Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά θυμήθηκαν τώρα ότι διαφωνούν με την τεχνική λύση. Όχι όταν την υπέγραψαν. Όχι όταν την εφάρμοσαν. Όχι όταν την επέκτειναν με υπουργική απόφαση. Τώρα. Τώρα που πέρασε σε άλλα χέρια και πρέπει να καταγγελθεί, μαζί με τη μνήμη όσων έγιναν τότε.
Κατηγορούν υπουργούς που συνέχισαν τη δική τους πολιτική. Ό,τι ήταν «αναγκαίο» το 2017, έγινε «γαλάζιο σκάνδαλο» το 2024. Η απόσταση ανάμεσα στην εξουσία και την αντιπολίτευση δεν είναι ιδεολογική. Είναι επιλεκτική.
Δεν τους πειράζει η τεχνική λύση. Τους πειράζει ποιος τη χρησιμοποιεί. Όταν την έκαναν εκείνοι, ήταν λύση. Όταν τη συνεχίζουν άλλοι, είναι πρόβλημα. Δεν αλλάζει η πολιτική. Αλλάζει το αφήγημα.
Κι όταν η μνήμη γίνεται βαριά, αναλαμβάνει δράση η γνωστή συνταγή: «κακή εφαρμογή». Τι σημαίνει; Τίποτα απολύτως. Είναι το πολιτικό αντίστοιχο του «δεν φταίμε εμείς». Ό,τι εφαρμόστηκε λάθος, εφαρμόστηκε σωστά όσο ήμασταν εμείς. Τόσο βολικά, τόσο υποκριτικά.
Το κατηγορητήριο τους δεν είναι για τους άλλους. Είναι γι’ αυτούς. Ένα καθυστερημένο ξεκαθάρισμα με τον καθρέφτη τους.
Και μετά αναρωτιούνται γιατί δεν τους παίρνουν στα σοβαρά.
