Πρέπει να ασχολείται κανείς με την περίπτωση Πολάκη; Και στην περίπτωση που η απάντηση είναι καταφατική, πρέπει να εξετασθεί η περίπτωση του ως ένα ακόμα ιδεοψυχαναγκαστικό παραλήρημα ή ως πολιτικός ακτιβισμός εκτός ορίων; Σ’ αυτό το βασανιστικό από αισθητικής και μόνο άποψης ερώτημα έχει απαντήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου πριν από πολλά χρόνια εντός της βουλής. «Ποιος μίλησε», είχε ρωτήσει προεκιμένου να απαντήσει σ’ έναν συστηματικό διακοψία. Και όταν είδε τον βουλευτή που τον διέκοπτε, απάντησε ως εξής: «Α, εσείς είστε; Τότε δεν έχει καμία σημασία»!
Του Χάρη Παυλίδη
Στην προκειμένη όμως περίπτωση ο Πολάκης δεν είναι ένας γραφικός τύπος που διασκεδάζει με τη συμπεριφορά του το φιλοθεάμον κοινό. Είναι και αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Πολάκης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό καθιστά την περίπτωση του σοβαρή, όχι τόσο για τον ίδιο αφού είναι εμφανές ότι έχει καταλάβει ότι λατρεύεται από την πλέμπα γι αυτό και τα κάνει όλα αυτά, αλλά για την παράταξη την οποία εκπροσωπεί και αυτή την αποδέχεται έτσι όπως είναι. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από τη βουλή για χάρη του, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Πολάκης και αντιστρόφως.
Είναι προφανές ότι το κόμμα του Πολάκη είναι ένα κακέκτυπο της Αριστεράς. Αυτό όμως αφορά την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πολάκη. Δεκαετίες τώρα ασχολούνται με το θέμα οι διανοούμενοι του χώρου και ακόμα ψάχνονται να βρούν στις… πόσες δόσεις δημοκρατίας η Αριστερά αλλάζει γεύση. Δεν μας πέφτει λόγος. Στο κάτω- κάτω εφόσον ο Πολάκης εκφράζει την Αριστερά και η Αριστερά απλώς παρακολουθεί το θέαμα, σημαίνει ότι κατά κάποιο τρόπο βολεύεται να έχει κι έναν τσαμπουκά να «καθαρίζει» εκ μέρους της. Σ’ αυτή τη βάση πρόκειται για ένα ενδοοικογενειακό πρόβλημα που η Αριστερά νομίζει ότι επειδή δεν θέλει να το δει… δεν υπάρχει.
Επί του βασανιστικού ερωτήματος που θέσαμε στην αρχή, η απάντηση είναι ότι ασχολούμαστε με την περίπτωση Πολάκη γιατί η συμπεριφορά του προσβάλλει τη δημοκρατία και υπονομεύει τη λειτουργία των θεσμών. Ασχολούμαστε επιπλέον γιατί ο φασισμός δεν είναι μόνο ιδεολογία που εκφράζει την άκρα δεξιά, αλλά νοοτροπία και αντίληψη που δια του Πολάκη καταλαμβάνει τα έδρανα της βουλής με δημοκρατικό μανδύα. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, πέραν της αντιαισθητικής εικόνας, για τον οποίο πιστεύουμε ότι οι συμπεριφορές τύπου Πολάκη δεν διαφέρουν παρά μόνο στις λεπτομέρειες από τις αντίστοιχες του Κασιδιάρη.
Συνεπώς το γελοίον του πράγματος είναι το έλασσον στην προκειμένη περίπτωση. Το μείζον είναι η «λουμπενοποίηση» του κοινοβουλευτισμού και το επικίνδυνο ότι ο Πολάκης θεωρείται από μερίδα του κόσμου λαϊκός ήρωας που τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα και το κατεστημένο. Το γεγονός ότι η βουλή ήρε την ασυλία του δεν σημαίνει ότι ηττήθηκε ο «Πολακισμός». Και είναι άκρως ανησυχητικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η αξιωματική αντιπολίτευση εν προκειμένω, υιοθετεί το «μοντέλο» Πολάκη. Κι αυτό δείχνει το είδος της αντιπολίτευσης που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από τη θερινή ραστώνη. Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν τους όσοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάτσει φρόνιμα…
