Με την μαζική απεργία αύριο που έχουν προκαλέσει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιδιώκεται, υποκριτικά, να ικανοποιηθούν αιτήματα των εργαζομένων, τα οποία βεβαίως δεν τα προσδιορίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αλλά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, κατευθυνόμενες από τα κόμματα τα οποία τις επηρεάζουν! Γι αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η κοινωνική ευαισθησία του συνδικαλισμού στην Ελλάδα χρησιμοποιεί πάντα κομματικό –για να μην πούμε και ιδεολογικό- πιεσόμετρο. Και υπ’ αυτήν την έννοια διακρίνεται για τα μη ρεαλιστικά της χαρακτηριστικά, αφού δεν λαμβάνει υπόψιν τις συνθήκες που επικρατούν κάθε φορά στην χώρα και αν τα αιτήματα που προβάλλονται θα επιφέρουν ζημίες σ΄ αυτήν ή θα ωφελήσουν τους εργαζόμενους για τους οποίους υποτίθεται ότι οι συνδικαλιστές κόπτονται.
Σε απόδειξη της πολιτικής σκοπιμότητας της αυριανής απεργίας -και των άλλων που είμαστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν- θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την εξής ιδιόρρυθμη εκδήλωση κοινωνικής ευαισθησίας από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ την περίοδο της διακυβέρνησης τους
ΣΥΡΙΖΑ:
Πραγματοποιείτο μία απεργία τον χρόνο, κατά προτίμηση Νοέμβριο και Δεκέμβριο –δηλαδή περί το τέλος του έτους- προκειμένου να δικαιολογηθεί και η συνδικαλιστική ύπαρξη των ηγεσιών των δύο οργανώσεων.
Τα αιτήματα ήταν προσχηματικά και δεν έθιγαν την ουσία καθώς ήταν κάποιες κραυγές για το μνημόνιο που είχε υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ, η αόριστη απαίτηση για «επιστροφή δικαιωμάτων και κατακτήσεων»(!), εργασία για όλους(!) και η κατάργηση φοροεπιδρομών.
Τι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ή για ποιο λόγο νομιμοποιούνταν τότε να κάνουν συνεχείς απεργίες;
-Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αυξήσει τον ΦΠΑ –αλλά δεν είχαν τότε αίτημα να τον μειώσει.
-Είχε αυξήσει τους φόρους στα καύσιμα –αλλά κανείς δεν μιλούσε τότε, αλλά μιλάει τώρα που οι γενεσιουργές αιτίες είναι εξωγενείς
-Είχε αυξήσει την ειδική εισφορά αλληλεγγύης την οποία είχε μονιμοποιήσει. Κανένα όμως αίτημα τόσα χρόνια ΣΥΡΙΖΑϊκής διακυβέρνησης, για την κατάργησή της
-Είχε αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές και είχε μειώσει την έκπτωση φόρου
Αρκούν αυτά. Τι απαιτούν τώρα οι συνδικαλιστές παρωθούμενοι από την αντιπολίτευση –κυρίως την αριστερή- που την ενδιαφέρει η αναταραχή καθώς δεν πρόκειται ποτέ να ξαναδεί εξουσία;
Ζητάνε αυξήσεις μισθών, το γνωστό τροπάριο που παραβλέπει τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Δεν τις γνωρίζουν και δεν γνωρίζουν επίσης πόσο μεγάλο είναι ήδη το ελληνικό χρέος λόγω η πανδημίας και μετέπειτα λόγω του πολέμου στην Ουκρανία; Το γνωρίζουν αλλά είναι της τακτικής που χρεωκόπησε την χώρας. Και που δεν είναι άλλη από το γνωστό «Μαζί τα φάγαμε». Μόνο που η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι της ίδιας αντίληψης.
Με τέτοια όπως αυξήσεις, διορισμούς κλπ σκοπίμως αγνοούν την συνέχεια. Ότι θα αναγκαστεί να δανειστεί το κράτος, όπως συνέβη και στο παρελθόν. Θα χρεωθούμε ακόμη περισσότερο διότι τα δανεικά πλέον έχουν αυξημένο επιτόκιο. Και για να εξυπηρετηθεί το
χρέος, τι γίνεται συνήθως; Πληρώνουν περισσότερους φόρους οι πολίτες στους οποίους βεβαίως υπάγονται και οι εργαζόμενοι που θέλουν, υποτίθεται να εξυπηρετήσουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ!
Ποια είναι η πονηριά της αριστερής αντιπολίτευσης; Να εξωθήσει με απεργίες την κυβέρνηση να κάνει το λάθος και να αρχίσει να εξυπηρετεί παράλογα –υπό τις σημερινές συνθήκες- αιτήματα. Να την εξωθήσει θεωρώντας πονηρά ότι βρισκόμαστε και σε
παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Και αφού θα διολίσθαινε η κυβέρνηση σε ένα τέτοιο λαϊκισμό που θα είχε δημοσιονομικές επιπτώσεις, θα έβγαιναν μετά όλοι αυτοί οι κοινωνικά ευαίσθητοι της αριστεράς να λένε ότι η ΝΔ χρεωκόπησε την χώρα!!
