Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου
Οταν μιλούν οι ΣΥΡΙΖΑίοι «για την εφαρμογή ενός προγράμματος προοδευτικής ανάταξης της οικονομίας», ο κόσμος τρομοκρατείται. «Προοδευτική ανάταξη»; Τι είν’ τούτο πάλι; Αλλη μια επικίνδυνη «εναλλακτικότητα»; Πάλι θέλουν να πειραματιστούν εις βάρος μας, πάλι θέλουν να μας υποβάλλουν σε ασύμμετρες καταστάσεις; Δεν τους φτάνει που παραλίγο να βρεθούμε εξαιτίας τους εκτός ευρωζώνης; Δηλαδή, για να καταλάβουμε: η «προοδευτική ανάταξη» θα είναι το εκλογικό τους αφήγημα; Και θα ακούμε από εδώ και πέρα ότι «η πρώτη και καθοριστική μεταβλητή για την προοδευτική διακυβέρνηση είναι η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις εκλογές»; Αυτή είναι και θα είναι η ρητορική της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πού είναι το αφήγημά τους; Δηλαδή, θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν την ψήφο των πολιτών χωρίς συγκεκριμένες θέσεις, αλλά με αοριστολογίες;
Ο λαός θυμάται τις αμέτρητες αυταπάτες που παραλίγο να οδηγήσουν στην καταστροφή τη χώρα. Θυμάται το δήθεν «κοστολογημένο» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όπως αυτό διατυπώθηκε το 2014 στη ΔΕΘ. Θυμάται τις συνεχείς δηλώσεις του τύπου «η πολιτική μας έχει ταξικό πρόσημο». Μια πολιτική που δεν ήταν για όλους, δεν ήταν κοινώς εθνική, αλλά υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και κατά άλλων. Μια πολιτική που απεχθανόταν την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, μια πολιτική που απεχθανόταν την ανάδειξη και την αριστεία, μια πολιτική που κυνηγούσε ό,τι δημιουργούσε συνθήκες ανάπτυξης, καθώς είχε στόχο της τη διαιώνιση της φτώχειας. Θυμάται ο κόσμος τις κλειστές τράπεζες και τις ουρές στα ΑΤΜ για το 60άρι, θυμάται το τρίτο μνημόνιο και χίλια δύο άλλα, πολύ τραυματικά.
Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπει κανείς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να λειτουργεί τόσο πρόχειρα. Θα περίμενε κανείς από τα στελέχη ενός κόμματος που πέρασε από την κυβέρνηση ένα επιχείρημα, μια πρόταση, κάτι… Αντ’ αυτού, ακούει κάτι δυσνόητα για «προοδευτική ανάταξη» και «καθοριστικές μεταβλητές». Και βλέπει κάποιους εξ αριστερών, αντί να υπερασπίζονται τη χώρα και να συμβάλλουν στη θωράκιση της εικόνας της, να την καταγγέλλουν διαρκώς στο εξωτερικό. Στην πολιτική, πάντως, κρίνονται όλοι και δη διαρκώς και για τα πεπραγμένα τους αλλά και για την όλη παρουσία τους.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
