Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έκρυψε ποτέ ότι θέλει να γίνει αυτοκράτορας. Ωστόσο, για να γίνεις αυτοκράτορας το πρώτο που χρειάζεσαι είναι μια αυτοκρατορία. Αυτό που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι την πλήρη εξέλιξη του αναθεωρητικού σχεδίου του για την ανάσταση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και την ανάδυση ενός νέου κόσμου.
Η εφαρμογή του σχεδίου αυτού βέβαια δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή. Και ούτε βασίζεται μόνο στη στρατιωτική ισχύ της «ρωσικής αρκούδας». Αλλωστε, η εισβολή στην Ουκρανία και η αποτυχία της Ρωσίας να καταλάβει το τμήμα της Ουκρανίας που είχε σχεδιάσει αρχικά γκρέμισε και αυτόν το μύθο.
Η εφαρμογή του αυτοκρατορικού σχεδίου του Πούτιν σκοντάφτει και στους «ενοχλητικούς» Ευρωπαίους ηγέτες. Στο σχέδιο Πούτιν για τον έλεγχο της Ευρώπης μέσω της ενεργειακής ένδειας που απειλεί να επιβάλλει, συντριπτικό πλήγμα σε βασικές βιοτικές ανάγκες και αδιανόητο για τη συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών τα προηγούμενα χρόνια, συμπεριλαμβάνεται και η απόπειρα αποσταθεροποίησης με τη μορφή ντόμινο εκλεγμένων κυβερνήσεων, αλλά και προσώπων με ισχυρή λαϊκή νομιμοποίηση, βυθίζοντας ακόμη και τις πλέον σταθερές ευρωπαϊκές δημοκρατίες στη δίνη της αστάθειας.
Με κύρια στόχευση σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, ο Πούτιν –εξαπολύοντας μια πρωτόγνωρη υβριδική επίθεση με όπλο τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου και την τιμή της μεγαβατώρας– έχει επιτύχει αφενός σοβαρά δημοσκοπικά πλήγματα σε Όλαφ Σολτς και Εμανουέλ Μακρόν, αφετέρου την παραίτηση του Μάριο Ντράγκι. Η περίπτωση της Ιταλίας είναι χαρακτηριστική διότι ο φαβορί ακροδεξιός σχηματισμός είναι σε ανοιχτή γραμμή με το Κρεμλίνο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η δημοσίευση σειράς βίντεο προσωπικών στιγμών της 36χρονης Φινλανδής πρωθυπουργού, Σάνα Μαρίν, τα οποία αναπαράγονται συνεχώς στα ρωσικά ΜΜΕ και σε φίλια ευρωπαϊκά Μέσα ρωσικών συμφερόντων και εξαρτήσεων, ως αντίποινα στο ιστορικών διαστάσεων πολιτικό βήμα για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να εκλαμβάνεται «ελαφρά τη καρδία» η απειλή που δέχονται τα σύνορά μας στον Εβρο από συντονισμένες προσπάθειες τουρκικών αρχών, δουλεμπόρων με ένδυμα ΜΚΟ και λοιπών έμμισθων οργάνων διότι εντάσσεται στο ίδιο πλέγμα αποσταθεροποίησης ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
(Από τη στήλη του @GeorghyZhukov στην εφημερίδα “tomanifesto”)
