Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια σκυταλοδρομία κρίσεων. Από την οικονομική στη μεταναστευτική, την περιβαλλοντική, μετά στην υγειονομική και τώρα ‒με καταλύτη την παράνομη βίαιη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία‒ περάσαμε στην ενεργειακή κρίση, ενώ στον ορίζοντα διαγράφεται δυσοίωνα η επισιτιστική.
Οι κρίσεις έγιναν η νέα κανονικότητα και ο πόλεμος επιδείνωσε την αβεβαιότητα. Αλλαξε τον κόσμο μέσα σε 100 ημέρες. Τον πόλεμο αυτόν τον θέλησε και τον επέβαλε ο Πούτιν με τη λογική του «ζωτικού χώρου», θυμίζοντας τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.
Στρατιωτικά, ο ρωσοουκρανικός πόλεμος είναι διακρατικός. Γεωγραφικά είναι περιορισμένος. Ομως, γεωπολιτικά, οικονομικά, ενεργειακά και εμπορικά είναι παγκόσμιος. Είναι ένας διμερής πόλεμος με παγκόσμιο αντίκτυπο. Ο πόλεμος επανέφερε με νέα ένταση στο προσκήνιο την αντιπαράθεση μεταξύ δημοκρατιών και αυταρχικών καθεστώτων. Η θέση μας είναι εκεί που βρίσκεται η δημοκρατία.
Η Ρωσία του Πούτιν είναι ένα ανελεύθερο κράτος, που δεν διστάζει να παραβιάσει απρόκλητα και απροκάλυπτα την εδαφική ακεραιότητα, την εθνική κυριαρχία και την ανεξαρτησία ενός κράτους, της Ουκρανίας, για να την εμποδίσει να ορίσει η ίδια το πεπρωμένο της και να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή μοίρα της. Η θέση μας είναι εκεί που βρίσκεται το διεθνές δίκαιο.
Η ρωσική αναθεωρητική πολιτική είναι άδικη, παράνομη και επικίνδυνη, και για αυτό μη ανεκτή. Ετσι, προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις. Εφερε αποτελέσματα πολύ διαφορετικά από εκείνα που ο Πούτιν επεδίωκε όταν έσπρωχνε τη χώρα και το λαό του στη θηριωδία του πολέμου.
- Η Ουκρανία, αντί να καταρρεύσει και να παραδοθεί σχεδόν αμαχητί, όπως είχε ζητήσει το Κρεμλίνο στις πρώτες κιόλας ημέρες της εισβολής, επιδεικνύει αξιοθαύμαστη αντοχή και ηρωισμό. Και με τη βοήθεια της Δύσης αμύνεται για τα εθνικά της δίκαια και συμφέροντα. Η «απομυθοποίηση» που έχουν υποστεί οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι θεαματική. Η εικόνα της ανυπέρβλητης τακτικής ρωσικής ισχύος έχει θολώσει πολύ.
- Το ΝΑΤΟ, αντί να περιοριστεί, διευρύνεται και μάλιστα με χώρες στενής γειτνίασης με τη Ρωσία. Σε μια εντυπωσιακή τροπή των γεωπολιτικών πραγμάτων, η Φινλανδία και η Σουηδία εγκατέλειψαν την έως τώρα προσεκτικά ουδέτερη στάση τους για να ενταχθούν, και μάλιστα με ταχείες διαδικασίες, στη ΝΑΤΟϊκή Συμμαχία. Η διεύρυνση θα προχωρήσει. Το απειλούμενο εκβιαστικό τουρκικό βέτο δεν θα μπορέσει να αποτρέψει σε βάθος χρόνου μια τόσο σημαντική εξέλιξη, που έχει τη στήριξη των άλλων κρατών-μελών της Συμμαχίας και την αποδοχή των δύο λαών που τη ζητούν.
- Οι ΗΠΑ, αντί να μείνουν σχεδόν αποτραβηγμένες από την Ευρώπη, επανέκαμψαν δυναμικά στην αρχιτεκτονική άμυνας και ασφάλειας της Ευρώπης. Επαναβεβαίωσαν την ηγετική θέση τους μέσα στο ΝΑΤΟ και τον δυτικό κόσμο. Πέραν όμως της ασφάλειας και της άμυνας, ενισχύουν ταχύτατα τη θέση τους και στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης ως κορυφαίος παραγωγός και εξαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο.
- Η Ευρωπαϊκή Ενωση, αντί να διχαστεί στο ζήτημα του τρόπου αντίδρασης έναντι της Ρωσίας, υιοθέτησε με ομοφωνία και σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυστηρή πολιτική κυρώσεων. Αποφάσισε να προχωρήσει με ταχύ βήμα στην εφαρμογή πολιτικών ενεργειακής απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Πρόκειται για απόφαση που κόβει μια τεράστια πηγή χρηματοδότησης για τη ρωσική πολεμική μηχανή.
Συμπέρασμα: Τα γεωστρατηγικά δεδομένα άλλαξαν θεαματικά, αλλά όχι όπως θα ήθελε ή περίμενε ο Πούτιν. Το πότε και πώς θα τελειώσει ο βάναυσος αυτός ο πόλεμος είναι άδηλο. Αλλά, ακόμα και όταν κάποτε η σύγκρουση τελειώσει, είναι άδηλο ποια ακριβώς θα είναι η νέα κατάσταση πραγμάτων, η νέα ισορροπία που θα προκύψει την επόμενη μέρα. Η Ελλάδα έχει επιλέξει να είναι με την πλευρά της δημοκρατίας και του δικαίου, με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αυτήν που τελικά θα διαμορφώσει τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας.
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος είναι Βουλευτής Β1 Βορειου Τομέα Αθηνών της ΝΔ
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
