“Ο στόχος είναι η αυτοδυναμία, γιατί η χώρα έχει ανάγκη να κυβερνηθεί από μια σταθερή κυβέρνηση και όχι να εμπλακεί σε περιπέτειες με επαναληπτικές εκλογές που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε ακυβερνησία.δηλώνει ο Γρηγόρης Ψαριανός σε συνέντευξή του στο “tomanifesto.gr”. Ο υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στον Νότιο Τομέα της Β’ εκλογικής περιφέρειας Αθηνών αναφερόμενος στην μεσαία τάξη τονίζει ότι “έχουμε να κάνουμε πραγματικά με τον θάνατο του εμποράκου. Και δεν πρόκειται ούτε για αστοχία, ούτε για συμπτωματικό γεγονός. Πρόκειται για ιδεολογική επιλογή, για ιδεοληψία καλύτερα θα έλεγα, που αντλεί την καταγωγή της από το “ταξικό” μίσος της κομμουνιστογεννούς αριστεράς για την μεσαία τάξη.
Αναλυτικά η συνέντευξη
H Ελλάδα αγκομαχά ακόμη να βρει βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Τι πρέπει και τι μπορεί να αλλάξει από την 8η Ιουλίου;
Αγκομαχά πραγματικά. “Η ανάπτυξη έρχεται”, ακούγαμε από κυβερνητικά χείλη όλα αυτά τα χρόνια. Είχε αποτελέσει αγαπημένο θέμα ευθυμογράφων και σκιτσογράφων η ανάπτυξη που όχι μόνο δεν έρχεται ούτε με τον αραμπά, αλλά ιδιαιτέρως τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια της κυβέρνησης των ΣυριζΑΝΕΞέλ θα τρόμαζε κανείς εάν μάθαινε από τα στοιχεία των ΔΟΥ τον αριθμό των επιχειρήσεων που έβαζαν λουκέτο κάθε βδομάδα μία πίσω από την άλλη, μη μπορώντας να αντέξουν την διαρκή πίεση. Από τις 8 Ιουλίου και μετά, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι πρέπει ν’ αλλάξουν τα πάντα. Τώρα, το κατά πόσο μπορούν, είναι ένα ανοικτό στοίχημα για την αυριανή κυβέρνηση της ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά. Εν συντομία, θα έλεγα πως τα πρώτα που πρέπει να γίνουν είναι ο μετασχηματισμός της δομής του κράτους, οι μεγάλες αλλαγές στο χώρο της υγείας, της παιδείας, της δικαιοσύνης, στο οικονομικό περιβάλλον καθώς και στα θέματα που έχουν να κάνουν με το χαμένο αίσθημα ασφάλειας του πολίτη. Οπωσδήποτε βέβαια, είναι αναγκαία και μία εκ βαθέων συνταγματική αναθεώρηση. Καταλαβαίνετε πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Κατά γενική ομολογία, η μεσαία τάξη πλήρωσε το μάρμαρο των πολιτικών των τελευταίων ετών. Τι πρεσβεύει η ΝΔ, για να υπάρξει μια άλλη πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων;
Όχι απλώς πλήρωσε το μάρμαρο η μεσαία τάξη. Έχουμε να κάνουμε πραγματικά με τον θάνατο του εμποράκου. Και δεν πρόκειται ούτε για αστοχία, ούτε για συμπτωματικό γεγονός. Πρόκειται για ιδεολογική επιλογή, για ιδεοληψία καλύτερα θα έλεγα, που αντλεί την καταγωγή της από το “ταξικό” μίσος της κομμουνιστογεννούς αριστεράς για την μεσαία τάξη. Άλλωστε, ήταν συχνές οι περιφρονητικές αναφορές σε «νοικοκυραίους» και «μικροαστούς». Στον πυρήνα της σκέψης τους επικρατεί ακόμα ο λενινιστικός ορισμός για τους μικροαστούς που “άγονται και φέρονται μεταξύ αστικής τάξης και προλεταριάτου”. Λες και δεν υπήρξε ποτέ η ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Οι ίδιοι βέβαια, προτιμούν ναρκισσευόμενοι να εμφανίζονται κοινωνικά ευαίσθητοι. Μπουχτίσαμε Λόγους υπέρ Αδυνάτων και διαφήμιση της επιδοματικής πολιτικής. Βεβαίως, το ότι για να υπάρξει ένα ουσιαστικά κοινωνικό κράτος που θα παρέχει προστασία στους πιο αδύναμους αυτό απαιτεί μία υγιή και εύρωστη μεσαία τάξη, είναι εκτός πεδιάς της σκέψης τους.
Υπήρξε σαφής, λοιπόν πολιτική επιλογή όλα αυτά τα χρόνια: φτωχοποιούμε την μεσαία τάξη για να την εξαθλιώσουμε και στην συνέχεια να την κρατάμε σε ομηρία. Χάντρες και καθρεφτάκια εν είδει επιδομάτων φτώχειας δηλαδή.
Πώς μπορεί να υπάρξει μια άλλη πολιτική; Μα έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίληψης του ρόλου του κράτους στην οικονομία και την κοινωνία. Ενός κράτους που θα διευκολύνει και δεν θα δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, θα παρέχει ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, θα μεγαλώνει τη λεγόμενη “πίτα” και δεν θα προσπαθεί να την αναδιανείμει από το φτωχό στο φτωχότερο μόνο και μόνο επειδή θεωρεί ότι η ανάπτυξη ευνοεί μόνο τους κακούς “κεφαλαιοκράτες”
Η κυβέρνηση επιδόθηκε σε παροχές και «δώρα» παραμονές των ευρωεκλογών. Ωστόσο, αυτό δεν εκτιμήθηκε. Γιατί; Μήπως τελικά η επιδοματική πολιτική είναι λάθος;
Είναι γνωστό αυτό που λέγεται ότι μπορείς πιθανά να κοροϊδεύεις κάποιους λίγους για πολύ, ή κάποιους πολλούς για λίγο. Δεν είναι όμως δυνατόν να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό. Θα λέγαμε λοιπόν ότι οι σανοφάγοι τελείωσαν, μπούχτισαν, αντέδρασαν. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, επιχείρησε για άλλη μια φορά να απευθυνθεί στα ταπεινότερα ένστικτα των πολιτών υποτιμώντας τους και φυσικά το πλήρωσε. Ο κόσμος δε θέλει ελεημοσύνες, θέλει εργασία και αξιοπρέπεια. Κι απ’ ό,τι φάνηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, στο μόνο που είχε δίκιο ο Σύριζα ήταν στο προεκλογικό του σύνθημα. Πράγματι, ήρθε η ώρα των πολλών. Και οι πολλοί μίλησαν. Και θα ξαναμιλήσουν, στις 7 Ιουλίου.
Πόσο σας ανησυχεί η ένταση με την Τουρκία και πόσο μπορεί να επιδράσει στο εκλογικό αποτέλεσμα;
Δεν με ανησυχεί περισσότερο ή λιγότερο από όσο ανησυχεί ένα μέσο, ενεργό πολίτη. Βεβαίως δεν βρισκόμαστε στην εποχή που υπήρχε η πολυτέλεια της αφέλειας και ακούγονταν διάφορα ευτράπελα τύπου “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του”. Η εξωτερική πολιτική και ειδικά οι διμερείς σχέσεις μας με την Τουρκία, δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης ούτε να παίζονται πολιτικά παιχνίδια, κάτι το οποίο δυστυχώς έχουμε δει να συμβαίνει κατά κόρον και να αποτυπώνει εικόνα σύγχυσης στην κοινωνία. Σήμερα, δεν ξέρω ειλικρινά πόσο η κοινή γνώμη είναι έτοιμη να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει σε έναν ουσιαστικό πολιτικό διάλογο για το τι θα πρέπει να γίνει με την Τουρκία.
Σίγουρα χρειάζεται μια νέα στρατηγική και μια άλλη αντίληψη για το πώς παίρνονται οι πολιτικές αποφάσεις που αφορούν σε μείζονα εθνικά θέματα. Απαιτείται ψυχραιμία, σχεδιασμός, πάνω απ’ όλα συναίνεση και όχι μικροπολιτικά παιχνίδια. Θα πρέπει να αναζητηθεί η καλύτερη δυνατή επίλυση, γιατί αυτό είναι μία προοπτική. Ενώ μια παρατεταμένη κρίση χαμηλής έντασης δεν αποτελεί προοπτική, αλλά παιχνίδι με το χρόνο και με ανοιχτό το ενδεχόμενο ατυχήματος. Και σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να υπάρχει μια αρραγής εθνική γραμμή που να υποστηρίζεται και να υπηρετείται από όλο το πολιτικό φάσμα.
Το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης ήταν συντριπτικό εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, με το -9,5% από τη ΝΔ. Ποια είναι η πρόβλεψή σας για τις εθνικές εκλογές; Είναι στόχος η αυτοδυναμία;
Ασφαλώς και ο στόχος είναι η αυτοδυναμία, γιατί η χώρα έχει ανάγκη να κυβερνηθεί από μια σταθερή κυβέρνηση και όχι να εμπλακεί σε περιπέτειες με επαναληπτικές εκλογές που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε ακυβερνησία. Οι προβλέψεις δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα αν θέλετε τη γνώμη μου, άλλωστε ο καιρός πλησιάζει και αυτό που μετράει στην πολιτική είναι πάντα το αποτέλεσμα.
Μήπως η κατάργηση του ασύλου, με την αποκατάσταση της τάξης στα ΑΕΙ και του «άβατου» των Εξαρχείων είναι πιο δύσκολη υπόθεση απ’ ό,τι την περιγράφετε;
Δύσκολο είναι κάτι μέχρι να αποφασίσεις να το κάνεις. Και η ΝΔ έχει την πολιτική βούληση να τα κάνει και τα δύο: και να καταργήσει το άσυλο και να σπάσει το άβατο των Εξαρχείων ή του Μενιδίου αλλά και να καταπολεμήσει κάθε εστία ανομίας. Και δεν είναι μόνο αυτά. Μέσα στις πρώτες προγραμματικές προτεραιότητες της ΝΔ είναι και η προώθηση της πλήρους και αυστηρής εφαρμογής της νομοθεσίας για κάθε περιστατικό φθοράς δημόσιας περιουσίας. Σκηνές βανδαλισμού δημόσιων χώρων, καταστροφών ακυρωτικών μηχανημάτων στα μετρό, καμένα τρόλεϊ, επιδρομές σε δημόσια κτήρια δεν μπορεί να συνεχίσουν να γίνονται ανεκτές. Θα υπάρχει άμεση επιβολή ποινών και προστίμων στους παραβάτες. Υπάρχει, ξέρετε, αυτό που λέμε “σιωπηρή πλειοψηφία” και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτήν την έχουμε με το μέρος μας.
– Τι θα προτάσσατε άμεσα για επίλυση από τα προβλήματα της εκλογικής σας περιφέρειας;
Είναι πολλά και σημαντικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Νότιος Τομέας της Αθήνας, κάποια από αυτά μάλιστα είναι διαδημοτικού χαρακτήρα. Το εμβληματικότερο όλων, κατά τη γνώμη μου είναι η αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και η εν γένει ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου. Έχω παρακολουθήσει στενά την υπόθεση. Η ιστορία με το Ελληνικό έχει ξεκινήσει από το 1995 με διάφορα ερευνητικά προγράμματα, μελέτες και αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς να εκπονούνται κατά καιρούς είτε από το ΕΜΠ, είτε από άλλους φορείς για την αξιοποίησή του. Κάθε φορά όμως, τα όποια σχέδια αντιμετωπίζονταν με “ακτιβιστικού” χαρακτήρα κινητοποιήσεις, κυρίως από ένα περιφερόμενο “κίνημα” που χρόνια τώρα προσπαθεί λυσσαλέα να εμποδίσει οποιοδήποτε αναπτυξιακού χαρακτήρα έργο, κάνοντας επαναστατική γυμναστική. Ενδεικτικά αναφέρω και περιστατικά στα όρια του γραφικού: απεργίες πείνας από υπεραριστερό τότε δήμαρχο, του οποίου τα οικονομικά του δήμου του ωστόσο χτύπησαν κόκκινο, κορώνες από πρώην υπερνομάρχη και νυν πρόεδρο κόμματος περί δήθεν εκχώρησης του αιγιαλού στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είδαμε όμως και στρατευμένη μελέτη από συγκεκριμένο υπεραριστερό καθηγητή πολεοδομίας και πρόσφατα διεκδικητή του δημαρχιακού θώκου στον Πειραιά, στην οποία μελέτη έφτασε να υποστηρίξει ότι είναι οικονομικά βιώσιμο να μετατραπεί το αεροδρόμιο του Ελληνικού σε “αστικό αγρό” κατά 50%!
Στη συνέχεια είχαμε τα εμπόδια που δημιούργησε το ΚΑΣ με την κήρυξη μεγάλου μέρους του σε αρχαιολογικό χώρο. Άνθρωποι και συλλογικότητες που εμφορούνται από παρωχημένα ιδεολογήματα και θεωρούν ότι η όποια αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας αξιωματικά ισοδυναμεί με ξεπούλημα. Με τέτοιες συνθήκες δεν είναι δυνατό όπως καταλαβαίνετε, να προχωρήσει καμία ανάπτυξη. Μόνο μια κυβέρνηση που αληθινά πιστεύει στην δυναμική του επιχειρείν και στη δημιουργία ευκαιριών εργασίας για όλους, μπορεί να φέρει σε πέρας μια τέτοια επένδυση. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
