Την πολιτική των ίσων αποστάσεων, της ανέξοδης κριτικής και του ξύλινου λόγου συνεχίζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης με στόχο να μην τσαλακώσει το προφίλ του και να εμφανίσει το κόμμα του ως εναλλακτική πρόταση χωρίς όμως προτάσεις και σθένος να στηρίξει αποφάσεις που δεν του αποφέρουν ψήφους.
Παλαιοκομματισμός στο μεγαλείο του…
Το έκανε στην πρόταση μόμφης κατά της κυβέρνησης, το έκανε στο σόου Πολάκη στη Βουλή, το έκανε όταν το κόμμα του ξέχασε τα στελέχη του που στοχοποιήθηκαν με τη σκευωρία της Novartis, το έκανε όταν μέσα σε λίγες ημέρες άλλαξε στάση και αποφάσισε ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας οι εκλογές.
Κάνοντας copy paste την ξύλινη ρητορική Τσίπρα προσπαθεί να διατηρήσει την αρχική δυναμική του κόμματος του που οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν σε κάμψη.
Ο συναγωνισμός ξύλινου και αρνητικού λόγου μάλιστα έχει γίνει θέμα συζήτησης με τους … «κακεντρεχείς» να σημειώνουν με χιούμορ ότι ο λόγογράφος του Αλέξη Τσίπρα κάνει … απογευματινή βάρδια στη Χαριλάου Τρικούπη.
Την ίδια αμφίσημη τακτική ακολουθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στο μείζον ζήτημα της ενεργειακής κρίσης και της αύξησης των τιμολογίων ρεύματος.
Από το Περιστέρι εξαπολύει πυρά στην κυβέρνηση αλλά την ίδια στιγμή ως Πόντιος Πιλάτος αφήνει την κυβέρνηση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, δουλειά της θα πει και σωστά κάποιος, την κατηγορεί ότι ανέχεται την αισχροκέρδεια αλλά ψηφίζει «παρών» στη Βουλή για την φορολόγηση του 90% των υπερεσόδων, των εταιρειών ενέργειας, που είναι μακράν ο υψηλότερος φόρος τέτοιου είδους στην Ευρώπη.
Μια πολιτική απόφαση μάλιστα που έχει λάβει εύσημα και από το εξωτερικό. (βλ. Λαγκάρντ).
Την απάντηση πάντως στην τακτική Ανδρουλάκη την έχει δώσει ο σοφός λαός που λέει ότι όποιος πατά σε δύο βάρκες συνήθως πέφτει στη θάλασσα.
