Του Χρήστου Παπαθεοφάνους
Οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις του Παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου που διεξάγεται στο Κατάρ, παρουσιάζονται στο ενδιαφέρον το άρθρο του Julien Barnes-Dacey με θέμα το Μουντιάλ και τις αραβικές χώρες, το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ecfr.eu.
Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα γίνεται συσχετισμός του κορυφαίου ανά την υφήλιο ποδοσφαιρικού γεγονότος που διεξάγεται στο Κατάρ, με τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες της Αραβίας και της Μέσης Ανατολής.
Ειδικότερα αναφέρει το στόχο της κυβέρνησης της διοργανώτριας χώρας μέσω του «βασιλιά των σπορ».
«Όσο η διοργάνωση συνεχιστεί χωρίς μια δύσκολη στιγμή, αυτή η υψηλού κύρους διοργάνωση μπορεί κάλλιστα να εξασφαλίσει τον βασικό στόχο της κυβέρνησης του Κατάρ, που δεν είναι άλλος από το να ανυψώσει τη θέση της χώρας στην παγκόσμια σκηνή.» όπως υποστηρίζει.
Παρουσιάζει το υψηλό κόστος της διοργάνωσης και τη διαφορά του Κατάρ με τα άλλα αραβικά κράτη του GCC (Συμβούλιο Συνεργασίας για τα Αραβικά Κράτη του Κόλπου πλην του Ιράκ που υπεγράφη στις 25 Μαΐου 1981, ιδρύοντας επίσημα το όργανο) στο θέμα των σχέσεων με την Ουκρανία.
«Το Κατάρ εκτιμάται ότι έχει ξοδέψει έως και 220 δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία των 64 αναμετρήσεων της διοργάνωσης. Η καλή του τύχη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με άλλες χώρες της περιοχής και άλλα διαρκή προβλήματα. Αυτό αντανακλά ένα χάσμα μεταξύ περιφερειακών νικητών και ηττημένων που γίνεται όλο και πιο εμφανές.
…Το Κατάρ ήταν η μοναδική σημαντική χώρα του GCC, η οποία ευθυγραμμίστηκε με τη Δύση όσο αφορά την Ουκρανία, πράγμα που επισημαίνει τον βαθμό στον οποίο η Ντόχα έχει εδραιώσει με επιτυχία τη θέση της στη Δύση.
… Οι σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ με τη Δύση είναι πιο προβληματικές, με αυτούς τους δύο παίκτες να διατηρούν ταυτόχρονα στενούς δεσμούς με τη Ρωσία σε μια προσπάθεια να επιτύχουν κατά τον καλύτερο βαθμό τα συμφέροντά τους στη νέα πολυπολική τάξη» γράφει χαρακτηριστικά.
Λόγος γίνεται για τις σχέσεις μεταξύ των αραβικών κρατών και την κατάσταση που επικρατεί εντός των συνόρων της κάθε χώρας.
«Η επιθυμία των δυτικών κυβερνήσεων να επιδιώξουν συνεργασίες με το GCC για γεωπολιτικούς και ενεργειακούς στόχους έρχεται σε έντονη αντίθεση με την αυξημένη δημόσια ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανησυχία που έρχεται στο προσκήνιο με το Παγκόσμιο Κύπελλο.»
«Αλλά κάτω από αυτές τις φωτεινές επιγραφές της επιτυχίας στον Αραβικό Κόλπο κρύβεται ένα τοπίο που χαρακτηρίζεται από επιδείνωση των προβλημάτων. Το Παγκόσμιο Κύπελλο (με όλη του τη λάμψη και την αίσθηση της επιτυχίας) λαμβάνει χώρα σε μια στιγμή που η ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι σε μεγάλο πρόβλημα. Στο γειτονικό Ιράν, οι διαμαρτυρίες, η βίαιη καταστολή του καθεστώτος και οι κίνδυνοι διάδοσης των πυρηνικών όπλων είναι η καθημερινότητα. Στα νότια, η εκεχειρία στην Υεμένη έχει λήξει και η χώρα κινδυνεύει με νέα σύγκρουση, η οποία θα επιδεινώσει μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις στον κόσμο.
…Συμφωνίες του Αβραάμ και η συμφωνία εξομάλυνσης του 2020 που συνήψαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν με το Ισραήλ – το οποίο αντιλαμβάνονται ως συν-τοπικό νικητή. Αυτή η διαδικασία ουσιαστικά έχει περιθωριοποιήσει τους Παλαιστίνιους και, με αυτόν τον τρόπο, μια αιτία που – στη ρητορική τουλάχιστον – ενοποίησε εδώ και καιρό ολόκληρη την περιοχή. Αν και το Κατάρ δεν έχει προσχωρήσει σε αυτή τη συμφωνία, ωστόσο επιτρέπει απευθείας πτήσεις από το Ισραήλ για το Παγκόσμιο Κύπελλο.»
ΑΠΕ
Το άρθρο καταλήγει με την εκτίμηση ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο συνιστά μια ξεκάθαρη απόδειξη του διχασμού μεταξύ των αραβικών χωρών.
Όπως υποστηρίζει «Μετά από μια δεκαετία αποτυχημένων προσπαθειών να ανακατασκευάσουν την ευρύτερη περιοχή σύμφωνα με την εικόνα τους, τα κράτη του GCC επικεντρώνονται τώρα στη μεταξύ τους στενότερη ενοποίηση. Αλλά με αυτό τον τρόπο το χάσμα μεταξύ νικητών και ηττημένων στη Μέση Ανατολή είναι πιθανό να διευρυνθεί. Το Παγκόσμιο Κύπελλο συνιστά μια ξεκάθαρη απόδειξη αυτού του διχασμού όσο τίποτα άλλο».
Το LINK του άρθρου όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ecfr.eu. https://ecfr.eu/article/global-pitch-the-world-cup-gulf-arab-states-and-the-middle-easts-losing-sides/
