Η Δύση στο σύνολό της βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση. Η πτώση της αγοραστικής δύναμης, η απειλή της αλλαγής του τρόπου ζωής (εγκληματικότητα, μεταναστευτικό), σε συνδυασμό με την αδυναμία ή/και αδιαφορία που δείχνουν τα παραδοσιακά κόμματα να δώσουν λύση στα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, έχουν απομακρύνει πολλούς από τα πολιτικά συστήματα των χωρών.
Δεν απομακρύνονται μόνο από τα κόμματα και τους πολιτικούς αλλά και από το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Η αύξηση της απόστασης ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και μια σημαντική μερίδα πολιτών έχει δημιουργήσει στους τελευταίους πολιτικό κυνισμό και σε κάποιους εξ αυτών διάθεση να «πολεμήσουν» το σύστημα – ειδικά σε όσους έχουν εσωτερική πολιτική αποτελεσματικότητα, όσους δηλαδή θεωρούν πως έχουν τα προσόντα να ασχοληθούν με την πολιτική και πως η ψήφος τους έχει αξία.
Αυτοί οι πολίτες/ψηφοφόροι θεωρούν οποιαδήποτε πληροφορία έρχεται από το σύστημα αυτόματα ως κακή. Δεν πιστεύουν τίποτε από όσα λέγονται από όσους οι ίδιοι θεωρούν πως υπηρετούν το σύστημα που θέλουν να ρίξουν. Ετσι δεν εμπιστεύονται τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, θεωρούν δεδομένο πως σε κάθε θέμα κάτι τους κρύβουν. Ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους ενημέρωσης και έλκονται από ρητορική ατόμων που κάνουν λόγο για ανατροπή του συστήματος με τρόπο άμεσο και απλό.
Το γεγονός πως συμπορεύονται με αυτά τα άτομα, είτε είναι πολιτικοί είτε δημοσιογράφοι είτε απλά σχολιαστές, δεν σημαίνει πως συμφωνούν σε όλα μαζί τους. Συμφωνούν όμως στο πιο βασικό για αυτούς: στην προσπάθεια να ρίξουν ένα σύστημα το οποίο θεωρούν εχθρό. Το εάν θα στηθεί στη θέση του ένα άλλο, πώς θα λειτουργεί και εάν αυτοί θα είναι εκτός ή εντός αυτού είναι ερωτήματα τα οποία την ώρα της επίθεσης στο σύστημα που αντιτίθενται δεν τους απασχολούν.
Σε όλη τη Δύση βλέπουμε να θεριεύει αυτό το λεγόμενο «αντισύστημα» μέτωπο. Το δίπολο Δεξιά-Αριστερά έχει εξασθενήσει σε σημαντικό βάθμό, πλέον είναι πολύ πιο εύκολο να παρατηρήσεις ψηφοφόρους να πηγαίνουν από ένα αντισυστημικό αριστερό κόμμα σε ένα αντισυστημικό δεξιό, παρά από ένα αντισυστημικό αριστερό σε ένα συστημικό αριστερό.
Το πώς θα εξελιχθεί αυτή η εσωτερική μάχη, ποιος θα κερδίσει και πώς θα είναι η Δύση έπειτα από αυτήν δεν το γνωρίζουμε. Το σίγουρο είναι πως βρισκόμαστε στη μέση του πολέμου.
