Δεν πρόλαβαν να ανάψουν καλά-καλά οι πολιτικές συζητήσεις και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε πάλι τις γνωστές «βόλτες» του. Όχι στις παραλίες του Σουνίου – εκεί άλλωστε δεν διακυβεύεται η εθνική οικονομία – αλλά στη σφαίρα των γενικολογιών και των… μοντέλων ανάπτυξης που θυμίζουν περισσότερο φοιτητικές σημειώσεις σε καλοκαιρινή εξεταστική, παρά κυβερνητικό πρόγραμμα, αφού εμφανίζεται σχεδόν έτοιμος να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα και να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε, με την ευθύτητα που τον διακρίνει, έδωσε το στίγμα των αντιφάσεων του πρώην πρωθυπουργού, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Βγήκε προχθες ο "περιπατητής του Σουνίου" και μίλησε για βαλκανοποιήσεις και τέτοια πράγματα, χωρίς να έχει πολιτική ουσία».

Και συνεχίζει ο δημοσιογράφος: «Εδώ που τα λέμε, ποιος να του την δώσει; Ο ίδιος άνθρωπος που έκλεισε τις τράπεζες, που υποσχόταν σκίσιμο μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, κατέληξε να φέρει το τρίτο και πιο επώδυνο. Και τώρα μιλάει για «αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου», λες και δεν κυβέρνησε πέντε χρόνια.

Ο Πορτοσάλτε το είπε απλά: «Δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος έκλεισε τις τράπεζες, ο άνθρωπος ο οποίος επί 5 χρόνια δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί αυτό που τελικώς έκανε - τι έκανε; Έκλεισε το μνημόνιο. Αλλά δεν το έκλεισε στην ώρα του».

Το ερώτημα όμως είναι ένα: τι αναπτυξιακό μοντέλο προτείνει τελικά ο κ. Τσίπρας; Θέλει λιγότερο κράτος; Θέλει φιλελευθερισμό; Τότε γιατί για χρόνια κατακεραύνωνε κάθε έννοια ιδιωτικής πρωτοβουλίας και έκανε σημαία τον κρατισμό και τη φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης;

Όπως είπε με καυστικό τόνο ο Πορτοσάλτε: «Θέλει λιγότερο κράτος; Αλλά αυτός μας έλεγε ότι "ο φιλελευθερισμός είναι κακό πράγμα". Θέλει λιγότερους φόρους; Μα έπνιξε τον τόπο στο φόρο».

Φαίνεται πως η πολιτική μνήμη του κ. Τσίπρα είναι επιλεκτική – ή, καλύτερα, διακοσμητική. Το μόνο που του έμεινε από την εξουσία είναι τα επικοινωνιακά μονοπάτια και τα ρητορικά τρικ, την ώρα που η κοινωνία προχωρά μπροστά, επενδύει, μεταρρυθμίζει και αναπτύσσεται.