Η ψευδαίσθηση στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα θεωρείται σχεδόν αναγκαία προϋπόθεση ώστε η αντιπολίτευση να συναινεί «συνωμοτώντας» όταν οι περιστάσεις το κρίνουν απαραίτητο. Αυτή την ψευδαίσθηση έχουν κατ΄αποκλειστικότητα τα αστικά πολιτικά κόμματα όταν κυβερνούν. Θεωρούν ότι η αντιπολίτευση, εν προκειμένω η αριστερή (με «μάσκα» ή χωρίς) αντιπολίτευση, ασκεί τον συνταγματικό της ρόλο στη βάση ενός κοινού εθνικού παρονομαστή.
Λαμβάνουν ως δεδομένο ότι η αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι συγγενείς δυνάμεις, ενεργούν με κριτήριο την δημιουργική κριτική και σε πνεύμα συνεννόησης σε έκτακτες καταστάσεις όπως αυτή της πανδημίας. Ωστόσο διαφαίνεται εκείνο που φαινόταν σε όλους όσοι έβλεπαν αυτό που προσπαθούσε να κρύψει ο Αλέξης Τσίπρας. Και αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναζητά εναγωνίως… «σκάνδαλα». Ψάχνουν με την μιζέρια που τους διακρίνει να βρούν μέσα από ένα τιτάνιο έργο που παράχθηκε τις τελευταίες εβδομάδες να βρουν ένα λάθος και να το μετατρέψουν σε… «σκάνδαλο».
Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Τραβάνε κυριολεκτικά από τα μαλλιά μια άστοχη κίνηση, από τις εκατοντάδες που έγιναν προκειμένου να μετριασθούν οι επιπτώσεις της κρίσης– και με προφανή στόχο να αποδομήσουν την πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση, καλλιεργούν κλίμα αποσταθεροποίησης ανάλογο εκείνου του 2011. Βγάζουν από τη ναφθαλίνη τη φρασεολογία εκείνης της περιόδου και ετοιμάζονται για έναν ακόμη γύρο μισαλλοδοξίας. Αυτή τη φορά όμως η κυβέρνηση κατάλαβε, έστω και αργοπορημένα, ότι στο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται διαφορετικά τη συναίνεση και αποφάσισε να κόψει την… αστική ευγένεια.
Θα μάθουμε συνεπώς πόσο κόστισε το πάρτι στα ΚΕΚ στην… πρώτη φορά αριστερά, αλλά και ευκαιρίας δοθείσης τώρα που κατάλαβαν στην κυβέρνηση σε ποια… γλώσσα καταλαβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ, με «συναινετικές» διαδικασίες θα τρέξουν και άλλες «περίεργες» υποθέσεις της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και υπάρχουν πολλές…
Easy Writer
