Αντιδράσεις και ερμηνείες πολλών ταχυτήτων προκάλεσε μια συμβολική κίνηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Δημήτριου Χούπη, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι.
Ο στρατηγός Χούπης, στο περιθώριο της 18ης Συνόδου των Αρχηγών Ενόπλων Δυνάμεων των Βαλκανικών χωρών που πραγματοποιήθηκε στις 27 Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη, επισκέφθηκε εθιμοτυπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και του προσέφερε ένα ιδιαιτέρως φορτισμένο δώρο: ένα κορνιζαρισμένο αντίγραφο του ιστορικού χάρτη “Thraciae Veteris Typus” του 1585, έργο του Φλαμανδού χαρτογράφου Αβραάμ Ορτέλιους. Ο χάρτης απεικονίζει την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης ενιαία, μαζί με την Κωνσταντινούπολη, τον Εύξεινο Πόντο και τα νησιά Ίμβρο, Τένεδο, Σαμοθράκη, Θάσο, Λήμνο και Τένεδο.
Η φωτογραφία του δώρου δημοσιοποιήθηκε από το ΓΕΕΘΑ, με τον Πατριάρχη και τον Έλληνα στρατηγό να την κρατούν από κοινού. Ωστόσο, στο δελτίο Τύπου του Πατριαρχείου δεν περιλαμβανόταν η εν λόγω εικόνα —μια λεπτομέρεια που δεν πέρασε απαρατήρητη, ιδιαίτερα από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η τουρκική πλευρά δεν άφησε την κίνηση αναπάντητη. Μέσα από σειρά δημοσιευμάτων, τουρκικά ΜΜΕ κατηγόρησαν τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ για «αναβίωση της Μεγάλης Ιδέας» και αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας. Ακολούθησε άτυπη τοποθέτηση από «πηγές» του τουρκικού υπουργείου Άμυνας, οι οποίες σχολίασαν ότι «η εργαλειοποίηση του παρελθόντος για να δοθεί ένα μήνυμα δεν είναι παρά μια νοσταλγική παρηγοριά». Κάλεσαν μάλιστα «όσους προσπαθούν να σπείρουν διχόνοια μεταξύ των δύο λαών να αποδεχθούν τις πραγματικότητες και να εγκαταλείψουν τις νοσταλγικές παρηγοριές».
Από ελληνικής πλευράς, πηγές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας απάντησαν με αιχμές: «Ο χάρτης που προσέφερε ο Στρατηγός Χούπης στον Παναγιώτατο είναι ιστορικό τεκμήριο του 16ου αιώνα, το οποίο απεικονίζει την ιδιαίτερη πατρίδα του Πατριάρχη, την Ίμβρο». Και προσθέτουν δηκτικά: «Το να διαμαρτύρεται η Τουρκία για έναν χάρτη του 1585, ενώ επισήμως επικαλείται εν έτει 2025 τη ‘Γαλάζια Πατρίδα’, που δεν έχει καμία νομική βάση και υπάρχει μόνο στη φαντασία της, αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας».
Η κίνηση του Χούπη, αν και εθιμοτυπική, φαίνεται πως ενεργοποίησε ευαίσθητα αντανακλαστικά στην Άγκυρα, προσθέτοντας ένα ακόμη επεισόδιο στην ιδιότυπη «γεωπολιτική των χαρτών» που εξελίσσεται στην περιοχή.
