Δεν στενοχωριέται κανείς για τους ΣΥΡΙΖΑίους είναι η αλήθεια. Αλληλοσπαράσσονται και δεν αντιλαμβάνονται καν ότι κάθε μέρα που περνά, δημιουργούν νέα αρνητικά υποδείγματα, περιθωριοποιούμενοι ολοσχερώς. Και ήρθε η άρση προστασίας μαρτύρων για την υπόθεση της Novartis για να αναδείξει για άλλη μια φορά τις ελεεινές μεθοδεύσεις της Κουμουνδούρου στη διάρκεια της αλήστου μνήμης εποχής που οι αριστεριστές διοίκησαν τη χώρα.
Οι ιδέες της αριστεράς έχουν πλέον ηττηθεί. Βέβαια, κόμματα σαν αυτό του ΣΥΡΙΖΑ ξεπετάχθηκαν στη Νότια Ευρώπη, με αφορμή τα όσα ακολούθησαν εκεί τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση της περιόδου 2007-2008. Το πορτογαλικό Bloco de Esquerda, οι Ισπανοί Podemos και το γαλλικό La France Insoumise, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αλλά, όπως φούσκωσαν έτσι ξεφούσκωσαν, ξεφουσκώνουν ή θα ξεφουσκώσουν. Δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στην κοινωνία, πλην -αδιέξοδου- ταξικού μίσους και «πλέριας» μιζέριας.
Οι αριστεροί της Δύσης, αφού φλέρταραν επί μακρόν με την ΕΣΣΔ και τον σταλινισμό παριστάνοντας ότι δεν ακούν τις οιμωγές από τα γκουλάγκ, προσπάθησαν να βρουν μια νέα πλατφόρμα μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου σε μεταμαρξιστικά και ελευθεριακά προτάγματα, κηρύσσοντας τον πόλεμο στην κυρίαρχη κουλτούρα της Δύσης. Και το έκαναν, συμμαχώντας με ό,τι πιο ετερόκλητο κυκλοφορούσε, εντός και εκτός των τειχών. Και κάπως έτσι μπήκαν στη ζωή μας ο δικαιωματισμός (που «αδελφοποιήθηκε» με λούμπεν στοιχεία και διάφορους πολέμιους της ελευθερίας, βλ. ριζοσπαστικό Ισλάμ) και η εμμονική γενικότερα ενασχόληση κάποιων με ζητήματα που δεν αφορούν διόλου τη συντριπτική πλειοψηφία. Εξ ου και η «αφύπνιση» (wokeness) που προσπαθούν συγκεκριμένοι κύκλοι να μας λανσάρουν ως τη νέα «αριστερή ριζοσπαστική» ιδεολογία.
Και είναι ο πόλεμος αυτός στις αξίες της πλειοψηφίας, που αναδεικνύει το πόσο αντιδημοκρατική είναι η λογική των αριστεριστών τού σήμερα. Ναι, δεν σέβονταν και νδεν σέβονται τους πολλούς. Εχθροί της δημοκρατίας είναι οι της «προόδου», άσχετα αν την επικαλούνται συνεχώς. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους, αλλά και ο τρόπος που σφάζονταν πάντα μεταξύ τους, κάτι που συμβαίνει και σήμερα, τα λέει όλα.
Αλήθεια, τι και ποιους εκφράζει σήμερα η αριστερά; Τι έχει να πει για τα μείζονα; Τι σχέση μπορεί να έχει η διαμάχη του Στέφανου Κασσελάκη και των όσων τον απέπεμψαν, με τις προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών; Πόσο εκτός θέματος σε σχέση με το σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα άλλα κόμματα της οικείας αριστεράς; Αυτά είναι ερωτήματα που τίθενται από τον κόσμο που παρακολουθεί αλλά πλέον δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται δημοσκοπικά πέριξ του 7,5%, με πτωτική τάση. Απλά, σήμερα πολλοί προμηθεύονται ποπ κορν και το όλο θέμα έχει λάβει μορφή επιθεώρησης.
Η αριστερά πάντα αυτοκαταστρεφόταν. Η αλληλοεξόντωση ήταν και παραμένει ο κανόνας στους κόλπους της. Ιερά και όσια εκεί δεν υπάρχουν. Η ευπρέπεια θεωρείται από αυτούς μια «μπουρζουά» εμμονή και δεν τηρούνται καν τα προσχήματα. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα δίνουν και παίρνουν, κόσμος σπιλώνεται, πάλαι ποτέ μέντορες καταστρέφονται από τους μαθητές τους και όλα ισοπεδώνονται. Στην εκτός ΚΚΕ ριζοσπαστική αριστερά δεν υπάρχει καν «αποκατάσταση». Άλλωστε, κανείς εκεί δεν θα κατηγορηθεί σήμερα για «χαφιεδισμό» ή ότι είναι «πράκτορας της Ιντέλιτζεντ Σέρβις», όπως γινόταν σε άλλες εποχές στους κόλπους των κομμουνιστών. Άλλα θα ειπωθούν αυτή την εποχή και την ηθική εξόντωση του χ ή ψ μη αρεστού σε κάποιους κύκλους, αναλαμβάνουν τα τρολ.
Όλοι αυτοί που σήμερα συγκρούονται στο πλαίσιο των εσωκομματικών διεργασιών στον ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν πόσο μακριά είναι από την κοινωνία. Όμως, πάντα ήταν.
