Βρισκόμαστε στο 1982 και στον μεγάλο τελικό του Μουντιάλ της Ισπανίας, όπου η «έκπληξη» του τουρνουά Ιταλία αντιμετωπίζει τη Γερμανία. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου διανύει τον πρώτο χρόνο στην κυβέρνηση, ενώ στην Ιταλία Πρόεδρος είναι ο σοσιαλιστής Σάντρο Περτίνι, ιστορική μορφή του αντιφασιστικού αγώνα.
του Χάρη Παυλίδη
Στην κερκίδα ο ιταλός Πρόεδρος κάθεται δίπλα στον Βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος και τη Βασίλισσα Σοφία. Αλλά στην πραγματικότητα δεν κάθεται. Στριφογυρίζει στη θέση του, καπνίζει νευρικά την πίπα του, και διαρκώς εκφράζει τα συναισθήματά του χειρονομώντας, ακόμα και αποδοκιμάζοντας κάποιες αποφάσεις των διαιτητών.
Οι κάμερες είναι διαρκώς στραμμένες πάνω του, καταγράφοντας τις αντιδράσεις του με την περιγραφή του σπουδαίου Γιάννη Διακογιάννη. Ταυτόχρονα με τον αγώνα εκατομμύρια τηλεθεατές, γοητεύονται με την αντισυβατικότητα και τον αυθορμητισμό του Σάντρο Περτίνι. Το πρώτο ημίχρονο τελειώνει ισόπαλο χωρίς τέρματα.
Στην επανάληψη ο αγώνας παίρνει συγκλονιστική μορφή και η φωνή του Διακογιάννη σε κάνει να θέλεις να μπεις στο γήπεδο. Να τρέξεις μαζί με τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Το ίδιο θέλει και ο ιταλός Πρόεδρος, που όσο περνάνε τα λεπτά δεν τον χωράει το κάθισμα.
Παράσταση για δύο ρόλους. Ο πρώτος διαδραματίζεται στην κερκίδα με τον Σάντρο Περτίνι, ενώ ο δεύτερος μέσα στο γήπεδο με τον Πάολο Ρόσι. Τον «Παμπλίτο». Το μεγάλο αστέρι του Καμπιονάτο από την Τοσκάνη. Η αγωνία στο κατακόρυφο. Η Ιταλία έχει χάσει την ευκαιρία να προηγηθεί αφού αστοχεί στο πέναλτι ο Γκαμπρίνι.
Το χρονόμετρο δείχνει το 57 λεπτό του αγώνα. Είναι η στιγμή που η κεφαλιά ψαράκι του Πάολο Ρόσι θα νικήσει τον Σουμάχερ και θα βάλει φωτιά στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Είναι η στιγμή που ο Σάντρο Περτίνι θα σηκωθεί και θα αρχίσει να πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί. Είναι η στιγμή που τα χέρια του ιταλού Προέδρου γίνονται ένα με τον ουρανό.
Ακριβώς 12 λεπτά μετά, στο 69 λεπτό του αγώνα, η βολίδα του Μάρκο Ταρντέλι θα γράψει το 2-0 και θα εκτινάξει τον Σάντρο Περτίνι από τη θέση του. Οι πανηγυρισμοί του θα μείνουν στην ιστορία και ο ίδιος θα γράψει ιστορία. Δεν κρατιέται και ορμά στο στηθαίο λες και θέλει να πηδήξει μέσα στο γήπεδο και να αγκαλιαστεί με τους παίκτες.
Θα το κάνει μερικά λεπτά αργότερα όταν ο βραζιλιάνος διαιτητής σφυρίξει τη λήξη, και αφού ο Αλτομπέλι έχει γράψει το 3-0 και ο Μπράιτνερ βάλει το γκολ της «τιμής» για τη Δυτική(τότε) Γερμανία. Τελικό σκορ 3-1, η Ιταλία παγκόσμια πρωταθλήτρια και ο Σάντρο Περτίνι να κρατάει το Κύπελλο, με τον αρχηγό Τζοφ, τον Ρόσι και τα άλλα παιδιά να τον σηκώνουν στα χέρια.
Ο Πάολο Ρόσι «έφυγε» και πάει να συναντήσει τον Σάντρο Περτίνι. Και θα έχουν να πουν πολλά οι δυό τους, αλλά και όσοι βρίσκονται κοντά τους εκεί ψηλά στην παρέα του ουρανού. Με τον Μαραντόνα και με τους άλλους «θεούς» της μπάλας, μαζί και με τον Σάντρο Περτίνι, ο Θεός θα έχει την ευκαιρία να δει το πρόσωπό του και να ακούσει τη φωνή του.
