Το τι έχει ειπωθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια για αυτό το έρμο το Σύνταγμα, δεν λέγεται… Όποιος διαφωνεί με ένα νόμο, μία διάταξη, ένα μέτρο, μία κυβέρνηση, έναν υπουργό, έναν τυχαίο περαστικό, αμέσως να καταγγείλει: «Αντισυνταγματικό!»
του Μιχάλη Δεμερτζή
Το ζήτημα υπήρχε και παλιότερα, αλλά μετά τα μνημόνια απογειώθηκε. Η σφοδρότητα της κρίσης και το σοκ των πρώτων μνημονιακών μέτρων είναι ένας λόγος για αυτό, αλλά όχι ο κυριότερος. Ο κυριότερος λόγος είναι πως οι υπερβολές για αντισυνταγματικότητα βρήκαν θεσμική έκφραση στους ανερχόμενους εκείνη την εποχή ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Από τότε, όποια κοινωνική ομάδα βλέπει ένα προνόμιό της να απειλείται, τρέχει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δημιουργήθηκαν και σύλλογοι πολιτών ειδικά για αυτό τον σκοπό, καθώς και πολιτικοί σχηματισμοί με προμετωπίδα ολόδικές τους ερμηνείες σε συνταγματικά άρθρα, όπως το κόμμα του φυλακισμένου σήμερα Α. Σώρρα.
Τούτων δοθέντων, λογικό δεν είναι τώρα όλη αυτή η κατάσταση να έχει διολισθήσει σε λογιών λογιών «Θεματοφύλακες του Συντάγματος»; Σε συμμορίες δηλαδή που κάνουν ελέγχους, συλλαμβάνουν κόσμο και γενικότερα παραβιάζουν κάθε άρθρο του ποινικού κώδικα στο όνομα, λένε, του Συντάγματος. Έτσι είναι… Όταν νομίζεις ότι το πιο σημαντικό κείμενο της δημοκρατίας μας συντάχθηκε για να εξυπηρετεί τα στενά δικά σου συμφέροντα αδιαφορώντας για όλων των υπολοίπων, δεν υπάρχει περιορισμός στο τι μπορείς να κάνεις για να τα υπερασπιστείς.
Όταν έβγαινε ο Αλέξης Τσίπρας, βλέπετε, και έλεγε «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα» πολλοί αντιμνημονιακοί τον πίστευαν και όταν ο Πάνος Καμμένος μιλούσε για το άρθρο 120 (που υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις καλεί τους Έλληνες να υπερασπιστούν με κάθε μέσο το Σύνταγμα) γιατί ήθελε να πέσει η κυβέρνηση, ακόμα περισσότεροι ενθουσιάζονταν. Τώρα, βέβαια, μήπως είχε ανοίξει και κανένας τους καμία σελίδα από το Σύνταγμα να δει τι λέει μέσα; Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι και κανένας κορυφαίος συνταγματολόγος για να καταλάβεις ότι οι απειλές για το πολίτευμα που αναφέρονται στο αρ. 120, αντιστοιχούν πολύ περισσότερο στα έκτροπα των αντιμνημονιακών έξω από το Κοινοβούλιο, παρά στο οτιδήποτε συνέβαινε από τους εκλεγμένους βουλευτές μέσα στο Κοινοβούλιο…
Τα ίδια και σήμερα: Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί που επικαλούνται το Σύνταγμα για να κάνουν αντίσταση στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή ιδέα από το περιεχόμενό του. Αν είχαν, θα ήξεραν τουλάχιστον ότι η πιο συχνή φράση που συναντά κανείς εκεί μέσα είναι το «όπως νόμος ορίζει.» Πρόκειται για μία σημείωση που χρησιμοποιείται πάνω από εκατό φορές από το νομοθέτη και αυτό γιατί το Σύνταγμα δεν είναι ένα λεπτομερές και με συγκεκριμένες οδηγίες κείμενο. Συγκεκριμένοι και λεπτομερείς είναι οι νόμοι και το Σύνταγμα μας λέει να τους τηρούμε.
Ψιλά γράμματα, ή μάλλον καθόλου γράμματα, για τους αδιάβαστους που προσποιούνται τους διαβασμένους και ψάχνουν να ντύσουν με ηθική την αρέσκειά τους στο μπάχαλο. Το 2015 έφτασαν τη χώρα στο γκρεμό και τώρα απειλούν τη δημόσια υγεία της, στο όνομα ενός συντάγματος που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους. Όπως οι θρησκόληπτοι, που δεν έχουν ενδοιασμό να σκορπούν φανατισμό και μίσος για να επιβάλλουν τις «άγιες γραφές» και την «αγάπη του Θεού» τους, έτσι και οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του Συντάγματος, πολίτες και πολιτικοί, δεν έχουν πρόβλημα να διαλύσουν μία κοινωνία ολόκληρη για να σώσουν υποτίθεται τον καταστατικό της χάρτη. Θα ήταν γραφικοί αν δεν ήταν έμπρακτα επικίνδυνοι και όσο παραμένουν ατιμώρητοι, το Σύνταγμα μοιάζει με το κουρελόχαρτο που προσάρμοσαν στα μέτρα τους.
