Στρατηγική κατά του Νίκου Ανδρουλάκη αναζητά η Κουμουνδούρου με «εισηγητές» Μαριλίζα και Ραγκούση.
Γράφει ο Λεωνίδας Δεληγιώργης
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται καθημερινά στο τραπέζι του «πρωινού καφέ» της Κουμουνδούρου, καθώς είναι πλέον προφανές πως και οι δύο, Τσίπρας και Ανδρουλάκης, απευθύνονται στην ίδια εκλογική δεξαμενή με πεπερασμένο όγκο ψηφοφόρων, ενώ υπάρχει και το διαρκές πολιτικό φλερτ του Μητσοτάκη προς την ίδια κατεύθυνση.
Τα δεδομένα σαφώς και έχουν αλλάξει μετά την εκλογή Ανδρουλάκη, ωστόσο προϊόντος του χρόνου θα δούμε αν μπορεί να παγιωθεί ως εκλογική βάση η δημοσκοπική έκρηξη που σημειώθηκε με την αλλαγή ηγεσίας και την επαναφορά των συμβόλων του ΠΑΣΟΚ.
Οι εσωκομματικές διεργασίες στη Χαριλάου Τρικούπη ανέκοψαν τον διαρκή διεμβολισμό του πολιτικού αυτού χώρου που επιχειρούσε επί μακρόν ο κ. Τσίπρας με έναν και μοναδικό τρόπο: τη μεταγραφή πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχή με ελάχιστες και χωρίς ιδιαίτερη προβολή προσχωρήσεις, όπως του Αντώνη Κοτσακά και του Χρήστου Σπίρτζη, καθώς υπήρχε ο φόβος έντονης αντίδρασης από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Ομως, όσο συρρικνώνονταν οι συνιστώσες, τόσο άνοιγε η πόρτα της Κουμουνδούρου, για να φθάσουμε στο μεγάλο κύμα προσχωρήσεων με Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου, Τζάκρη, Μωραΐτη κ.ά. που μαζί με τους προερχόμενους από τη διασπασμένη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έδωσαν στη διεύρυνση αυτήν το όνομα «Προοδευτική Συμμαχία», το οποίο προστέθηκε και στον λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ κι έγινε ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, τίτλος που παραμένει μέχρι σήμερα.
Αυτή η στρόφιγγα διαρροής στελεχών από τη Χ. Τρικούπη με κατεύθυνση την Κουμουνδούρου έχει κλείσει και αναζητείται πλέον νέος τρόπος διεμβολισμού.
Εκλεισε ο δρόμος
Στο πρώτο λοιπόν που συμφωνούν είναι πως όσα στελέχη ήταν να δελεαστούν, δελεάστηκαν. Τώρα πρέπει να απευθυνθούν στους ψηφοφόρους. Ιδέες υπάρχουν, όμως κανείς από τους ομοτράπεζους του κ. Τσίπρα δεν ρισκάρει να επιμείνει.
Ο Νίκος Παππάς και ο Χρ. Σπίρτζης προσπαθούν να πείσουν τον κ. Τσίπρα να ξεπατικώσει περαιτέρω τον Ανδρέα Παπανδρέου και με μια ρητορική που θα διαπνέεται από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΠΑΣΟΚ των μη προνομιούχων, να διεγείρει το θυμικό των ψηφοφόρων, ακόμα κι εκείνων που δεν έχουν τη βιωματική αντίληψη της δεκαετίας του ’80.
Ουσιαστικά προτείνουν στον κ. Τσίπρα να απευθύνεται μόνο στους ψηφοφόρους, αγνοώντας τον Ν. Ανδρουλάκη και οι όποιες επιθέσεις να έχουν στόχο στελέχη όπως τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο, και τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, θεωρώντας πως υπάρχει για αυτούς μια ευαλωτότητα.
Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο νέος αναπληρωτής γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Βασιλειάδης, ο οποίος θεωρεί, ωστόσο, ότι όλα αυτά δεν πρέπει να γίνονται με κραυγές και ότι πρέπει να ξαναδούν πώς μπορούν να βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση τα μέσα ενημέρωσης, όχι μόνο τα κομματικά, αλλά γενικότερα, με αρθρογραφία έγκυρων δημοσιογράφων και αναλυτών. Δεν είναι βέβαιο αν εννοεί παρεμβάσεις τύπου Λακόπουλου ή λιγότερο αιχμηρές.
Πιο κοντά σ’ αυτήν την τακτική βρίσκεται και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η οποία θεωρεί, ωστόσο, αναγκαίο να υπάρξει ταυτόχρονα μια κάθοδος προς τη βάση και να αυξηθεί η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους δουλειάς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Να «γειωθεί» το κόμμα, όπως λέει και η νέα γραμματέας η Ράνια Σβίγκου.
Το παρελθόν
Ο Γιάννης Ραγκούσης θέλει μια πιο επιθετική στάση απέναντι στη νέα ηγεσία, με ένα διαρκές σφυροκόπημα για τις «φιλοδεξιές» επιλογές του Ν. Ανδρουλάκη και την κάλυψη που παρέχει σε στελέχη όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο κ. Ραγκούσης, σύμφωνα με πληροφορίες, πιστεύει πως αν καταδειχθεί ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν διαχωρίζει τη στάση του από τις καταστροφικές πολιτικές της εποχής Βενιζέλου – Σαμαρά, τη φιλοδεξιά στάση Λοβέρδου και την εμφανή πολιτική συμπάθεια Σημίτη προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε θα καταρρεύσει σύντομα το αφήγημα της ανανέωσης του ΠΑΣΟΚ και θα αναδειχθεί η «ομηρία» στην οποία έχει βρεθεί ο κ. Ανδρουλάκης.
Η Ολγα Γεροβασίλη αποφεύγει να προτείνει και περιορίζεται να στηρίζει τις θέσεις του κ. Τσίπρα, τις οποίες μοιράζεται μαζί της. Στο πρόσωπο της κ. Γεροβασίλη φαίνεται πως ο κ. Τσίπρας έχει βρει τον άνθρωπο που μπορεί να μοιράζεται, ανά πάσα ώρα και πρώτα απ’ όλους, τις ιδέες και τις απόψεις του για μικρά καθημερινά ζητήματα ή μεγάλα και δύσκολα θέματα.
Η Ράνια Σβίγκου προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και να συνυπάρξει με τη διεύρυνση, ενώ εκείνη η οποία δεν ασχολείται ή δεν θέλει να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, ωσάν να μην την αφορά, είναι η Εφη Αχτσιόγλου, ίσως γιατί είναι στοχοπροσηλωμένη στην… επόμενη μέρα.
Δύο επιλογές
Ουσιαστικά, λοιπόν, οι επιλογές που έχει ο κ. Τσίπρας με βάση τις απόψεις των επιτελών του είναι δύο:
- Η κατά μέτωπον επίθεση στον Νίκο Ανδρουλάκη, που θα ορίζεται από τη στάση του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, και γενικότερα τη στάση του απέναντι στον κ. Μητσοτάκη, ενώ θα προβάλλει και τις κομματικές ευθύνες του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το 2010 και εντεύθεν. Ταυτόχρονα θα αναδεύεται το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ από την εποχή του Σημίτη (Ιμια, Χρηματιστήριο, ΟΝΕ) βάζοντας στο κάδρο και όσα στελέχη του λογοδότησαν στη Δικαιοσύνη.
- Η απεύθυνση μόνο στους ψηφοφόρους και η πλήρης αγνόηση του Ν. Ανδρουλάκη, τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν από τις κάλπες, βάζοντας στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης τις ανάγκες των πολιτών με έναν τρόπο που θα θυμίζει ρητορική Ανδρέα Παπανδρέου.
Πάντως, γνωρίζουν πως, έστω και οριακά να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ πάνω από τα σημερινά δημοσκοπικά ευρήματα, το πλήγμα θα είναι καθοριστικό όχι μόνο εκλογικά, αλλά ακόμα και για την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ και το πολιτικό μέλλον του Αλέξη Τσίπρα.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
