Απορώ και ειλικρινά με λυπεί το γεγονός ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν ψήφισε την άρση της ασυλίας του Παύλου Πολάκη, αποφεύγοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο να πάρει θέση. Κι αυτό είναι μια θέση, θα πείτε.
Σωστά, μόνο που αυτή η θέση δεν έλαβε υπόψη τη θέση στην οποία πολλάκις ο Πολάκης τοποθέτησε με τον «ευγενή» του λόγο πολλούς από τους βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής.
Δεν ήταν, λένε όσοι αποφάσισαν το «στρίβειν», επαρκή τα στοιχεία της μήνυσης που έχει καταθέσει ο Γιάννης Κουρτάκης. Εδώ γελάνε. Διότι πέραν του ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα κόμματα πρέπει να διευκολύνουν στην απονομή της δικαιοσύνης, τίθεται και θέμα δημοκρατίας.
Και στην προκειμένη περίπτωση και για τον συγκεκριμένο πολιτικό (τρόπος του λέγειν πολιτικό), το Κίνημα Αλλαγής όφειλε να πάρει θέση όπως έπραξε η Νέα Δημοκρατία. Εκτός κι αν κάποιοι εκεί φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν από το ΣΥΡΙΖΑ ως ρεβανσιστές.
Το αφελές βέβαια είναι αυτή η απόφαση να υπαγορεύθηκε από κάποιους στη Χαριλάου Τρικούπη που θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα δυσαρεστούσε μια μερίδα ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ και παρατηρούν με το μικροσκόπιο της κινήσεις του Κινήματος Αλλαγής μπας και επιστρέψουν!
Εδώ, όχι απλώς γελάμε, αλλά ξεκαρδιζόμαστε από τα γέλια! Με τον Πολάκη ρε παιδιά κεντροαριστερά; Ας με συγχωρέσουν τα παιδιά της αλλαγής, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο μακαρίτης ο Βολίνσκι όταν έλεγε ότι, οι δεξιοί πιστεύουν μόνο τις ανοησίες που έχουν μάθεια και οι αριστεροί τις ανοησίες που έχουν μάθει μόνοι τους, κάτι γνώριζε…
Easy Writer
