Παρατηρώ εσχάτως ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά διαγωνίζονται διαγκωνιζόμενοι μεταξύ… Βούδα και Γιάλομ. Για να το… κατεβάσω από το ντιβάνι και να το προσαρμόσω στο επίπεδο της ασκούμενης αντιπολίτευσης, σκεφθείτε έναν συνδυασμό «θλίψης» απ’ τη μια και «άγγους» από την άλλη.
Και αυτά και αυτοί μαζί κατά του Μητσοτάκη. Θα αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχει η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ με τη θλίψη και για ποιο λόγο άγχεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ υπεισέρχεται η σκέψη του Βούδα και η διάγνωση του Γιάλομ. «Οι επιθυμίες είναι η πηγή της θλίψης» είχε πει ο Βούδας. «Η αυτογνωσία φέρνει άγχος» πιστεύει ο Γιάλομ.
Είναι προφανές ότι ο τρόπος που έχουν επιλέξει να αντιπολιτεύονται τον Μητσοτάκη υποδηλώνει την πηγή της θλίψης και του άγχους. Η επιθυμία της Φώφης Γεννηματά να είναι αυτό που δεν είναι, και του Αλέξη Τσίπρα η ανομολόγητη αυτογνωσία μετουσιώνονται σε πολιτική κριτική. Μόνο η Νίτσε λείπει απ’ την παρέα για να κλάψει.
Αν κι εδώ που τα λέμε με τέτοια αντιπολίτευση ο Γιάλομ θα σκεφτόταν σοβαρά να αλλάξει τον τίτλο του βιβλίου και τους χαρακτήρες των ηρώων του: Όταν γέλασε ο Νίτσε με την αντιπολίτευση και ξεκαρδίστηκε με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Easy Writer
