Σκανδαλολογία και υψηλοί τόνοι θα αποτελέσουν το μείγμα της «πολιτικής» του ΣΥΡΙΖΑ (και του Τσίπρα) μέχρι τις κάλπες, ξεχνώντας τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης.
Γράφει ο Αριστείδης Ζορμπάς
Ηταν να μην πάρει θάρρος με την υπόθεση Πάτση, που έκλεισε άμεσα η κυβέρνηση, και ο Πολάκης είναι το κρυφό χαρτί της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ για τον Τσίπρα. Μετωπική και σκληρή σύγκρουση με την κυβέρνηση, όπως χαρακτηριστικά λένε στην ηγετική ομάδα του, είναι η στρατηγική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα στον δρόμο για τις εκλογές του 2023. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιστρέφει στις γνώριμες πολιτικές του παρελθόντος, και ιδίως της περιόδου 2013-2015, στην προσπάθειά του να αυξήσει τη συσπείρωση της κομματικής βάσης του και κυρίως να υπάρξει κινητοποίηση και των κοινωνικών ομάδων που στέκονται επιφυλακτικά και διστακτικά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πείθει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Ακόμα και η επιλογή της επιδοκιμασίας των πρακτικών του Παύλου Πολάκη εντάσσεται στη στρατηγική περί «ολοκληρωτικού πολέμου» με τη Νέα Δημοκρατία. Εξάλλου, ακόμα και όσοι διαφωνούσαν στο παρελθόν –κυρίως από τον χώρο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης– με τον «κυνηγό σκανδάλων», όπως τον ονομάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν την περίοδο, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις του τελευταίου καιρού, επισήμως τον εκθειάζουν και υπογείως τον «θάβουν».
Επί της ουσίας, ο κ. Τσίπρας είναι αυτοκόλλητος με τον κ. Πολάκη, δηλαδή υιοθετεί πλήρως τη συγκεκριμένη ατζέντα και, σε διαφοροποίηση της στρατηγικής που είχε χαραχτεί μετά τη ΔΕΘ, εντάσσει στην πρώτη γραμμή υποθέσεις που τις χαρακτηρίζει «σκάνδαλα».
Μετωπική
Παράλληλα, ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει να κινείται σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους, επιλέγοντας τη μετωπική σύγκρουση με τον πρωθυπουργό. Μένει να φανεί κατά πόσο θα κερδίσει από αυτήν την επιλογή, αφού για την ώρα δεν κεφαλαιοποιεί αυτήν τη φθορά.
Φαίνεται, όπως λένε αξιόπιστα στελέχη που δεν είναι στον ηγετικό πυρήνα περί τον Τσίπρα, να μην έχει «ρεύμα» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, στην ηγεσία υπάρχει άλλη λογική. Εξάλλου και η στάση του κ. Πολάκη ενισχύει το στρατηγικό θεώρημα περί πυρηνικού πόλεμου με τη ΝΔ. Το επόμενο διάστημα, η φράση «η κυβέρνηση της Δεξιάς δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο» αλλά και η φράση «η μετεμφυλιακή Δεξιά που σκότωσε τον Λαμπράκη» θα ακούγεται όλο και περισσότερο στο εκλογικό σκηνικό, βάζοντας φωτιά στον πολιτικό βίο.
Πιστοί στις υποκλογές
Σε αυτό το πλαίσιο, η σκανδαλολογία θα έχει περίοπτη θέση, όπως και οι υποκλοπές, ζήτημα το οποίο θεωρούν ότι εξακολουθεί να πλήττει την κυβέρνηση –αγνοώντας τα δημοσκοπικά στοιχεία– και θα έχει και συνέχεια.
Για το θέμα των υποκλοπών, ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του έθεσε ένα μείζον, όχι μόνο πολιτικό και ηθικό, αλλά υπαρξιακό για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, ερώτημα προς τον πρωθυπουργό: «Εκλογές με ενεργό το κέντρο που διενεργεί παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων;»
Εάν παρατηρήσει κανείς τις κινήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσει προσπάθεια αναβίωσης κλίματος που θα παραπέμπει κυρίως στην περίοδο 1990-1993 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία.
Σαφέστατα είναι κεντρική επιλογή η αναβίωση και ιστορικών γεγονότων για να ενισχυθεί το αφήγημα για την «επάρατη Δεξιά» και η σύνδεση με την περίοδο 1900-1993, ξεχνώντας βέβαια τις ευθύνες και του Συνασπισμού που μετείχε τότε στην οικουμενική κυβέρνηση.
Κόκκινα δάνεια
Εν μέσω της ακρίβειας –συνεπεία της ενεργειακής κρίσης– σε προϊόντα και υπηρεσίες, η «γραμμή» της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία το συντομότερο αποτελεί πλέον ζήτημα επιβίωσης αλλά και αξιοπρέπειας για χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις, και προτείνει σειρά μέτρων που πρέπει να ληφθούν άμεσα. Προτείνει δηλαδή σήμερα ό,τι δεν έκανε αυτός όταν ήταν κυβέρνηση.
Με αφορμή το θέμα Πάτση «σηκώνει» το θέμα των κόκκινων δανείων, ξεχνώντας τα δακρυγόνα που έριχνε η κυβέρνησή του στα δικηγορικά γραφεία στα Εξάρχεια.
Εισηγητής… Αλέξης
Για να μπερδέψει τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει σειρά ημερίδων και εκδηλώσεων όπου θα μιλήσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.
Στις πρώτες από αυτές θα δοθεί έμφαση σε τρία θέματα:
- Αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης με δραστική μείωση των λογαριασμών μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, των τιμών στα καύσιμα και τα τρόφιμα.
2. Ενίσχυση του εισοδήματος και δικαιότερη φορολογία για μισθωτούς, συνταξιούχους, εμπόρους και ελεύθερους επαγγελματίες.
3. Στήριξη του κοινωνικού κράτους με την ανάκτηση της εργασίας, ένα νέο ισχυρό ΕΣΥ, νέα γερά θεμέλια στη δημόσια Παιδεία και κοινωνικές πολιτικές για ΑΜΕΑ.
Θα καταφέρει κάτι και θα πείσει τον κόσμο; Αυτή είναι η μεγάλη αγωνία του Τσίπρα, που ξέρει ότι σε περίπτωση ήττας, το βράδυ των εκλογών θα είναι πολύ μακρύ γι’ αυτόν…
