“Από το 1974 και μετά, η ελευθερία του Τύπου απειλήθηκε στην Ελλάδα μόνο σε δύο περιπτώσεις.
• Ασύντακτα την περίοδο 2011-2014, όταν ένας όχλος αγανακτισμένων, αρπαγμένων και διαταραγμένων επιτέθηκε στον Τύπο βρίζοντας, απειλώντας και συκοφαντώντας για να επιβάλουν μια δική τους πεζοδρομιακή εκδοχή των πραγμάτων.
• Συντεταγμένα την περίοδο 2015-2019, όταν η τότε κυβερνητική εξουσία προσπάθησε να ελέγξει τον Τύπο με συναλλαγές ή απειλές, εκβιασμούς ή εκφοβισμούς, πιέσεις και παρεμβάσεις παντός είδους”. Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Πρετεντέρης στο άρθρο του σήμερα στο “Βήμα”.
Αναλυτικά το άρθρο του Ι.Κ ΠΡΕΤΕΝΤΈΡΗ:
ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ…
Ξεκινούμε από το βασικό. Ουδείς απειλεί την ελευθερία του Τύπου σήμερα στην Ελλάδα.
Διότι ελευθερία του Τύπου δεν σημαίνει να είσαι με τον λαό ή τα αφεντικά, την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, τους πλούσιους ή τους φτωχούς, τη Δεξιά ή την Αριστερά. Δεν σημαίνει καν να ελέγχεις την εξουσία ή το οφσάιντ. Σημαίνει να επιλέγεις ελεύθερα τι είσαι, με ποιους θέλεις να είσαι και τι θέλεις να κάνεις.
Με άλλα λόγια, η ελευθερία δεν κρίνεται σε επίπεδο πολιτικού ή δημοσιογραφικού προσανατολισμού. Είναι η ελευθερία να επιλέγεις όποιον προσανατολισμό γουστάρεις.
Από το 1974 και μετά, η ελευθερία του Τύπου απειλήθηκε στην Ελλάδα μόνο σε δύο περιπτώσεις.
• Ασύντακτα την περίοδο 2011-2014, όταν ένας όχλος αγανακτισμένων, αρπαγμένων και διαταραγμένων επιτέθηκε στον Τύπο βρίζοντας, απειλώντας και συκοφαντώντας για να επιβάλουν μια δική τους πεζοδρομιακή εκδοχή των πραγμάτων.
• Συντεταγμένα την περίοδο 2015-2019, όταν η τότε κυβερνητική εξουσία προσπάθησε να ελέγξει τον Τύπο με συναλλαγές ή απειλές, εκβιασμούς ή εκφοβισμούς, πιέσεις και παρεμβάσεις παντός είδους.
Όταν λοιπόν διαβάζω ότι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Κούλογλου και Αρβανίτης κατέθεσαν ερώτηση στην Κομισιόν για την ολλανδή δημοσιογράφο(;) ζητώντας από την Κομισιόν να αναλάβει δράση προκειμένου να προστατεύσει τους δημοσιογράφους(;) στη χώρα μας, με πιάνουν τα γέλια. Υποθέτω πως στο καλάθι απορριμμάτων της Κομισιόν υπάρχει ειδικός χώρος για τέτοιες ερωτήσεις.
Στην απειλή δεν αντιστάθηκαν όλοι – αν θυμάμαι καλά ένας ευρωβουλευτής που τώρα ανησυχεί για την Ολλανδή, τότε πρωταγωνιστούσε στην κρατική τηλεόραση… Αλλά αντιστάθηκαν αρκετοί. Και έτσι φτάσαμε στην αρχική μας διαπίστωση: ουδείς απειλεί σήμερα την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει ή να σχολιάζει ό,τι κατεβάζει η γκλάβα του.
Στα πλαίσια φυσικά του νόμου. Δεν μπορεί να βρίζει, ούτε να συκοφαντεί ούτε να απειλεί ούτε να εκβιάζει ούτε να διασύρει, διότι όλα αυτά συνιστούν αδικοπραξίες.
«Και ποιος τα κρίνει αυτά;» ρωτούν οι πονηροί. Τα κρίνει η Δικαιοσύνη. Η οποία κρίνει όλες τις αδικοπραξίες στη δημοκρατία μας, όποιος κι αν τις διαπράττει. Είτε είναι δημοσιογράφος είτε ανθοπώλης.
