Όσο στην αντιπολίτευση αναπαράγουν αφηγήματα περί ευθύνης Μητσοτάκη για τα πάντα και τρώνε πολιτικό χρόνο για να βρίσκουν άλλοθι για τα αδιέξοδά τους, τόσο θα πέφτουν σε κοινωνική απήχηση.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουν πάλι λάθος τα μηνύματα και επιχειρούν να ερμηνεύσουν την άνοδο της Ζωής Κωνσταντοπούλου με το ότι την... πουσάρει ο Μητσοτάκης ή ότι «βολεύει» τη ΝΔ, ενώ πολύ απλά η κοινωνία τούς ζητάει να σοβαρευτούν.
Αντί όμως να κάνουν αυτό και αντί να προσπαθήσουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, επιλέγουν τη διάσπαση του... ατόμου ως κουλτούρα. Αυτό είναι το πρόβλημά τους και όχι ο Μητσοτάκης που, αν μη τι άλλο, έχει στα χέρια του και το μαχαίρι και το καρπούζι και κάνει τις κινήσεις του.
Η αντιπολίτευση όμως έχει μόνο τα... κορμιά και τα μαχαίρια και μοιάζει με τον ιδανικό αυτόχειρα που αναζητεί μόνο άλλοθι για τα λάθη της. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείχνουν στην κοινωνία πως ούτε ενσυναίσθηση έχουν ούτε υλοποιήσιμο σχέδιο. Η μόνη τους πολιτική επιλογή είναι η θεωρία του ώριμου φρούτου, αλλά εάν συνεχίσουν με αυτήν την τακτική, στο τέλος της ημέρας θα πέσουν εκείνοι σαν ώριμα φρούτα.
Ο ένας (ο Ανδρουλάκης) κάνει επίδειξη πυγμής παίζοντας με τις διαγραφές και ο άλλος (ο Φάμελλος) περιμένει το Λαϊκό Μέτωπο και τον... μεσσία Αλέξη για το πότε θα αποφασίσει να κάνει πράξη το «δεύρο έξω», μπας και αναστηθεί η Κεντροαριστερά. Και επειδή με παλιές συνταγές δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, θα συνεχίσουν την ελεύθερη πτώση, ελπίζοντας ότι η Ζωή θα επιστρέψει εκεί όπου ξεκίνησε.
Η αντιπολίτευση, λοιπόν, δείχνει ότι θα συνεχίζει να λειτουργεί ως η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, για να είμαστε και ταιριαστοί με το μήνυμα της ημέρας, με μια διαφορά με την Κασσιανή: ότι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να δει τις αμαρτίες της...
