Θεσμικώς δίκαιο και ηθικώς επιβεβλημένο, στο όνομα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, χαρακτήρισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος τον αγώνα υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα, κατά τον χαιρετισμό του, στην εναρκτήρια πανηγυρική συνεδρίαση της Πανελλήνιας Επιτροπής Διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, που διοργανώθηκε από την Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος.

Ο κ. Παυλόπουλος επανέλαβε ότι ο Παρθενώνας κατέχει κορυφαία θέση μεταξύ των Μνημείων της Ελληνικής Αρχαιότητας, που συνθέτουν τον πυρήνα της όλης Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, ενώ πρόσθεσε ότι συμβολίζει την αφετηρία και την κοιτίδα του εν γένει Δυτικού Πολιτισμού, συγκεκριμένα δε την αφετηρία και την κοιτίδα τόσο των Πνευματικών μας καταβολών όσο και των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας μας.

Υποστήριξε, επίσης, ότι «πριν απ’ όλα είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι τα Γλυπτά αυτά ανήκουν, δικαιωματικώς και πολιτισμικώς, στον Παρθενώνα και στα Μνημεία του» και εξήγησε ότι «χωρίς τα Γλυπτά αυτά ο Παρθενώνας, βαριά λαβωμένος από μιαν ιερόσυλη πράξη βανδαλισμού και λεηλασίας του Έλγιν, που καλύπτεται εδώ και πάνω από δύο αιώνες εκ μέρους του Βρετανικού Μουσείου υπό την λεοντή μιας, δήθεν, «αρχαιολατρίας», η οποία πλήττει ευθέως την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, δεν μπορεί να συμβολίσει και, επέκεινα, να εκπέμψει προς την Ανθρωπότητα το αιώνιο, αειθαλές και μοναδικό πολιτισμικό μήνυμα που του αναλογεί».

Υπενθύμισε, ακόμη, ότι το αίτημά μας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είχε, ήδη από το 1943, έναν «απρόσμενο» σύμμαχο στο πρόσωπο του Λόρδου Kenneth Clark, ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων Ιστορικών Τέχνης του 20ου αιώνα, κυρίως ως συγγραφέας έργων για την σημειολογία της Ευρωπαϊκής Γλυπτικής, καθώς και για τους Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μποτιτσέλι και Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα.

Μάλιστα, παρατήρησε ότι σε αντίθεση με τον Kenneth Clark, ο οποίος εκφράζει τον σεβασμό στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά και στις ρίζες του Πολιτισμού μας, αποδεικνύεται πόσο «μίζερη» και εντελώς ανάξια της ως άνω παράδοσης της Μεγάλης Βρετανίας είναι η στάση των υπευθύνων του Βρετανικού Μουσείου σήμερα, οι οποίοι, κατ’ αποτέλεσμα, αναδεικνύονται αφενός κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την υπεράσπιση της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του κοινού μας Πολιτισμού.Και, αφετέρου, αμετανόητοι συνεργοί του εγκληματικού πολιτιστικού ανοσιουργήματος του Έλγιν.

«Ως προς την παγκόσμιας πολιτισμικής εμβέλειας μοναδικότητα του Παρθενώνα και των Μνημείων του, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς επί μακρόν. Πρόκειται για αυταπόδεικτη αλήθεια, η οποία εδράζεται σ’ ακλόνητα τεκμήρια. Γι’ αυτό μένω μόνο στην πιο απτή αλλά και πιο ηχηρή μαρτυρία, που συμπυκνώνει με απαράμιλλο τρόπο όλη αυτή την επιχειρηματολογία, ήτοι στην μαρτυρία του Αντρέ Μαλρώ, η οποία εμπεριέχεται στην μνημειώδη ομιλία του της 28ης Μαΐου 1959, όταν εκπροσώπησε τη Γαλλική Κυβέρνηση κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης» πρόσθεσε ο κ. Παυλόπουλος.

Επικαλούμενος την ομιλία του Αντρέ Μαλρώ, αναφέρθηκε σε ένα χαρακτηριστικό της απόσπασμα, στο οποίο προσδιορίζει, μέσω του μηνύματος του Παρθενώνα, την ουσία του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, ως συστατικού στοιχείου του διαχρονικού Παγκόσμιου Πολιτισμού: «Δεν θα πάψουμε ποτέ να το διακηρύσσουμε: Ό,τι σημαίνει για μας η τόσο συγκεχυμένη λέξη παιδεία -το σύνολο των έργων της τέχνης και του πνεύματος- η Ελλάδα το μετέτρεψε, προς δόξαν της, σε μείζον μέσον διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου. Είναι ο πρώτος πολιτισμός χωρίς ιερό βιβλίο, όπου η λέξη ευφυΐα σήμαινε να θέτεις ερωτήματα. Ερωτήματα που έμελλε να γεννήσουν την κατάκτηση του κόσμου από το πνεύμα, της μοίρας από την τραγωδία, του θείου από την τέχνη και τον άνθρωπο».

Στην συνέχεια, ο πρόεδρος του Μουσείου Ακροπόλεως, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, σε σύντομο χαιρετισμό του εξέφρασε την αισιοδοξία ότι θα επιστραφούν στην πατρίδα μας τα γλυπτά, και αναφέρθηκε σε ιστορικά δεδομένα. Ακόμη, ευχαρίστησε τον δικηγορικό κόσμο που αγκάλιασε το θέμα αυτό, το οποίο όμως θέλει πολύ καλό συντονισμό, και ειδικά από νομικής άποψης, όπως τόνισε.

Ο πρόεδρος της Oλομέλειας και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δ. Βερβεσός ευχαρίστησε τον κ. Παυλόπουλο εξ ονόματος του δικηγορικού σώματος, για το γεγονός ότι έθεσε υπό την αιγίδα της Προεδρίας το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών, καθώς «πρόκειται για ενέργεια υψηλού εθνικού συμβολισμού που τιμά το δικηγορικό σώμα, και δείχνει σε όλους το δρόμο της ενότητας στη διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων».

Το δικηγορικό σώμα «είναι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο αφουγκράζεται τις ανάγκες της, μοχθεί για την κοινωνική πρόοδο, υπερασπίζεται φύσει και θέσει τα δίκαια εθνικά αιτήματα», τόνισε ο κ. Βερβεσός και προσέθεσε: «Θέτουμε τις δυνάμεις μας στην υπηρεσία της εθνικής προσπάθειας, προκειμένου να επανενωθούν τα γλυπτά του Παρθενώνα, αυτά τα “ιερά και σεβάσμια τμήματα της ζώσης ψυχής του Ελληνισμού”, όπως εύστοχα τα χαρακτήρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης».

Επίσης, ο κ. Βερβεσός ανέφερε ότι το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα, της επανένωσης του «Ναού της Δημοκρατίας», διαφεύγει των στενών συνόρων των εθνικών διεκδικήσεων κι ανάγεται σε οικουμενικό αίτημα προς το σκοπό της ενότητας των εμβληματικών πολιτιστικών αγαθών. «Ασχέτως αν κανείς τάσσεται υπέρ του “πολιτιστικού εθνικισμού” ή του “πολιτιστικού διεθνισμού”, ένα είναι βέβαιο: Η επανένωση των Γλυπτών, δεν είναι μόνον υπόθεση ελληνική. Είναι υπόθεση παγκόσμια».

Κλείνοντας, ο κ. Βερβεσός τόνισε: «Όπως και αν έχει το πράγμα, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε την μία και μόνη ιστορική και νομική αλήθεια: ότι στην πραγματικότητα, η υπόθεση των γλυπτών του Παρθενώνα είναι υπόθεση αρχαιοκαπηλείας. Για εμάς λοιπόν, η διαπραγμάτευση αυτή δεν είναι διαπραγμάτευση συμφερόντων, είναι διαπραγμάτευση αρχών. Γι’ αυτό και επιμένουμε στην ανάδειξη και εδραίωση, τόσο της ιστορικής αλήθειας, όσο και της νομικής βασιμότητας των θέσεών μας. Και τούτο είναι εθνική επιταγή».

Στο τέλος της συνεδρίασης-εκδήλωσης, εξελέγη η εκτελεστική επιτροπή που θα συντονίζει τις επόμενες κινήσεις και ενέργειες της εθνικής αυτής προσπάθειας που ανέλαβε η Ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων της χώρας.