Ο υπόγειος πόλεμος που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση -η οποία διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι «θα ακυρωθούν τα σχέδια ανωμαλίας που επεξεργάζονται διάφοροι»- αναδεικνύει τη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί από κέντρα συστημικής αποσταθεροποίησης τα οποία διαχειρίζονται από λογισμικά κατασκοπείας μέχρι και διάδοση προσωπικών δεδομένων, απειλώντας ακόμη και το οικοδόμημα της Ε.Ε.

του Τάσου Ευαγγελίου

Η ελληνική κυβέρνηση έχει χαρακτηριστεί από το Κρεμλίνο «εχθρική» και μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν πως έτσι αντιμετωπίζεται τόσο από τις ειδικές υπηρεσίες της Ρωσίας όσο και από τα trolls που παίζουν εδώ και χρόνια ένα παιχνίδι άμεσα συνδεδεμένο με τον επηρεασμό πολιτών σε χώρες ανά τον κόσμο προκειμένου να υποστηρίξουν την ανάδειξη κυβερνήσεων που τάσσονται θετικά ως προς το καθεστώς Πούτιν.

Η πρόσφατη αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου, σύμφωνα με την οποία «κάποιες δυνάμεις θεωρούν ότι μπορούν να βγουν κερδισμένες από την αστάθεια σε μια ακόμα ευρωπαϊκή χώρα», έρχεται να αναδείξει τον υπόγειο πόλεμο που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση και η οποία δεν συνδέεται μόνο με την απέλπιδα προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επανέλθει στα έδρανα της εξουσίας, βρίσκοντας πλέον στηρίγματα τόσο στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, που ζητεί την παραίτηση του πρωθυπουργού, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη γνωστή «πέμπτη φάλαγγα» πρώην στελεχών της Ν.Δ.

Η αναφορά στην «αστάθεια» και «σε μια ακόμη ευρωπαϊκή χώρα» δείχνει ότι η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με γνώμονα και το γεωπολιτικό περιβάλλον που επιχειρείται να διαμορφωθεί στο πλαίσιο της στάσης της ΕΕ έναντι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και στην προσπάθεια του Κρεμλίνου και των στενών συνεργατών του Πούτιν να προκαλέσουν ρωγμές στη «δυτική συμμαχία» κατά της κατάφωρης παραβίασης των δικαιωμάτων μιας ολόκληρης χώρας και των χιλιάδων θυμάτων που ήδη καταμετρώνται.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει βρεθεί στο στόχαστρο του Κρεμλίνου. Οι απειλές της Μαρίας Ζαχάροβα, της εκπροσώπου Τύπου του Ρωσικού ΥΠΕΞ, είναι νωπές στη μνήμη όλων, όπως και οι προειδοποιήσεις για το πώς θα αντιμετωπιστεί η χώρα. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη χαρακτηριστεί εχθρική και μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν πως έτσι αντιμετωπίζεται τόσο από τις ειδικές υπηρεσίες της Ρωσίας όσο και από τα trolls που παίζουν εδώ και χρόνια ένα παιχνίδι άμεσα συνδεδεμένο με τον επηρεασμό πολιτών σε χώρες ανά τον κόσμο προκειμένου να υποστηρίξουν την ανάδειξη κυβερνήσεων που τάσσονται θετικά ως προς το καθεστώς Πούτιν. Η περίπτωση των ΗΠΑ και του Ντόναλντ Τραμπ –και χωρίς να είναι η μόνη– δείχνει τη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί από αυτό το σύστημα που διαχειρίζεται από λογισμικά κατασκοπείας μέχρι τη διάδοση προσωπικών δεδομένων.

Η περίπτωση της Σάνα Μαρίν

Είναι ενδεικτικό πως ήδη έχουν προκύψει ερωτήματα για την περίπτωση της Φινλανδής πρωθυπουργού Σάνα Μαρίν, η οποία πρωτοστάτησε στην προσπάθεια ένταξης της χώρας της στο ΝΑΤΟ ως απάντηση στις απειλές της Ρωσίας και στις προειδοποιήσεις που ακόμη και ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε εξαπολύσει σε βάρος της. Και ναι μεν η όποια προσπάθεια απ’ όπου και αν τελικά προέρχεται δείχνει να πέφτει στο κενό, με τη Σάνα Μαρίν να τυγχάνει υποστήριξης από σημαντικό αριθμό πολιτών (παρά τα λάθη και τις αβλεψίες της ίδιας ειδικά ως προς το πάρτι στην πρωθυπουργική κατοικία), εν τούτοις δεν είναι και το μόνο παράδειγμα.

Η πτώση Πετκόφ στη Βουλγαρία

Δύο μήνες πριν, στη Βουλγαρία, η κυβέρνηση του φιλοευρωπαίου Κίριλ Πετκόφ «έπεφτε» ύστερα από μια πρόταση μομφής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον ίδιο να έχει δηλώσει πως «με τη Μαφία μπορώ να τα βάλω, με τη ρωσική επιρροή στη Βουλγαρία όχι». Ο Πετκόφ μπήκε από την αρχή στο μάτι του Κρεμλίνου, ειδικά με τις κινήσεις του αναφορικά με το φυσικό αέριο. Μάλιστα λίγο προτού πέσει η κυβέρνησή του και οι… σοσιαλιστές που τη στήριζαν εμφανιστούν να αντιδρούν στην απέλαση 70 Ρώσων διπλωματών (για τους οποίους επισήμως ελέχθη πως λειτουργούσαν σε βάρος της Βουλγαρίας στήνοντας σενάρια και διάφορα σχέδια), ο Πετκόφ είχε βρεθεί στην Κομοτηνή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να εγκαινιάσει τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό μεταφοράς αζέρικου φυσικού αερίου.

Είχε δε δηλώσει ότι «η λειτουργία του ελληνοβουλγαρικού αγωγού φυσικού αερίου IGB θα αλλάξει τον χάρτη της περιοχής, θα δώσει νέα δυναμική συνεργασία και τέλος στο ρωσικό μονοπώλιο, δίνοντας πρόσβαση σε διαφορετικές πηγές ενέργειας». Ηταν 8 Ιουλίου, τον περασμένο μήνα δηλαδή. Στις 22 η πρόταση μομφής σε βάρος του ψηφίστηκε και σήμερα στη Βουλγαρία υπάρχει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που ήδη δημιουργεί προσκόμματα και υποστηρίζεται από κόμματα που δηλώνουν ότι δεν πρέπει να διαταραχθούν οι σχέσεις με τη Ρωσία. Μάλιστα, φέρονται να δηλώνουν πως υποστηρίζουν τις αποφάσεις της ΕΕ, αλλά να τάσσονται για παράδειγμα κατά της αποστολής στρατιωτικού υλικού, θυμίζοντας ουσιαστικά τη στάση ορισμένων ελληνικών κομμάτων της Βουλής.

Το παράδειγμα της Βουλγαρίας είναι χαρακτηριστικό. Η Ρωσία άλλωστε τη θεωρούσε φίλα προσκείμενη χώρα, την ενέτασσε στο σύστημα της «Ορθόδοξης Συμμαχίας», στο οποίο έβαζε και την Ελλάδα, όπου το θρησκευτικό στοιχείο έχει αξιοποιηθεί στο έπακρο. Από τα ρωσικά μοναστήρια και τις επισκέψεις του Πούτιν σε αυτά και σειράς Ρώσων πρωθυπουργών σε συνδυασμό με τη στήριξή τους από ολιγάρχες του Κρεμλίνου μέχρι την προσπάθεια που αποκαλύφθηκε για τη δημιουργία συστήματος προώθησης των ρωσικών επιδιώξεων με τη χρήση μέσων ενημέρωσης.

Εξάλλου, ο εθνικιστής Ρώσος ολιγάρχης και στενός φίλος (κατά πολλούς και καθοδηγητής) Κονσταντίν Μαλοφέεβ έχει κατηγορηθεί ανοιχτά για την προσπάθεια δημιουργίας ενός δικτύου σε Ελλάδα και Βουλγαρία μέσω ενός Αμερικανού παραγωγού και δημοσιογράφου, του Τζακ Χάνικ, ο οποίος ήδη έχει συλληφθεί αντιμετωπίζοντας κατηγορίες στις ΗΠΑ, συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, δικαστήριο της οποίας έχει ασκήσει και ποινικές διώξεις.

Υπενθυμίζεται ότι ο Τζακ Χάνικ, που συνελήφθη από τις αρχές των ΗΠΑ, κατηγορείται σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ότι «υπό την καθοδήγηση του Μαλοφέεβ ταξίδεψε στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία σε διαφορετικές περιστάσεις το 2015 και το 2016 προκειμένου να εργασθεί επάνω σε αυτές τις πρωτοβουλίες και έδινε αναφορά απευθείας στον Μαλοφέεφ για τη δουλειά του». Επίσης, σύμφωνα με τον εισαγγελέα των ΗΠΑ, ανέλαβε ενέργειες για την απόκτηση βουλγαρικού δικτύου προκειμένου να αποκρύψει τον ρόλο του Μαλοφέεβ στην εξαγορά, «κανονίζοντας να ταξιδέψει στη Βουλγαρία με ένα άλλο άτομο, το οποίο αναγνώρισε/εντόπισε Ελληνας συνεργάτης του Μαλοφέεφ, ώστε να φαίνεται πως ο αγοραστής ήταν Ελληνας».

Η παραίτηση Ντράγκι στην Ιταλία

Η περίπτωση της Ιταλίας δεν μένει εκτός κάδρου. Η αποχώρηση Ντράγκι, που είχε λάβει σκληρή στάση επίσης, ενδεικτική αν δει κανείς ποιοι φέρονται να ετοιμάζονται να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας με βάση και τις δημοσκοπήσεις. Πέραν των αναφορών και των προγραμμάτων, που δείχνουν να συνδέονται ακόμη και με ακροδεξιές τάσεις, η στάση των κομμάτων που αναδεικνύονται και των συνασπισμών που επιχειρούνται δείχνει να αιωρείται ως προς την αντιμετώπιση της Ρωσίας και του καθεστώτος Πούτιν μεταξύ των αποφάσεων της ΕΕ και των επιδιώξεων του Κρεμλίνου.

Το ακροδεξιό κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι δείχνει να ωφελείται από την κρίση στην Ιταλία την οποία σημειωτέον ξεκίνησε το κόμμα των Πέντε Αστέρων, το οποίο εμφανίστηκε να τάσσεται κατά της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία αλλά και να υποστηρίζει τις ρωσικές θέσεις υιοθετώντας ακόμη και τη λογική των «στρατιωτικών επιχειρήσεων» και όχι της εισβολής και της καταπάτησης μιας άλλης χώρας.

Το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Ιταλία θα φανεί στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου, εν τούτοις ο υπουργός Εξωτερικών Ντι Μάιο είχε αναδείξει την ουσία με τις δηλώσεις του στο Politico τον Ιούλιο. «Οι Ρώσοι», είχε πει, «πανηγυρίζουν τη στιγμή που έκαναν άλλη μια δυτική κυβέρνηση να πέσει» μιλώντας για σοβαρά προβλήματα, προσθέτοντας μεταξύ αυτών και την πιθανότητα η Ιταλία να μη δύναται να στείλει όπλα στην Ουκρανία (κάτι θυμίζει αυτό)…

Αρνητικό το κλίμα για Μακρόν

Στη Γαλλία η άνοδος της Λεπέν μπορεί να μην την ωφέλησε τελικά, εν τούτοις το γεγονός πως δημιούργησε αρνητικό κλίμα για τον Μακρόν στις προεδρικές εκλογές δύναται να χαρακτηριστεί σημαντικό και ως προς την εξέλιξη που καταγράφηκε στις βουλευτικές εκλογές και την άνοδο του Μελανσόν. Η Λεπέν διατηρούσε στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο, είχε δηλώσει στο παρελθόν πως επιθυμεί να ενταχθεί στην ομάδα Τραμπ-Πούτιν, ενώ είχε καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην προεκλογική περίοδο, εν τούτοις είχε κρατήσει αποστάσεις και ως προς την πολιτική Μακρόν με την αποστολή όπλων.

Τόσο αυτή όσο και ο Μελανσόν έχουν ταυτιστεί με τους αντιευρωπαϊστές, με τον δεύτερο να έχει δηλώσει ανοιχτά πως πρέπει να επανεξεταστεί η σχέση της Γαλλίας τόσο με την ΕΕ όσο και με το ΝΑΤΟ.

Το «αγκάθι» Ορμπαν στην Ουγγαρία

Η περίπτωση της Ουγγαρίας φυσικά είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ο Ορμπαν είναι φανατικός οπαδός του Βλαντιμίρ Πούτιν. Εχει αποσαφηνίσει τη θέση του και εντός ΕΕ έχει προχωρήσει σε συμφωνίες με το Κρεμλίνο και είναι ο ηγέτης μιας ευρωπαϊκής χώρας που έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα και καθυστερήσεις ακόμη και ως προς τη λήψη μέτρων κατά της Ρωσίας. Η παρέμβασή του ακόμη και για τον πατριάρχη Κύριλλο και την προσπάθεια της ΕΕ να επιβάλει σε βάρος του κυρώσεις προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όμως υπό τον φόβο της αδυναμίας λήψης αποφάσεων για άλλα ζητήματα έγινε αποδεκτή από τις Βρυξέλλες, προκαλώντας μια ακόμη ρωγμή στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η ελληνική πλευρά του νομίσματος

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ταχθεί αναφανδόν κατά της ρωσικής εισβολής. Εχει πρωτοστατήσει τόσο στη λήψη αποφάσεων για κυρώσεις όσο και στην προσπάθεια απεγκλωβισμού της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποσαφηνίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και σίγουρα δεν πρόκειται να αποδεχθεί την εισβολή μιας χώρας σε άλλη, πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει εντός της Ευρώπης.

Η θέση της χώρας έχει προκαλέσει την αντίδραση του καθεστώτος Πούτιν, παρά το γεγονός πως κόμματα της αντιπολίτευσης εμφανίσθηκαν να κατηγορούν την κυβέρνηση για τη συμμετοχή της στις αποφάσεις αποστολής στρατιωτικού υλικού.

Εντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει και η ελληνοαμερικανική συμφωνία ως προς το σκέλος της Αλεξανδρούπολης. Μάλιστα, πέραν της Ρωσίας, έχει αντιδράσει και η Τουρκία του Ερντογάν, που το τελευταίο διάστημα επαναφέρει τον υβριδικό πόλεμο στον Εβρο και την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού επιχειρώντας να δημιουργήσει κλίμα αστάθειας επίσης. Και βρίσκοντας υποστηρικτές εντός του ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, η δημιουργία κλίματος αστάθειας σε όλους τους τομείς και της εικόνας ότι δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα, σίγουρα δεν θα προβληματίσει αυτούς που επιλέγουν να πατήσουν πάνω σε αυτό για να επανέλθουν στη διακυβέρνηση, όπως συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν με την αξιοποίηση του κύματος των αγανακτισμένων. Αλλωστε, η επένδυση που γίνεται στον ευτελισμό των θεσμών καθίσταται εμφανής…