνησης, η ουσία είναι μία: και παραγγελία να την είχε, τέτοια αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να είχε βρει ο Μητσοτάκης.
Διότι είναι να απορείς με το εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης (και το ΠΑΣΟΚ) πιστεύει ότι διαγράφοντας την Μπατζελή θα μπορέσει να πείσει την κοινωνία ότι γίνεται κυβερνητικό κόμμα.
Ή ότι, στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορέσει να ανακάμψει έστω δημοσκοπικά. Αλλά δικό τους είναι το θέμα, ας καθίσουν να το λύσουν. Διότι είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ο τόπος χρειάζεται μια σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Από την άλλη, η τραγωδία στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται, καθώς στη συνείδηση του κόσμου, και ιδιαίτερα του δικού τους κόσμου, τα όσα διέπραξαν σε βάρος του Κασσελάκη και το ξήλωμα εν κινήσει του εκλεγμένου από τη βάση αρχηγού τους δεν έχει ξεπεραστεί. Η στρατηγική τους να υπερασπίζονται δε τις ημέρες Τσίπρα, τον οποίο καταδίκασε ο ελληνικός λαός δύο φορές σε εθνικές κάλπες, δείχνει τη μεγάλη απόγνωση.
Το να γυρνάς με... χαρτάκια πόσο έκανε το αρνί το 2019 ξεχνώντας πού ήταν ο μισθός το 2019, πού ήταν το χρέος το 2019, πού ήταν η ανεργία το 2019, πού ήταν οι επενδύσεις το 2019 και άλλα πολλά, δείχνει ότι δεν έχεις αφήγημα.
Τέλος, στη Νέα Αριστερά, οι λοχαγοί του Τσίπρα ζουν στον δικό τους κόσμο. Και εάν ήμουν Χαρίτσης, μετά την αποδοκιμασία που εισέπραξε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, θα είχα ήδη μαζέψει τα μπογαλάκια μου και θα είχα πάει σε άλλες πολιτείες. Αλλά δικό του θέμα είναι και εκείνου. Απλά θα πρόσθετα ότι αντί να ψάχνουν εάν τους φταίει ο Μητσοτάκης ή η Ομάδα Αλήθειας, να δουν τους καθρέφτες τους. Εκεί ίσως να δουν την αλήθεια.
Αυτά, και Καλή Ανάσταση να έχουμε. Ο καθένας όπως την εννοεί και την έχει ανάγκη...
