Δεν είναι η πρώτη φορά που η κα. Ακριβοπούλου ξεπερνά κάθε όριο δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί σαν μετωπικός κομματικός βραχίονας. Δεν είναι η πρώτη που η επαγγελματική συμπεριφορά της καθίσταται δυσδιάκριτη από την συμπεριφορά των τρολς του Διαδικτύου.
Γράφει ο ΗΘΙΚΟΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΣ
Η κα. Ακριβοπούλου έχει υποπέσει σε επανειλημμένα δημοσιογραφικά, πολιτικά και ηθικά ατοπήματα. Είναι αυτή που λόγω …πυρετού ζήτησε συγγνώμη την επόμενη από τρεις Μητροπολίτες, επειδή την προηγουμένη η κυβερνητική προπαγάνδα απαιτούσε να έχουν εκφράσει «ακροδεξιές» απόψεις. Είναι η ίδια που σιγοντάριζε συμπαρουσιαστή της Σ. Καψώχα, να εξομοιώνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με έναν «θεωρητικό της Ακροδεξιάς» και του φασισμου. Είναι εκείνη, η οποία παραδίδοντας μαθήματα δημοσιογραφίας, απαγόρευσε σε συνάδελφο της να …διακόψει και να …υποβάλλει ερώτηση στον Π. Πολάκη τον οποίο φιλοξενούσε στην εκπομπή της. Τώρα όμως, ουσιαστικα μέσα στην επίσημη προεκλογική περίοδο, με το χυδαία προπαγανδιστικό βίντεο με τον γάιδαρο, κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και τον χειρότερο εαυτό της.
Η κα. Ακριβοπούλου είναι η ακριβοπληρωμένη-για την εποχή-εξωτερική συνεργάτης της ΕΡΤ, η οποία προέβαλε την διαρκή και συνειδητή μεροληψία της, σαν «συγκριτικό πλεονέκτημα», το οποίο είναι στρατευμένο σε ένα αυθαίρετο «ηθικό πλεονέκτημα». Ένα «δόγμα» το οποίο αποδοκιμάστηκε παραγωδώς στις 26 Μαΐου.
Η ΕΡΤ κουβαλάει στο βεβαρυμένο ιστορικό της ουκ ολίγες περιπτώσεις δημοσιογράφων, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν τον ρόλο τους σαν ρόλο «ιμάντα μεταβίβασης» της γραμμής από τα εκάστοτε «υπόγεια» του Μ. Μαξίμου, στον τηλεοπτικό αέρα της πάντοτε δημόσιας ΕΡΤ. Όμως η περίπτωση της κας. Ακριβοπούλου μάλλον δεν έχει προηγούμενο. Ακόμα και το αλήστου μνήμης «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» ή η προκλητικά υμνητική περιγραφή του Σπ. Χατζάρα, για την τότε επιστροφή του αείμνηστου Α. Παπανδρέου, μάλλον ωχριούν μπροστά στα «έργα και τις ημέρες» της κας. Ακριβοπούλου στην ΕΡΤ επι ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που δεν κατάλαβε, ούτε η ίδια, ούτε οι πολιτικοί καθοδηγητές της, είναι, ότι η ΕΡΤ είναι δημόσιο αγαθό. Δεν ανήκει σε κανέναν, εκτός από το σύνολο του ελληνικού λαού. Δεν είναι κομματικό λάφυρο. Και η «χρήση» της σαν «κομματικό λάφυρο» χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς καν προσχήματα δεοντολογίας και πολυφωνίας, συνιστά εντέλει κατάχρηση δημόσιας περιουσίας.
Και είναι τυπικό παρακολούθημα μιας γενικότερης νοοτροπίας και συμπεριφοράς, η οποία καταρράκωσε κάθε έννοια σεβασμού στους κανόνες της δημοκρατίας, στον θεσμικό σεβασμό και στον σεβασμό της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι συνεχίζουν να πληρώνουν την δημόσια ΕΡΤ.
