Ο “αντισυστημικός” “αστειάτορας” (με τα “κατεψυγμένα” ανέκδοτά του) και συνεργάτης, μέχρι χθες, της εκπομπής “Ράδιο Αρβύλα”, Στάθης Παναγιωτόπουλος, το 2015 με “βαρυσήμαντο” άρθρο του “ευχόταν “να εκλεγεί και να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την Τρίτη το πρωί ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, μετά τον σάλο που προκάλεσε η είδηση ότι ο ίδιος είχε αναρτήσει βίντεο και φωτογραφίες σεξουαλικού περιεχομένου σε ιστοσελίδα, χωρίς τη συγκατάθεση της πρώην συντρόφου αναγκάστηκε να κάνει μια “δικολαβίστικη” δήλωση, λέγοντας μάλιστα σε κάποιο σημείο ότι “ήταν μια τεράστια απερισκεψία”. Δηλαδή το revenge porn το “βάφτισε”… απερισκεψία και νομίζει πως έτσι “καθάρισε” ο… απερίσκεπτος.
Η νεαρή κοπέλα η οποία έχει κινηθεί νομικά αναμένει με τον καινούργιο χρόνο την εκδίκαση της πολύ σοβαρής αυτής υπόθεσης η οποία της έχει δημιουργήσει τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Η δικηγόρος της κα Σταύρουλα Αντιγόνη Πριλή μιλώντας στο protothema.gr ανέφερε σχετικά: «Η κοπέλα είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση εδώ και καιρό για αυτό που της συνέβη. Θεωρώ ηθικά και αντικειμενικά ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την σοβαρότητα και ταυτόχρονα την λεπτότητα της κατάστασης. Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να δημοσιοποιούνται προσωπικές στιγμές με ένα τέτοιο τρόπο σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, μη ελέγξιμο».
Η δήλωση του Στάθη Παναγιωτόπουλου
«Έκανα μια απαράδεκτη πράξη, εις βάρος ενός ανθρώπου που δεν με είχε βλάψει. Έκανα την πράξη αυτή υπό την επήρεια κακής συγκυρίας στη ζωή μου, χωρίς καμία πρόθεση να βλάψω, να προσβάλλω ή να ζημιώσω κανέναν. Ήταν μια τεράστια απερισκεψία, η χειρότερη που έχω κάνει ποτέ και αντιμετωπίζω τις συνέπειες. Το μετάνιωσα πικρά και ειλικρινά, μάλιστα δεν περνάει ούτε μια μέρα έως και σήμερα που να μην το μετανιώνω.
Ζήτησα συγγνώμη από το εν λόγω πρόσωπο και επανόρθωσα εμπράκτως χωρίς να θεωρώ ότι η μεταμέλειά μου εκμηδενίζει την απαξία της πράξης μου. Τώρα ζητώ συγγνώμη και δημοσίως. Επίσης, ζητώ συγγνώμη από τους φίλους-συναδέλφους μου στην εκπομπή που συμπαρουσιάζω, οι οποίοι δεν είχαν ιδέα για το ατόπημά μου αυτό, και τους έφερα σε πολύ δύσκολη θέση. Στο εξής απέχω από την εκπομπή θέλοντας να τους απαλλάξω από αυτή τη δύσκολη θέση. Μεταμελήθηκα ειλικρινά, και δεν μπορώ παρά να ζητήσω για άλλη μια φορά συγγνώμη από τα βάθη της καρδιάς μου από το πρόσωπο που προσέβαλα».
Ας θυμηθούμε τώρα 2 άρθρα που έγραψε το 2015 ο Στάθης Παναγιωτόπουλος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πολιτικές εξελίξεις, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο site iporta.gr και αυτούσια τα αναδημοσιεύουμε:
Τι να ψηφίσω;, του Στάθη Παναγιωτόπουλου
Στάθης Παναγιωτόπουλος
Έχει λίγες μέρες τώρα που, όπως όλος ο κόσμος φαντάζομαι, παρακολουθώ το χρονικά συμπυκνωμένο τσίρκο των επερχόμενων εκλογών και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να εύχεται να εκλεγεί και να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όχι ότι θα τον ψηφίσω, όπως ούτε φυσικά και τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά αν προτιμώ κάτι είναι αυτό, να εκλεγεί ο Τσίπρας. Όχι ότι θα αλλάξει τίποτε ουσιαστικό, είναι φανερό πως από τότε που οι εγκληματίες Καραμανλής και Σημίτης (και όλοι οι όμοιοί τους, αλλά κυρίως αυτοί ο δύο) έβαλαν με το ζόρι τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση υποσχόμενοι αρπαχτή στον ηλίθιο λαό, οι αποφάσεις για το μέλλον της χώρας λαμβάνονται από τη Γερμανία, και οι ντόπιες κυβερνήσεις είναι επιφορτισμένες μόνο με το να τις εφαρμόζουν.
Αρα η τρομολαγνεία ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστραφούν όλα, θα γυρίσουμε στη δραχμή, θα γκρεμιστεί η χώρα κλπ δεν είναι παρά μόνο αυτό, τρομολαγνεία. Καμμιά κυβέρνηση δε μπορεί να αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία, όσα κι αν υπόσχεται. Γιατί προτιμάς να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αφού δε θ’ αλλάξει τίποτε; Διότι δε θέλω, δεν ανέχομαι, δεν το αντέχω να έχω υπουργούς το Μπουμπούκο, το Βορίδη με το τσεκούρι και το Γιακουμάτο. Τόσο απλά. Ό,τι και να πεις για το ΣΥΡΙΖΑ, τέτοια μπουμπούκια προερχόμενα από τη φασιστική ακροδεξιά δεν έχει.
Και για έναν άλλον λόγο, επειδή η πουτάνα η ελπίδα είναι πολύ άτιμο πράγμα και όντως πεθαίνει τελευταία. Εξηγούμαι. Ο Αλέξης υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, και καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και η εξουσία φαντάζει όλο και πιο κοντινή, «στρογγυλεύει» όλο και περισσότερο το λόγο του, προσπαθώντας να προσεγγίσει όσο του δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους. Τρανό παράδειγμα η στάση του απέναντι στην πνευματική (και υλική!) αυτή μάστιγα της ζωής μας, την εκκλησία. Από εκεί που δήλωνε άθεος, πήγε στο Άγιο Όρος και μάλιστα ζήτησε να μείνει μόνος με το Αξιον Εστί (να κάνεις τί μόνος μ’ ένα κομμάτι μπογιατισμένο ξύλο, Αλέξη;), τελευταία το διαχωρισμό εκκλησίας κράτους τον έκανε γαργάρα και τον ονόμασε «εξορθολογισμό σχέσεων» ή κάτι τέτοιο, εξίσου χωρίς σημασία. Κάποιος του σφύριξε (ή το κατάλαβε μόνος του) ότι στην Ελλάδα και στο Ιράν δεν τα βάζεις με την εκκλησία, και αναδιπλώθηκε. Από την άλλη πλευρά, ο πρώην γκόμενος της Αννας Βίσση δήλωσε ότι τα εικονίσματα δε θα κατεβούν «ποτέ» από τα δημόσια ιδρύματα, διότι, λέει, ο λαός πιστεύει. Ο λαός, Αντωνάκη μου, πιστεύει και στους εξωγήινους και στο ότι μας ψεκάζουν, οπότε ας αναρτήσουμε στα δικαστήρια και στα σχολεία φωτογραφίες του Dr. Spock και εικόνες από chemtrails.
Με ενοχλεί αφάνταστα η θρησκοληψία των Ελλήνων, μια θρησκοληψία ανάμεικτη με φανατισμό, ρατσισμό, μισαλλοδοξία, όλα δηλαδή τα άκρως αντίθετα με όσα δίδαξε ο προφήτης τους. Αυτήν την πρωτόγονη θρησκοληψία ο ένας προσπαθεί να την εναγκαλιστεί για να κερδίσει ψήφους, κι ο άλλος, ο επίδοξος, προσπαθεί να μην της πατήσει τον κάλο.
Έλεγα λοιπόν κάτι περί ελπίδας. Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί, υπόσχεται ό,τι μπορεί για να κερδίσει την εξουσία. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν : το πρώτο και συντριπτικά πιθανότερο, να βλέπει την εξουσία ως αυτοσκοπό, και απλώς, κυνικά, να κάνει τα πάντα για να την αποκτήσει, όπως έκαναν όλοι οι προκάτοχοί του ως τώρα. Υπάρχει όμως και μια απειροελάχιστη πιθανότητα (η πουτάνα η ελπίδα που λέγαμε) να κάνει ο,τι μπορεί και ερχόμενος στην εξουσία να αλλάξει ορισμένα πράγματα, όχι την οικονομική μας κατάσταση, ούτε το έτσι κι αλλιώς νεφελώδες μέλλον μας, αυτά κανείς δε μπορεί να τα αλλάξει, αλλά να κατεβάσει τις εικόνες από τα σχολεία, να επιφέρει κάποιες κοινωνικές αλλαγές που καθυστερούν δεκαετίες, κι ας φωνάζουν οι ορθόδοξοι ιερείς-κήρυκες της αγάπης να σκοτώσουμε τους πούστηδες. Λες;
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
Πηγή: iporta.gr
Ορισμένες σκόρπιες μετεκλογικές σκέψεις, του Στάθη Παναγιωτόπουλου
Στάθης Παναγιωτόπουλος
Καταρχήν, χάρηκα, έτσι απλά, που σχημάτισε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Χειρότερος από τους προηγούμενους αποκλείεται να είναι, και αφού ο πήχης των προσδοκιών μας έχει κατεβεί τόσο, ικανοποιημένοι να είμαστε.
Ηδη πρόλαβε να δώσει καλά δείγματα. Δεν ορκίστηκε στο ευαγγέλιο, και οι ταλιμπάν που πρόκειται να σχολιάσουν ας διαβάσουν πρώτα τα λεγόμενα του μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης επί του θέματος.
Επίσης δεν έκανε υπερφίαλες, βαρύγδουπες δηλώσεις, και η κυβέρνηση που σχημάτισε δεν είναι άσχημη, εν πολλοίς. Η συνεργασία με τον ακροδεξιό «εντελώς» Καμμένο είναι σαφώς αρνητικό σημείο, μια αφελής όμως εξήγηση θα μπορούσε να είναι πως, πονηρά σκεπτόμενος ο Αλέξης, θεώρησε πιο εύκολο να χειραγωγήσει τον ψεκασμένο παρά τον ιδεολογικά συναφέστερο αλλά κατά τεκμήριο εξυπνότερο και ικανότερο Σταύρο Θεοδωράκη. Θα δείξει.
Η προώθηση του Αβραμόπουλου προς τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια κυνική ενέργεια με προφανή κίνητρα, καθόλου ταιριαστή σε «αριστερή» κυβέρνηση, αλλά στο φινάλε μικρή σημασία έχει. Το απόλυτο μηδέν στην απολύτως μηδενική, διακοσμητική θέση. Ταιριάζει…
Μιλώντας για συνεργασίες, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για την έκφραση, αλλά η άρνηση του ΚΚΕ να συγκυβερνήσει δεν πρόκειται απλώς για σφάλμα, αλλά για κολοσσιαία πολιτική μαλακία. Πείτε μου ρε κολλημένα μυαλά ότι δεν ήταν μοναδική ευκαιρία να προσπαθήσετε να περάσετε τις σαφώς σωστές σας θέσεις στην κυβέρνηση, να πιάσουν μια φορά τόπο! Μια φορά στα 100 χρόνια συνεργαστήκατε με κάποιον, κι αυτός ήταν ο Μητσοτάκης-τι να πει κανείς! Κολλημένα μυαλά.
Θα έγραφα «καημένε Αντώνη», αλλά δεν τον λυπάμαι καθόλου. Μετά τις απελπισμένες κινήσεις των τελευταίων του πολιτικών ημερών, καμμία λύπηση δεν του πρέπει. «Πατρίδα, έθνος, θρησκεία», ε; Δε θα κατεβούν οι εικόνες, ε; Aγιος Παίσιος, ε; Οι ταλιμπάν λιγόστεψαν, Αντωνάκη, ή ίσως απλώς δε νοιάζονται πια. Οποιος σε συμβούλεψε να κάνεις στροφή προς την Τεχεράνη μάλλον το κακό σου ήθελε.
Το ποιόν και το επίπεδο των ποταμίσιων θα φανεί τώρα, στα δύσκολα. Η αντιπολίτευση είναι δυσκολότερη από την κυβέρνηση. Αυτοί που εγγράφουν το Σταύρο Θεοδωράκη και την επιτυχία του στο ενεργητικό της τηλεόρασης κάνουν λάθος : μπορεί να είναι άνθρωπος της τηλεόρασης, σ’ αυτήν εργάζεται, αλλά δεν είναι δημιούργημά της, και υπάρχει μεγάλη διαφορά : δημιούργημα της τηλεόρασης είναι ο Ψωμιάδης, και πριν τον ξαναβρίσετε θυμηθείτε ότι δε φταίει μόνο αυτός, αλλά κυρίως οι διάφοροι αυτιάδες και παπαδάκηδες που ουσιαστικά τον δημιούργησαν.
Οι φασίστες, άτομα μειωμένου καταλογισμού που κατά κανόνα ούτε να διαβάσουν δεν ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά τον κανόνα της συσπείρωσης – γι αυτούς δεν υπάρχει αποχή ούτε άρνηση του συστήματος, την οποίαν επιλέγουν οι σιχαμένοι «φιλελέ» γενειοφόροι ποδηλάτες και δεν πηγαίνουν στην κάλπη για να πιουν φρέντο και μοχίτο. Οι φασίστες είναι εξ ορισμού πειθαρχημένοι, πάνε και ψηφίζουν, και ιδού τα αποτελέσματα. Ξέρουν μάλιστα πολύ καλά τι ψηφίζουν και γιατί, δεν είναι παραπλανημένοι, είναι συνειδητά φασίστες, ρατσιστές και βουτηγμένοι στην άγνοια, προτιμώντας τη δοξασία τους από την αλήθεια. Δικαίωμά τους. Είναι οι μόνοι που δε φταίνε για το 36% της αποχής.
Το ΠΑΣΟΚ με τη βοήθεια του Γιωργάκη πήγε κατά διαόλου και κανείς εχέφρων πολίτης δε θα το κλάψει, με αρκετά κακά μας προίκισε σαράντα χρόνια τώρα. Sic transit Gloria Mundi.
Σε επίπεδο βουλευτών, τα αποτελέσματα δεν είναι και πολύ σπουδαία. 42 χιλιάδες σταυρούς πήρε ο μπουμπούκος. Η αλήθεια συχνά είναι σκληρή, και λέει πως άνθρωπος ο οποίος είδε στο βίντεο το μπουμπούκο να παίζει με τα τρενάκια και είπε, «ναι ρε, καλά τα λέει, θα τονε σταυρώσω!», δεν δικαιούται να ταξινομείται στο είδος homo sapiens αλλά στα πρωτεύοντα θηλαστικά γενικά.
Ο άντρας, μπουμπούκο, ζει για (και με) τον λόγο του. Ασχέτως του πόσοι σε ψήφισαν, υποσχέθηκες ότι θα φύγεις από τη χώρα. Οφείλεις να τηρήσεις το λόγο σου. Μη σε κρατάμε. Α, και φεύγοντας, πάρε μαζί και την αντιπαθέστατη αριβίστρια κυρά σου. Στο καλό και να μας γράφετε.
Η φτωχομάνα ακούει Καραμανλή, της έρχεται μια υγρασία και τον ψηφίζει 86 χιλιάδες φορές, άχετα που ο θειός του την κατέσετρεψε ως πόλη. Επίσης γουστάρει Ράπτη, γνωστή από αμφιβόλου αποτελεσματικότητας φιλανθρωπίες και ειδύλλια, και τη θέλει στη Βουλή. Αλλά έτσι ήταν πάντα οι ψηφοφόροι της Θεσσαλονίκης. Τόσα χρόνια θεωρούσαν τον Ακη λεβέντη και καραμπουζουκλή και τον ήθελαν να την κυβερνά. Κι αυτά δεν είναι παρά ελάχιστα παραδείγματα.
Εν τέλει κοντός ψαλμός αλληλούια. Οπως έγραφα και σε παλιότερο άρθρο, σε επίπεδο διοίκησης της χώρας λίγα είναι αυτά που μπορεί να κάνει η οποιαδήποτε τοπική κυβέρνηση της επαρχίας που λέγεται Ελλάδα, δεν πάει να ηγείται αυτής κι ο Τσακ Νόρις ο ίδιος. Αυτά τα λίγα αν κάνει, θα είμαστε ευχαριστημένοι. Ο πήχης χαμηλά που λέγαμε. Καλή τους επιτυχία.
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
Πηγή: iporta.gr
