Ένα από τα στοιχεία που διέκριναν την αρχαία φιλοσοφική σκέψη ήταν η λεγόμενη μεταφυσική. Που φαίνεται ότι μπορεί να εξηγήσει πολλά από ΄όσα συμβαίνουν αλλά είναι δύσκολο να τα αιτιολογήσεις. Η ανατολική φιλοσοφία που συμβαδίζει με εκείνη την των δικών μας προγόνων, λες και βρίσκονται σε μία σχέση διαδραστικότητας, θεωρεί πολλά πράγματα ως νομοτελειακά μοιραία να συμβούν.
του Όθωνα Καραγιάννη
Αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν μας τις ιστορικές επαναλήψεις, τότε θα διαπιστώσουμε ότι πάντοτε θα υπάρχουν προσωπικότητες, οντότητες για την ακρίβεια, που με αρνητικό τρόπο σφραγίζουν την μοίρα της ανθρωπότητας.
Στις κορυφαίες «μορφές» με αρνητικό αποτύπωμα στον κόσμο συγκαταλέγονται ο Στάλιν και ο Χίτλερ και πλέον και ο Βλαδιμίρ Πούτιν. Τι τους συνδέει και τους τρεις στο καταστροφικό τους έργο; Οι εθνοκαθάρσεις. Η αναλγησία απέναντι στον άνθρωπο και η απάνθρωπη συμπεριφορά τους. Οι δολοφονίες αθώων, ακόμη και παιδιών. Η επεκτατική τους πολιτική σε βάρος, πρωτίστως, των περισσότερο αδυνάτων, παρά την φαινομενική δική τους ισχύ. Και στο τέλος το τραγικό αποτέλεσμα των εγκλημάτων τους.
Ο Λέων Τρότσκυ έγραψε ολόκληρο βιβλίο με τίτλο τα Εγκλήματα του Στάλιν. Στην παρουσιαση του βιβλίου αναφέρονται επί λέξει τα εξής:
«Αυτό το συγκλονιστικά αποκαλυπτικό βιβλίο γράφτηκε όταν στην χώρα των Σοβιέτ συντελούνταν ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα του καιρού μας που μόνο με τις γενοκτονίες του Χίτλερ θα μπορούσε να συγκριθεί.
Τα θύματα της σταλινικής τυραννίας, που συσσωρεύονται ολοένα ύστερ’ από την έκδοση του βιβλίου και δε σταμάτησαν με τη δολοφονία του συγγραφέα του, υπολογίζονται σήμερα σε εκατομμύρια. Στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του Σοβιετικού Κ.Κ. τον Ιούλη του 1957, ο Νικήτα Χρουστσώφ μίλησε για 1.600.000 εξοντωμένους σοβιετικούς κομμουνιστές, μα ο πραγματικός αριθμός φαίνεται πως είναι πολύ μεγαλύτερος – χωρίς να λογαριάσουμε εκείνους που πέρασαν από τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ξεπερνάνε τα 20.000.000· μιλάμε μόνο για τους νεκρούς. Και δω ο Στάλιν επισκιάζει τον Χίτλερ: τα θύματά του δεν είναι παρμένα από το σωρό, μα διαλεγμένα ανάμεσα σ’ ό,τι καλύτερο έχει να δώσει ολόκληρη η ιστορική εποχή.
Ο Χίτλερ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρουσίαση σε σχέση με τον Στάλιν διότι ο Γεωργιανός πατερούλης φρόντιζε μέσω του κόμματος να κρύβει τα φρικτά του εγκλήματα. Ο Αδόλφος έχει μείνει ως μορφή Εωσφόρου που εμφανίστηκε για να αιματοκυλίσει την ανθρωπότητα, να προσπαθήσει να αφανίσει ένα έθνος, να δημιουργήσει με τα δικά του αρρωστημένα μυαλά μία σύγχρονη αυτοκρατορία με κυρίαρχη μία συγκεκριμένη φυλετική δομή. Εκατομμύρια και τα δικά του θύματα.
Με χιτλερική αντίληψη αλλά με πρότυπο τον Στάλιν, προερχόμενος μάλιστα από την πιο σκληρή μορφή κομμουνισμού και μάλιστα από τις Μυστικές Υπηρεσίες της σκοτεινής εκείνης περιόδου, ο Πούτιν είναι ο άξιος μιμητής των δύο αυτών στυγνών δικτατόρων. Ανελέητος γκρεμίζει νοσοκομεία, σκοτώνει αθώους, ρημάζει μία χώρα και επιπλέον, όπως και τα πρότυπά του, αποδίδει την ευθύνη για όσα κάνει στα θύματά του. Την ίδια δικαιολογία επικαλούνταν και ο Στάλιν και ο Χίτλερ. Όπως όμως τους σταμάτησε η λοιπή υφήλιος, έτσι και τα όλα τα κράτη που αντιδρούν στην δολοφονική αναλγησία του Ρώσου δικτάτορα, θα σταματήσουν και αυτόν.
