ΑΠΕ-ΜΠΕ
Όταν, τον Φεβρουάριο του 1999, έγραφα στην εφημερίδα «το Παρόν» το παρακάτω άρθρο, βαθιά μέσα μου ήθελα να μην επιβεβαιωθώ. Εικοσιένα χρόνια μετά, δυστυχώς, δεν διαψεύστηκα…
του Νικήτα Κακλαμάνη
«Οι πρόσφατες τραγικές εξελίξεις με την υπόθεση Οτσαλάν με οδήγησαν αφενός μεν σε μια τεράστια μελαγχολία και αφετέρου σε κάποιες σκέψεις, βασισμένες σε εμπειρίες από συναντήσεις που είχα με μερικούς από τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων στην περιοχή μας τη δεκαετία που πέρασε.
Πριν από ακριβώς δύο χρόνια, τον Φεβρουάριο 1997, είχα την ευκαιρία να βρεθώ και συνομιλήσω με δύο μορφές του αγώνα των Σέρβων για εθνική επιβίωση, τον Ράντοβαν Κάρατζιτς και τον Στρατηγό Μλάντιτς. Οι αναμνήσεις από εκείνη τη συνάντηση στην παγωμένη Βοσνία, οι σκέψεις που τις ακολουθούν έκτοτε και η μελαγχολία που συνδέεται μ’ αυτές, συνδυάζονται με την απόγνωση από το κατάντημα της δικής μας χώρας λόγω των πράξεων μιας ηγεσίας κατώτερης των περιστάσεων, οι οποίες αποδεικνύονται ανώτερες πάσης φαντασίας.
Θυμάμαι τη συνάντηση με τον «καταζητούμενο» (από την αορίστως αναφερόμενη «Διεθνή Κοινότητα»), για «εγκλήματα πολέμου», Ράντοβαν Κάρατζιτς. Αναλογίζομαι το πόσο κυκλωμένος, απομονωμένος και προδομένος αισθανόταν ο Σερβοβόσνιος ηγέτης, που θυσίασε τη ζωή του ουσιαστικά, για τον τόπο του, ζώντας σαν «αγρίμι», κρυπτόμενος σε παγωμένα κρησφύγετα, σε μια προσπάθεια να αποφύγει την «οργή» των «Μεγάλων» της «Νέας Τάξης Πραγμάτων»…
Θυμάμαι, όμως και τη διαύγεια και το πολιτικό βάθος της ανάλυσης ενός ανθρώπου που ζυμώθηκε με την πίκρα και τον πόλεμο. Μου ανέφερε τότε το πόσο ανήσυχος ήταν για τις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο και τον εξοπλισμό των Αλβανών της περιοχής. Μου προέβλεψε, με εντυπωσιακή ακρίβεια, τις εξελίξεις που βιώνουμε σήμερα, την παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή, την επιθετικότητα και τις προβοκάτσιες εναντίον των Σέρβων. Μου προείπε, σ’ εκείνη την αλησμόνητη συνάντηση, την αποσταθεροποίηση στην Αλβανία και την πτώση του Μπερίσα, την παρουσία (και πάλι…) ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στη χώρα αυτή, δηλώνοντας ανήσυχος για τις αλυσιδωτές εξελίξεις στην περιοχή.
Προχώρησε παραπέρα, διαβλέποντας καίρια επεισόδια στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς και έκρηξη στη Θράκη: ο ηγέτης των Σερβοβοσνίων, που ποτέ δεν πτοήθηκε από απειλές, προέβλεψε ότι η Τουρκία θα προχωρήσει σε κορύφωση της κρίσης στην Ελληνική Δυτική Θράκη, ώστε τα (πάντα πρόθυμα) ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα να «παρεμβληθούν» μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, «εγγυώμενα» την «ειρήνη»…
Δεν θα εγγυηθούν, βέβαια, τη δικαιοσύνη αλλά απλώς την «κατάπαυση του πυρός», αναπτύσσοντας «πολυεθνική δύναμη» στα χώματά μας… Στόχος η εδραίωσή τους και σ’ αυτό το στρατηγικό Ελληνοβουλγαρικό – τουρκικό «τρίγωνο» και ο έλεγχός του. Παλαιότερα, στις «εποχές της αθωότητας», μιλούσαν για τον «δρόμο του μεταξιού»…
Σήμερα, στην εποχή της αχαλίνωτης οικονομικής δραστηριότητας, όλοι μιλούν για τον «δρόμο του πετρελαίου». Ο «μαύρος χρυσός» αποτελεί τον «οδηγό» των δυνάμεων αυτής της γης και η ελληνική παρουσία στη Δυτική Θράκη, καθώς και ο έλεγχος του Αιγαίου από εμάς, δεν εξυπηρετεί τα σχέδιά τους. Θα έπρεπε να «γκριζαρισθούν» μεγάλα κομμάτια της ελληνικής στεριάς και θάλασσας, ώστε να διευκολυνθεί η διαιτησία από τους «ευαίσθητους» Συμμάχους (;) της χώρας μας. Όπερ και εγένετο και θα εξακολουθήσει να γίνεται, αντιστάσεως μη ούσης…
Ο Κάρατζιτς, άλλωστε, εγκαίρως το προέβλεψε… Εκτός, όμως, της συνάντησής μου με τον ηγέτη των Σερβοβοσνίων, εκείνος ο παγωμένος Φεβρουάριος του ’97 μου επεφύλασε και την εμπειρία της συνάντησης με τον στρατιωτικό ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας, τον Στρατηγό Μπλάντιτς. Τον θυμόμουνα αγέρωχο να αγφήνει έκπληκτα τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης όταν αντιτάχθηκε στη «Συμφωνία της Βουλιαγμένης», μέσα στο Σερβοβοσνιακό Κοινοβούλιο, παρουσία του τότε πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη… Κατεστραμμένος προσωπικά, με νεκρά όλα σχεδόν τα μέλη της οικογένειάς του, χαμένα στις «μυλόπετρες» του πιο σκληρού πολέμου που γνώρισε ο τόπος του, δεν είχε τίποτα απολύτως να χάσει…
Τον είδα και εκείνον σε κρησφύγετο, «επικηρυγμένο» από τις γνωστές δυνάμεις που επιχείρησαν αλλά δεν κατόρθωσαν…) να συντρίψουν τους Σέρβους, παρά την υπεροπλία που έχουν.
Ο Στρατηγός Μλάντιτς άνοιξε μπροστά μου έναν χάρτη της Βοσνίας, αμέσως μόλις τον ρώτησα για την περιοχή αυτή. Ήρεμος, μου περιέγραψε ποιες εθνότητες κατοικούν στις διάφορες περιοχές της και κράτησε το «καλύτερο» για το τέλος: «Ξέρετε, κ. Κακλαμάνη, για ποιο λόγο οι Δυτικές Δυνάμεις επιδιώκουν τον έλεγχο της Βοσνίας; Για τον απλό λόγο ότι υπάρχουν τεράστια αποθέματα ουρανίου σ’ αυτήν τη γωνιά της γης, πολύτιμο υλικό για την αμυντική βιομηχανία τους…».
Τόσο ψυχρά, λοιπόν…
Πετρέλαιο στη δικιά μας περίπτωση, ουράνιο στην περίπτωση των Σερβοβοσνίων…
Οι “ευαισθησίες” και τα “ανθρώπινα δικαιώματα” το προκάλυμμα, και από πίσω οι συναλλαγές και τα οικονομικά οφέλη. Και εμείς συνεχίζουμε να επικαλούμαστε το “Διεθνές Δίκαιο”… Τα πράγματα, όμως, είναι απλά: ολόκληρη η περιοχή τίθεται υπό Νατοϊκό έλεγχο, με στρατιωτική παρουσία στα Σκόπια, την Αλβανία, τη Βοσνία, το Κόσοβο, και “διάθεση παρέμβασης” στο Αιγαίο και (σύντομα) στη Δυτική Θράκη…
Το σκηνικό του επομένου αιώνα μιας Ελλάδας-“επαίτη”, που θα εκλιπαρεί για “προστασία” από την αποθρασυνόμενη Τουρκία, έχει στηθεί μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, και “ανδρώθηκε” με τους εγκληματικούς χειρισμούς των ελληνικών κυβερνήσεων σε περιπτώσεις όπως π.χ. των Υμίων και των “S-300”… Ο υποχωρών θα υποχωρεί πάντα, όσο μάλιστα ο προκαλών θα συνειδητοποιεί ότι κάτι τέτοιο δεν του κοστίζει τίποτα…
Η “ΝΑΤΟποίηση” των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης προχωρεί δυναμικά, όσο οι ηγεσίες χωρών, όπως π.χ. της Ελλάδας, δεν συνειδητοποιούν ότι η “εποχή Πιουριφόι” έπρεπε να έχει λήξει προ πολλού, αφού περιθώρια άλλων υποχωρήσεων δεν υπάρχουν. Η θεωρία της “εθνικής ανημποριάς” καταρρέει στη συνείδηση του ελληνικού λαού, αποκαλύπτοντας το πρωτοφανές χάσμα μεταξύ των αισθημάτων του και των επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι «ανήμποροι» Σέρβοι, πληθυσμιακά ίσοι με τους Έλληνες, βγήκαν από ένα σκληρό κομμουνιστικό καθεστώς με καθημαγμένη οικονομία και άντεξαν… Αντέχουν και θα συνεχίσουν να αντέχουν γιατί θέλουν να ζήσουν.
Τους ηγέτες τους δεν τους παραδίδουν, παρ’ όλες τις απειλές και τους “λεονταρισμούς” της Δύσης. Γνωρίζουν καλά ότι όποιος δεν εμπνέει σεβασμό στη Δύση, προορίζεται να “δύσει”… Ας ετοιμαστούμε για το επόμενο τραγικό επεισόδιο στη Θράκη…
Η τύχη, εξάλλου, ευνοεί μόνο αυτούς που νοιώθουν και δείχνουν δυνατοί…».
Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Α’ Αθηνών της ΝΔ
