Γράφει ο Χάρης Παυλίδης

 

Οι τελευταίες 48 ώρες έδειξαν πόσο εύθραυστη είναι η Δύση και στα δύο ημισφαίρια. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεσμευμένες να στηρίξουν την Ουκρανία ενάντια στη ρωσική εισβολή, βρίσκονται σε αδυναμία λόγω της αμφισβήτησης στο εσωτερικό τους. Στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ιταλία βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί, ενώ στην Αγγλία ο Τζόνσον  μένει μέχρι να φύγει. Ειδικά αυτός, ο σημαντικότερος υποστηρικτής του Ζελένσκι, δεν θα έχει την ίδια άνεση να λαμβάνει πρωτοβουλίες όπως το προηγούμενο διάστημα. Εν ολίγοις, ο Πούτιν δεν θα μπορούσε να φανταστεί ευνοϊκότερο σενάριο.

Κι ενώ ο Πούτιν παίρνει ανάσες, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε, ένας από τους αντιπάλους της Κίνας, ο «αρχιτέκτονας» του λεγόμενου ΝΑΤΟ του Ειρηνικού, ο άνθρωπος που είχε στο επίκεντρο της πολιτικής του το ζήτημα της Ταϊβάν, άφησε την τελευταία του ανάσα χτυπημένος από τις σφαίρες ενός πρώην στρατιωτικού. Οπως και ο Οσβαλντ, ο δολοφόνος του Τζον Κένεντι, ο οποίος –σύμφωνα με τα τελευταία έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν στην Ουάσιγκτον στα τέλη του περασμένου έτους– είχε συναντηθεί με έναν πράκτορα της KGB πριν από την επίθεση.

Διαταραγμένη προσωπικότητα αναφέρουν οι πληροφορίες για τον δολοφόνο, αλλά συνήθως αυτή είναι μια βολική εκδοχή που χρησιμοποιείται όταν δεν μπορεί να εξηγηθεί ή δεν θέλουν να εξηγηθεί μια συνωμοσία. Ο δράστης, ωστόσο, κατασκεύασε ένα πυροβόλο όπλο που εξωτερικά έμοιαζε με φωτογραφικό φακό! Τέτοια όπλα-κάμερες χρησιμοποιούν συνήθως οι μυστικές υπηρεσίες.

Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω από όλα αυτά ή όχι, φαίνεται ότι ο στόχος της αποδυνάμωσης της Δύσης σε αυτό το μέρος του κόσμου έχει επιτευχθεί. Αλλά εκτός από εικασίες, στην εποχή του υβριδικού πολέμου συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πρώτα υπήρξε ο θάνατος Ρώσων ολιγαρχών, συμπτωματικά όλων εκείνων που δεν συμμερίζονταν την πολιτική του Πούτιν. Τώρα οι κυβερνήσεις των χωρών που είναι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον, στην Ευρώπη και στον Ειρηνικό, έχουν προβλήματα. Κι αυτό είναι προειδοποίηση προς τη Δύση να βρίσκεται σε εγρήγορση γιατί ο κόσμος αλλάζει, αλλά όχι πάντα όπως θα θέλαμε.

 

Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”