Η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ δεν μοιάζει με τίποτα που έχουμε δει στη σύγχρονη Αμερική. Κάθε μέρα μοιάζει με νέα καταιγίδα, κάθε του κίνηση ανάβει μια σπίθα που γρήγορα εξελίσσεται σε πυρκαγιά. Ένα μόνο λεπτό αρκούσε για να το αποδείξει: όταν αμφισβήτησε επιστημονικά δεδομένα για τον αυτισμό, βάφτισε το αντιφασιστικό κίνημα «εγχώρια τρομοκρατία», ζήτησε ανοιχτά από τη Γενική Εισαγγελέα να στραφεί κατά πολιτικών του αντιπάλων και συνέχισε τις προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας του Τύπου.
Σε άλλες εποχές, μια από αυτές τις κινήσεις θα αρκούσε για να ξεσπάσει πολιτικός σεισμός. Στην περίπτωση του Τραμπ, όλα αυτά είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο στο σίριαλ της προεδρίας του. Για τους επικριτές του, η πορεία αυτή μοιάζει επικίνδυνη ολίσθηση προς τον αυταρχισμό. Για τους οπαδούς του, είναι η απόδειξη ότι ο πρόεδρός τους συγκρούεται με τις «ελίτ» και υπερασπίζεται τις δικές τους αγωνίες.
Η στοχευμένη σύγκρουση με τη Δικαιοσύνη
Όταν ο Τραμπ κάλεσε δημόσια τη Γενική Εισαγγελέα Παμ Μπόντι να διώξει αντιπάλους του, έσπασε κάθε κανόνα που χωρίζει τον Λευκό Οίκο από τη Δικαιοσύνη. Παράλληλα, με την απομάκρυνση ομοσπονδιακού εισαγγελέα και την αντικατάστασή του με στενό συνεργάτη, έστειλε σαφές μήνυμα: η Δικαιοσύνη, για εκείνον, είναι πεδίο πολιτικής μάχης.
Για το κατεστημένο, αυτές οι πρακτικές ισοδυναμούν με κατάχρηση εξουσίας. Για τη βάση του όμως, ο Τραμπ δεν είναι ο θύτης· είναι το θύμα ενός συστήματος που, όπως πιστεύουν, υπήρξε διαχρονικά στρατευμένο εναντίον τους.
Η ρήξη με την επιστήμη
Η αναφορά του στον αυτισμό και στην ακεταμινοφαίνη, παρά την επιστημονική διάψευση, έδειξε πως δεν διστάζει να ανοίξει μέτωπα και με την ιατρική κοινότητα. Η συνεργασία του με τον Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, που χρόνια τώρα στηρίζει αμφιλεγόμενες θέσεις για τα εμβόλια, αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: την πρόθεση του Τραμπ να ενώσει κάτω από την ομπρέλα του όσους δυσπιστούν απέναντι στους θεσμούς, είτε αυτοί είναι πολιτικοί είτε επιστημονικοί.
Είναι η ίδια τακτική που ακολούθησε στην πανδημία, όταν η δυσπιστία απέναντι στις μάσκες, στα λοκντάουν και στα εμβόλια τροφοδότησε μια νέα γενιά υποστηρικτών του. Ο ίδιος μπορεί να μην καρπώθηκε πλήρως τα εύσημα για την «Επιχείρηση Warp Speed», αλλά εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον μοναδικό ηγέτη που «λέει όσα δεν τολμούν οι άλλοι».
Το μυστικό της δύναμής του
Η πολιτική επιβίωση του Τραμπ δεν βασίζεται σε συναινέσεις. Αντίθετα, χτίζεται πάνω στη σύγκρουση, στην αμφισβήτηση και στο αίσθημα οργής που νιώθουν οι ψηφοφόροι του απέναντι στο κατεστημένο. Δεν προσπαθεί να κυβερνήσει ολόκληρη τη χώρα· φροντίζει να κρατά ζωντανό το κοινό του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι διαβρώνει θεσμούς ή αγνοεί την επιστήμη.
Αυτό το μείγμα χάους και πρόκλησης είναι που τον κρατά στην πρώτη γραμμή. Γιατί ο Τραμπ γνωρίζει καλά ότι η πολιτική του δύναμη δεν έρχεται από την ισορροπία, αλλά από την ανατροπή.
**Με πληροφορίες από CNN
