Μια αφίσα του ΟΗΕ δείχνει γυναίκες με μπούρκα ως σύμβολο «ηγετικής παρουσίας» και «ειρήνης». Το σύνθημα: «When women lead, peace follows». Αλλά ποιες γυναίκες ηγούνται, όταν ζουν κάτω από καταπίεση, φόβο και νόμους του Μεσαίωνα; Είναι σαν να ζητάς από έναν αιχμάλωτο να φωτογραφηθεί χαμογελαστός για να προμοτάρει την ελευθερία.
Ο ΟΗΕ, ο οργανισμός που ιδρύθηκε για να υπερασπίζεται την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρουσιάζει την ενδυνάμωση των γυναικών μέσα από την πιο ακραία μορφή υποταγής τους. Αντί να τους δώσει φωνή, την σιωπά. Αντί να καταγγείλει τη βία, την εξιδανικεύει. Η πραγματικότητα των γυναικών υπό αυστηρό καθεστώς καταπίεσης δεν είναι θεωρητική. Είναι καθημερινή, αιματηρή, αδιάψευστη!
Η σιωπή που βολεύει πενήντα κράτη και τους «ουμανιστές της διπλωματίας»
Περισσότερα από πενήντα μουσουλμανικά κράτη είναι μέλη του ΟΗΕ. Η διπλωματία των ισορροπιών υπερισχύει της ηθικής. Τα ψηφίσματα και οι επιτροπές για την « καλή θέληση» δεν προστατεύουν τις γυναίκες. Αυτές συνεχίζουν να θάβονται κάτω από υφάσματα, νόμους και φόβο.
Τι αξία έχει η 8η Μαρτίου όταν την επόμενη μέρα οι Ταλιμπάν απαγορεύουν στα κορίτσια να πάνε σχολείο και κανείς δεν τολμά να επιβάλλει κυρώσεις; Πώς μπορεί ο ΟΗΕ να μιλά για « προστασία των γυναικών » όταν αποφεύγει να κατονομάσει τους θύτες; Και οι φεμινίστριες; Και όλοι αυτοί που δηλώνουν ότι στέκονται με τον άνθρωπο; Γιατί σιωπούν;
Ζωντανά παραδείγματα καταπίεσης
Αφγανιστάν: Απαγορεύεται η εκπαίδευση μετά τα 12, η εργασία, ακόμη και η παρουσία σε δημόσιους χώρους χωρίς άνδρα συνοδό. Η παραμικρή παράβαση τιμωρείται με ξυλοδαρμό ή φυλάκιση.
Ιράν: Η αστυνομία ηθών συλλαμβάνει και βασανίζει γυναίκες για « ανάρμοστο ντύσιμο» Η νεαρή Μαχσά Αμινί δολοφονήθηκε, γιατί άφησε λίγα μαλλιά να φανούν κάτω από το μαντήλι της.
Σαουδική Αραβία: Παρά την πρόσφατη δυνατότητα οδήγησης, οι γυναίκες εξακολουθούν να χρειάζονται « κηδεμόνα» για να ταξιδέψουν, να εργαστούν ή να παντρευτούν. Η κοινωνική τους θέση καθορίζεται από το φύλο, όχι την αξία τους.
Αυτή είναι η « ειρήνη» που ακολουθεί όταν « οι γυναίκες ηγούνται», σύμφωνα με την αφίσα του ΟΗΕ. Η πραγματικότητα; Δεν ηγούνται, απλώς επιβιώνουν.
Ένας οργανισμός που προτιμά τη διπλωματία αντί της ηθικής
Ο ΟΗΕ προτιμά να μιλά για «πολιτισμική ιδιαιτερότητα» παρά για παραβίαση δικαιωμάτων, να δημιουργεί καμπάνιες ενσυναίσθησης αντί να απαιτήσει πραγματική αλλαγή. Ένας οργανισμός που φωτογραφίζει τη σκλαβιά και την παρουσιάζει ως πρόοδο δεν υπερασπίζεται τις γυναίκες, τις προδίδει.
Η αφίσα αυτή δεν θα μείνει στην ιστορία ως μήνυμα ελπίδας αλλά ως σύμβολο ντροπής. Όχι επειδή δείχνει γυναίκες με μπούρκα, αλλά επειδή τις παρουσιάζει ως ελεύθερες. Η ειρήνη δεν γεννιέται μέσα από τη σιωπή και η ισότητα δεν φοριέται σαν ύφασμα που κρύβει το πρόσωπο.
Αν ο ΟΗΕ θέλει να μιλήσει πραγματικά για γυναίκες-ηγέτιδες, ας δείξει τις Ιρανές που καίνε τη μαντίλα τους, τις Αφγανές που διδάσκουν κρυφά, τις γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας, που αρνούνται να ζήσουν ως σκιά. Μέχρι τότε, ας κατεβάσει τις αφίσες. Η υποκρισία δεν είναι πολιτική, είναι συνενοχή. Η ειρήνη που βασίζεται στη σιωπή δεν είναι ειρήνη. Και η μάχη για την αληθινή ελευθερία των γυναικών δεν μπορεί να περιμένει.
