Όσοι γνωρίζαμε το πρόσωπο, τον άνθρωπο, το μυαλό, την γεμάτη ευαισθησίες ψυχή, ασφαλώς και νιώσαμε οδύνη από τη φυγή της. Η Μαριέττα Γιαννάκου είναι η γυναίκα η οποία απ’ όπου πέρασε άφησε πίσω βαθύ το αποτύπωμά της. Στην ΟΝΝΕΔ παλιά, όλα τα κορίτσια ήθελαν ν’ ακολουθήσουν τα βήματά της. Δεν ήταν λίγο άλλωστε σε μια σκληρή εποχή για τη γυναίκα, που ήταν «κεντημένη» με στερεότυπα και προκαταλήψεις, εκείνη ν’ αλώνει αντρικά κάστρα. Να συνεδριάζει ως οννεδίτισσα υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, να ζητά τον λόγο και ν’ ακούει ως απάντηση… «ακόμη δεν βγήκες από αυτό αυγό και θέλεις τον λόγο! Πες λοιπόν τι θέλεις»… Το έλεγε συχνά και θεωρούσε εύσημο ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την αγαπούσε και της έδινε χώρο. Οι παλιοί θυμούνται ότι στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ συχνά ύψωνε τον τόνο της φωνής της και σειόταν ο τόπος. Κι αμέσως μετά η φωνή και το πρόσωπο της γλύκαιναν, όπως μόνο μια ευαίσθητη και τρυφερή ψυχή μπορεί να κάνει.
Διάβαζα τις δηλώσεις φίλων και γνωστών για τη φυγή της. Ανθρώπων που συμπορεύθηκαν πολιτικά μαζί της μα κι εκείνων με τους οποίους είχε κορυφαίες πολιτικές αντιθέσεις και διαφωνίες. Ουδείς, ουδείς μπορούσε να την ψέξει στο παραμικρό. Βλέπετε η Μαριέττα ήταν η προσωποποίηση της ευγένειας! Της ευρυμάθειας! Ήταν μια συναρπαστική προσωπικότητα που βρισκόταν μέσα στη ζωή, την έσφιγγε στη γροθιά της και τη ρουφούσε. Πολιτική, αθλητισμός, θέατρο, κινηματογράφος, βιβλία, ζωγραφική, όλα αυτά ήταν η Μαριέττα. Παρά τις πολλές τρικλοποδιές της ζωής, κυρίως αναφορικά με την υγεία της. Πότε έμφραγμα κι εντατική, πότε διαβητική αγγειοπάθεια και ακρωτηριασμός του δεξιού της ποδιού για να σωθεί η ζωή της, πότε το ένα πότε το άλλο! «Συμβαίνουν αυτά στους ανθρώπους», έλεγε καρτερικά η γιατρός Μαριέττα που είχε μοιραίο πάθος για το τσιγάρο, καταστροφικό για την πάθησή της. Το ήξερε, της το έλεγαν μα…
Τι να πω άλλο, τι να πούμε; Όπως όλοι όσοι την ήξεραν, υποκλίνομαι στο πέρασμά της από τη ζωή και τις μνήμες που άφησε. Τόσο ως πολιτικός όσο κι ως γιατρός. Θυμάμαι που έλεγε ότι η «ψυχιατρική είναι το enfant gâté της Ιατρικής». Κι ότι η μητέρα της γκρίνιαζε για την ενασχόλησή της με την πολιτική αφού οι συμφοιτητές της είναι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο! Θυμάμαι που έλεγε στους διαδρόμους του Ιατρικού Συλλόγου ότι η ψυχιατρική σε κάνει πιο επιεική με τους ανθρώπους! Σε κάνει να συγχωρείς πιο εύκολα, σε κάνει να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους πιο πολύ.
Θυμάμαι και κάτι άλλο από τη Μαριέττα. «Μ’ ενδιαφέρει να κινούνται τα πράγματα, να μην υπάρχει στασιμότητα» έλεγε. «Αλλά η κοινωνία μας είναι πολύ συντηρητική, φοβάται το νέο, φοβάται την αξιοκρατική σύγκριση. Δυστυχώς, πιο πολύ η Αριστερά που κατά τα άλλα αυτοαποκαλείται προοδευτική».
Καλό ταξίδι Μαριέττα! Υπέροχη Μαριέττα της ιατρικής, της πολιτικής και του χαμόγελου…
Η Πολυτίμη Λεονάρδου είναι Ιατρός, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής.
