Αν κάποιος περιεργαστεί σχετικά ψύχραιμα το φαινόμενο του Twitter , πιθανότατα θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα κανάλι όπου γίνεται φασαρία, σαφώς μεγάλη και βλαβερή, αλλά εξ αντανακλάσεως κατά κύριο λόγο.
Αυτό σημαίνει όλη η πραγματική ζημιά γίνεται κάπου αλλού, σε πιο παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας. Το Facebook, χάρη κυρίως στη μόνιμη υπερδιέγερση του ακοίμητου Παύλου Πολάκη, παράγει πρωτογενή ντόρο και λόγο έμπλεο μισούς. Το Twitter κατά κανόνα είναι δίαυλος ανακύκλωσης, διόγκωσης και διάδοσης πληροφοριών, οι οποίες διακινούνται στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου διαλόγου ανάμεσα σε επωνύμους, τρολ και κήρυκες του διχαστικού λόγου αδιακρίτως.
Ενα πρόσφατο παράδειγμα: γράφει ο X χρήστης του Twitter ότι «οι διεστραμμένοι της #νδ_παιδεραστες βίαζαν προσφυγόπουλα που ήρθαν εδώ για να ξεφύγουν από τον πόλεμο κ τις βόμβες που έχασαν αδέρφια γονείς κ φίλους. Κ έχουν κ το θράσος κάποιοι να τους καλύπτουν ακόμα. Θα μας βρείτε μπροστά σας ξαφνικά κ θα ναι μέρα μεσημέρι να το θυμάστε».
Στο ίδιο πνεύμα, ο νεόκοπος κομματάρχης Γιώργος Τράγκας εκτροχιάζεται τελείως στον αέρα του Crash Radio, όπως σημειώνει ο Βασίλης Τσακίρογλου στο “Πρώτο Θέμα”, σερβίροντας φρικιαστικές τερατολογίες στο κοινό του. Κάνει λόγο για «σεξουαλικά παιχνίδια με ασυνόδευτα παιδιά», «βιασμούς με σιδερένιους σωλήνες», ακόμη και ανθρωποφαγία. Ακατονόμαστα εγκλήματα, τα οποία, σύμφωνα με τον Τράγκα, συνέβαιναν εν γνώσει του Μαξίμου και για χάρη του Λιγνάδη. Οπότε, σε σύγκριση με τέτοιου είδους μακροβούτια σε μια θανάσιμα δηλητηριασμένη λάσπη, η πικρόχολη φιλολογία του Twitter μοιάζει έως και ακίνδυνη. Έστω κι αν δεν είναι καθόλου τέτοια.
