Η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών, όπως εκτυλίσσεται από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύεται ότι λειτουργεί υπέρ των… άκρων και των κομμάτων που εμφανίζονται ως δήθεν αντισυστημικά με λαϊκίστικες κραυγές και αναθέματα. Οι δημοσκοπήσεις μετά τις ογκώδεις συγκεντρώσεις το επιβεβαιώνουν.
Στη Χαριλάου Τρικούπη και στην Κουμουνδούρου εμφανίζονται να εκτιμούν πως βρήκαν τρόπο να φθείρουν την κυβέρνηση. Να μειώσουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της. Μόνο που δεν καταφέρνουν να ανεβάσουν τα δικά τους. Αντιθέτως, ανεβαίνουν αυτά των κομμάτων δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Οι πολιτικές κραυγές περί δήθεν συγκάλυψης, η επανεμφάνιση φαινομένων όπως αυτό του Τρύφωνα Αλεξιάδη με τις κατηγορίες περί δολοφόνων είναι βούτυρο στο ψωμί των κομμάτων που ως αντισυστημικά έχουν πατήσει πάνω στη θεωρία ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να συγκαλύψει κάτι. Κάτι απροσδιόριστο μεν, αλλά κάτι. Και στο τέλος της ημέρας καταφέρνουν να προσελκύσουν ψηφοφόρους ακόμη και από τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικά και εκφραστές της Κεντροαριστεράς.
Η προσπάθεια να στηθούν πολιτικές καριέρες και να αναζητηθούν πολιτικά σωσίβια είναι πλέον εμφανής. Λειτουργεί δε σε βάρος ακόμη και των συγγενών των θυμάτων που ζητούν δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών. Στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν φτάσει στο σημείο να ζητούν, για παράδειγμα, αυτό που ζητεί και η Νίκη, δηλαδή την απόσυρση της υποψηφιότητας του Κωνσταντίνου Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας και πάλι με αναφορές περί δήθεν συγκάλυψης.
Οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης δύσκολα φέρνουν πολιτικά κέρδη σε συστημικά κόμματα που έχουν κυβερνήσει. Βέβαια στόχος είναι η φθορά της κυβέρνησης στη λογική «αφού εμείς δεν μπορούμε να ανέβουμε ας κοντύνουμε με κάθε τρόπο τον αντίπαλο». Μόνο που με αυτόν τον τρόπο πλήττεται η χώρα και η εικόνα της σταθερότητας και της ασφάλειας.
