Υπάρχει ένα «χωριό» στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης που δεν μοιάζει με τ’ άλλα, ένα «χωριό» που δίνει αγάπη και φροντίδα στα παιδιά που είναι μόνα στον κόσμο και τους προσφέρει τη ζεστασιά ενός σπιτικού και την αγκαλιά μιας «μητέρας καρδιάς». Εκεί, στο Παιδικό Χωριό SOS, η 54χρονη Γεύση Α. ετοιμάζει το γιορτινό τραπέζι γι’ αυτό το διαφορετικό -λόγω κορονοϊού- Πάσχα, για να ανταλλάξει αναστάσιμες ευχές και να τσουγκρίσει αβγά μαζί με τα πέντε παιδιά του σπιτιού, ακολουθώντας τα έθιμα και τις παραδόσεις της ημέρας.
Η 54χρονη είναι μία από τις «μητέρες SOS», που έχουν ως αποστολή τη φροντίδα παιδιών που για διάφορους λόγους έχουν βρεθεί μόνα, μακριά από τους βιολογικούς τους γονείς, και την κάλυψη του μεγάλου συναισθηματικού και ψυχικού κενού που αισθάνονται. Περιβάλλουν τα παιδιά αυτά με φροντίδα, αγάπη και στοργή, τα μεγαλώνουν σαν να είναι δικά τους, στέκονται δίπλα τους σε δύσκολες στιγμές, ξενυχτούν στο προσκεφάλι τους όταν αρρωσταίνουν και «σκουπίζουν το δάκρυ τους μ’ ένα φιλί»…
Εννέα χρόνια ως εργαζόμενη στο Παιδικό Χωριό SOS στο Πλαγιάρι, η Γεύση Α. έχει περάσει πολλές γιορτές με τα παιδιά -τα παιδιά της, όπως τα αποκαλεί- αυτή ωστόσο η γιορτή, όπως και για όλους άλλωστε, είναι διαφορετική εν μέσω πανδημίας. «Θα ανάψουμε τις λαμπάδες μας από το καντηλάκι που υπάρχει στο σπίτι, θα παρακολουθήσουμε τη θεία λειτουργία από το ίντερνετ, θα τσουγκρίσουμε αβγά και θα καθίσουμε γύρω από το εορταστικό τραπέζι. Θα κάνουμε μια πραγματική Ανάσταση μαζί και αγκαλιασμένοι», έλεγε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λίγες ώρες πριν από την Ανάσταση, η 54χρονη, «μητέρα SOS» πέντε παιδιών, με το μικρότερο να είναι 7 ετών και το μεγαλύτερο 15.
Το φετινό Πάσχα στο Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου, όπως εξηγεί και ο διευθυντής του Άκης Δρεπανίδης, θα είναι εντελώς οικογενειακό, αλλά …επί εννέα! «Θα γιορτάσουμε σε ένα επίπεδο εντελώς οικογενειακό αλλά να το φανταστείτε επί εννέα, στα εννέα δηλαδή σπίτια που λειτουργούν και κατοικούνται αυτή τη στιγμή. Δεν θα πάμε στην εκκλησία και θα ψήσουμε εντός των σπιτιών, στους φούρνους», τονίζει.
Η αναζήτηση για δουλειά που έγινε «ταξίδι ζωής»
Πριν από 9 χρόνια, αναζητώντας εργασία στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, μια αγγελία για τις «μητέρες SOS» κίνησε την προσοχή της 54χρονης. Ήταν τότε που άρχισε σιγά σιγά να ξετυλίγεται ο μίτος μιας διαδρομής που από αναζήτηση εργασίας έμελλε να εξελιχθεί σε εμπειρία ζωής για την ίδια, που δίχως περιστροφές και …δεύτερες σκέψεις δηλώνει πως δεν έχει μετανιώσει ούτε στιγμή γι’ αυτή την απόφαση.
«Δεν έχω μετανιώσει καθόλου ούτε και θα μετανιώσω», λέει, ενώ όταν άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη «μαμά» από το στόμα των παιδιών μέσα στο σπίτι του Παιδικού Χωριού SOS ένιωσε διάφορα συναισθήματα να την κατακλύζουν. «Είναι πολύ βαριά κουβέντα. Η λέξη μάνα, μαμά συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Την αγάπη των βιολογικών μας παιδιών την έχουμε δεδομένη. Την αγάπη αυτών των παιδιών πρέπει να την κερδίσεις μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Δεν κρύβω ότι μου άρεσε αυτό το πράγμα, αλλά δεν το πίστευα κι εγώ στην αρχή», αφηγείται, εξηγώντας πως «με τα χρόνια όμως και με τη συμβίωση είναι πολύ απλό πια καθώς είμαστε μια οικογένεια».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Έχοντας αποκτήσει μια κόρη προτού μπει στο Παιδικό Χωριό SOS, που της έχει χαρίσει κι ένα εγγονάκι έξι μηνών, ευχαριστεί το βιολογικό της παιδί, που τη στήριξε σε κάθε της βήμα. «Έχει και η ίδια αναπτύξει ένα ξεχωριστό “δέσιμο” με τα παιδιά, αφού μας επισκέπτεται γιορτές και Σαββατοκύριακα (εκτός απ’ αυτή την περίοδο των περιορισμών λόγω κορονοϊού) και περνάμε χρόνο όλοι μαζί. Είμαστε μια πολύτεκνη οικογένεια», λέει περιχαρής.
Εννέα σπίτια, εννέα «οικογένειες καρδιάς» και η ζωή σε …«καραντίνα»
Αυτή τη στιγμή, στο Παιδικό Χωριό SOS στο Πλαγιάρι, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Δρεπανίδης, λειτουργούν εννέα σπίτια, εννέα οικογένειες SOS. «Στο χωριό, αυτή τη στιγμή ζουν περίπου 40 παιδιά και άλλα 15 είναι τα μεγάλα παιδιά που ζουν στο κέντρο της πόλης, στη Στέγη των Νέων, που είναι το αμέσως επόμενο βήμα», επισημαίνει.
Στα εννέα σπίτια στο Πλαγιάρι υπάρχει μια σταθερή παρουσία σε 24ωρη βάση, η «μητέρα SOS», που αντικαθίσταται από τη «θεία SOS» σε άδειες και ρεπό και μια σταθερή ανδρική παρουσία (κοινωνιολόγος, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός κ.ά), που φροντίζει, σε συνεργασία με τη «μητέρα» και τη «θεία» για την καθημερινότητα των παιδιών προς οποιαδήποτε μορφή κοινωνικοποίησης (σχολείο, φροντιστήριο και άλλες δραστηριότητες, επαφή με τα άλλα παιδιά στην κοινότητα κ.λπ).
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η COVID-19, ωστόσο, έχει φέρει αλλαγές στην καθημερινότητα του Παιδικού Χωριού SOS, αφού τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και μένουν σπίτι, ακολουθώντας με ευλάβεια τους κανόνες υγιεινής. «Αυτό τον καιρό της πανδημίας συμβάλλουμε στα πάντα όλοι μαζί. Παίρνουμε πρωινό, βλέπουμε παιδικά, ακούμε μουσική, παίζουμε, κάνουμε ό,τι χρειάζεται και “μένουμε σπίτι”», εξηγεί η 54χρονη «μητέρα SOS».
Τα παιδιά, προσθέτει ο διευθυντής του Παιδικού Χωριού SOS Πλαγιαρίου αλλά και της Στέγης Νέων Θεσσαλονίκης, παρακολουθούν τα ιντερνετικά μαθήματα και καθώς δεν πηγαίνουν στις δραστηριότητές τους (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, κολυμβητήριο, αγγλικά κ.λπ), «πολύ ελεγχόμενα και προφυλαγμένα» παίρνουν για λίγο αέρα στα 29 στρέμματα, στα οποία εκτείνεται το Χωριό.
Αυτά τουλάχιστον στο πρακτικό κομμάτι καθώς υπάρχουν και άλλες παράμετροι που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. «Θέλει πολλή δουλειά με τα παιδιά στο να εξηγήσεις ακόμα και πράγματα απλά ή να απαντήσεις σε ερωτήσεις τύπου: “Κύριε Άκη γιατί φοράς σήμερα μάσκα, γιατί φοράς γάντια;”. Επίσης ένα πολύ μεγάλο ζήτημα για τα παιδιά είναι το ενδιαφέρον τους για τις δικές τους φυσικές οικογένειες. “Είναι καλά οι γονείς μου, οι συγγενείς μου;”, ρωτούν, ενώ από πολλούς γονείς υπάρχει ένα νοιάξιμο περισσότερο για το πώς είναι τα παιδιά, αν είναι προφυλαγμένα. Θέλει πολλή δουλειά προκειμένου κάποιος να μπορέσει να διαχειριστεί το άγχος και των παιδιών και των ενηλίκων», εξηγεί ο κ. Δρεπανίδης.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
