Η προσπάθεια του Ρουπακιώτη να «αποκαλύψει» πως η κυβέρνηση Σαμαρά είχε απορρίψει τον αντιρατσιστικό νόμο είναι από μόνη της λίγο αστεία, λόγω του χρονικού σημείου που ήρθε. Είναι εμφανές πως η «μαρτυρία» του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης χρησιμοποιήθηκε ως αντίβαρο στις αποκαλύψεις Κοντονή.
Για να δείτε πόσο διάτρητα είναι τα επιχειρήματα του στενού συνεργάτη του Φώτη Κουβέλη, θα σας πάω στα άδυτα της τότε τρικομματικής κυβέρνησης. Η ΔΗΜΑΡ ήταν κοινό μυστικό πως συνεργαζόταν πολύ περισσότερο με τη Ν.Δ. -αυτήν που καταγγέλλει ο Ρουπακιώτης- από ό,τι με το ΠΑΣΟΚ. Καλά γνωρίζοντες τα παρασκήνια της τρικομματικής λένε πως ο αντιρατσιστικός νόμος θα μπορούσε να είχε περάσει με ευκολία αν είχε ζητηθεί η βοήθεια του Βενιζέλου, ο οποίος ούτως ή άλλως είχε ρυθμιστικό ρόλο σχεδόν στα πάντα. Ο Ρουπακιώτης δεν το έκανε ποτέ.
Τα ντοκουμέντα υπάρχουν: είναι Μάιος του 2013 και ο Βενιζέλος ύστερα από κυβερνητική σύσκεψη είχε αναφερθεί στο θέμα δημοσίως, λέγοντας πως «αν η κυβέρνηση δεν συμφωνήσει στην κατάθεση του νομοσχεδίου (σ.σ.: του αντιρατσιστικού), τότε η λύση είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ». Γιατί ο Ρουπακιώτης δεν στήριξε… καμία πρόταση του Βενιζέλου;
Από το Θεωρείο της Καθημερινής
