Ένα νέο κρούσμα τρομοκρατίας με θύμα πανεπιστημιακό έρχεται να αναδείξει πως χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμα ώστε να καταστεί κατανοητό σε όλους ότι έχει μπει τέλος στη νοοτροπία ασυδοσίας δεκαετιών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ
Ηταν Οκτώβριος του 2020 όταν κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο γραφείο του πρύτανη της ΑΣΟΕ Δημήτρη Μπουραντώνη, κρέμασαν στον λαιμό του μια χάρτινη πινακίδα που έγραφε «Αλληλεγγύη στις καταλήψεις», βανδάλισαν τον χώρο και ανήρτησαν το «event» στο Διαδίκτυο.
Ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες δράσεις πότε με πέτρα, τούβλο, σφυρί, χαρτί – είναι το χαρτί από τα χάρτινα καπέλα της διαπόμπευσης και της ταπείνωσης των εκπαιδευτικών από τους ερυθροφρουρούς της «πολιτιστικής επανάστασης του Μάο» και έδωσε την ύλη μιας ακόμη μελανής σελίδας στην Ιστορία, την οποία σήμερα κάποιοι αντιγράφουν υπό τα τρυφερά όμματα του ΣΥΡΙΖΑ και την πύρινη αντίδραση στη φύλαξη, την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία των πανεπιστημίων;
Προτού συμπληρωθούν 24 ώρες από την αναφορά του πρωθυπουργού «είμαστε με τις βιβλιοθήκες και όχι με τις βαριοπούλες» σε εκδήλωση για την Παιδεία και το έργο που επιτελέστηκε την περίοδο 2019-2023, ένα νέο κρούσμα τρομοκρατίας με θύμα πανεπιστημιακό έρχεται να αναδείξει πως χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμα ώστε να καταστεί κατανοητό σε όλους ότι έχει μπει τέλος στη νοοτροπία ασυδοσίας δεκαετιών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Μπαχαλάκηδες
Το περιστατικό με πρωταγωνιστές καθηγήτρια του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ και μερίδα «φοιτητών», που «κόπηκαν» στο μάθημά της, ξεπερνά τα όρια που ο κοινός νους μπορεί να αντιληφθεί στο πλαίσιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι φοιτητές που βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση στο μάθημα, «επιλογής και ιδιαίτερα δημοφιλές», σύμφωνα με τον πρύτανη του Αριστοτελείου Ν. Παπαϊωάννου, βρήκαν την καθηγήτρια στο γραφείο της και ζήτησαν να προχωρήσει στην αναβαθμολόγηση των γραπτών προκειμένου να περάσουν περισσότεροι, θεωρώντας πως υπήρξε υψηλό ποσοστό αποτυχόντων.
Η καθηγήτρια δεν το έκανε, με αποτέλεσμα οι «φοιτητές» να την κλειδώσουν στο γραφείο και να την κρατήσουν όμηρο μέχρις ότου ενδώσει στις εντολές τους. Η περιπέτεια της καθηγήτριας κράτησε τρεις ώρες μέχρι που… απελευθερώθηκε, με το διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου να καταγγέλλει πως δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη ομάδα προχωρά σε τέτοιου είδους… ακτιβισμό.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που θέλουν να επιβάλουν με τη βία τις θέσεις τους. Ερχονται, διακόπτουν τα μαθήματα και μετά την ανακοίνωση των θέσεών τους μας κάνουν προσωπικές επιθέσεις. Το ίδιο συμβαίνει στις γενικές συνελεύσεις. Κατασκευάζουν έναν δικό τους παράλληλο κόσμο για τις απόψεις μας, δαιμονοποιούν θέσεις, μας θεωρούν υπόλογους, μας ζητούν να λαμβάνουμε τις αποφάσεις που εκείνοι θέλουν» κατήγγειλε η πρόεδρος του τμήματος Μαίρη Κοσμίδου στην «Καθημερινή».
Το ΑΠΘ έχει βρεθεί και στο παρελθόν στο επίκεντρο, τόσο στο πλαίσιο των αντιδράσεων για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία όσο και πιο πρόσφατα, τον περασμένο Μάιο, όταν «μπαχαλάκηδες» κατέστρεψαν με βαριοπούλες τις οικοδομικές εργασίες που είχαν προηγηθεί για ανέγερση βιβλιοθήκης, ως… αντίποινα στη διάλυση της κατάληψης του Βιολογικού.
Για τον πρύτανη του ΑΠΘ Νίκο Παπαϊωάννου ο «πόλεμος» με την ανομία στο πανεπιστήμιό του πήρε προσωπικό χαρακτήρα, καθώς βρέθηκε ο ίδιος στο στόχαστρο απειλών και επιθέσεων από τους «γνωστούς αγνώστους» τραμπούκους. «Αν υπάρχει κι ένα επιπλέον αίσθημα ασφάλειας και επιπλέον δικαιοσύνης σε καθετί παραβατικό, είναι κάτι που βοηθάει όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας να προστρέξουν ακόμα περισσότερο τόσο στο ακαδημαϊκό όσο και στο ερευνητικό έργο τους» σημείωνε ο ίδιος όταν αποφάσισε να συγκρουστεί με τους καταληψίες του Βιολογικού, που «κρατούσαν» τον πανεπιστημιακό χώρο για 35 χρόνια!
«Ιδεολογική μάχη»
Το «βιβλιοθήκες αντί βαριοπούλες» έγινε από τότε σύνθημα διά χειλέων Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός ήθελε η αντιπαράθεση να λάβει ιδεολογικές διαστάσεις, επενδύοντας στην υπεροχή της κυβερνητικής πρότασης για ανοιχτά, αναβαθμισμένα, σύγχρονα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια-κοιτίδες γνώσης έναντι του περιθωρίου, της ασυδοσίας και του άβατου ανομίας, υπό τη σκέπη του πανεπιστημιακού ασύλου. Η πρόθεσή του, την οποία επανέλαβε και στο Μέγαρο Μουσικής προχθές, είναι να μην υπάρξει καμία ανοχή στην παραβατικότητα εντός των πανεπιστημιακών χώρων.
Κι όμως απέναντι σε αυτήν τη λογική και την πολιτική για την ανώτατη εκπαίδευση υπάρχουν αντιδράσεις κι όχι μόνο στο… πεδίο, με τους τραμπούκους που σπάνε και λεηλατούν δημόσια περιουσία, αλλά και τους παρανόμους που βρίσκουν πεδίο δράσης για κάθε λογής έκνομες δραστηριότητες στα πανεπιστήμια και τις φοιτητικές εστίες.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 βρέθηκαν πολλές φορές στην πλευρά των υπερασπιστών των μπαχαλάκηδων προς χάριν μικροπολιτικών επιδιώξεων και αγωνίας να σηκώσουν το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας σύγκρουσης. Κι αυτό στο μυαλό κάποιων εξ αυτών, γιατί υπάρχουν κι εκείνα τα στελέχη που ταυτίζονται πλήρως με τις μεθόδους τρομοκρατίας στα ελληνικά πανεπιστήμια.
