Η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, ενός πρώην πρωθυπουργού και πρώην αρχηγού του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, αποτέλεσε προφανώς μια απόφαση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν την πήρε ελαφρά τη καρδία. Άντεξε –και χρησιμοποιώ πολύ συνειδητά το ρήμα– βαρύτατες προκλήσεις και τεράστιες προσβολές από τον πρώην πρωθυπουργό, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις Σαμαρά στην Κύπρο.

Γράφει η Ελισσάβετ Βασιλοπούλου

Η συνέντευξη όμως στο «Βήμα» δεν ήταν μια απλή προσβολή του κυβερνητικού έργου, ήταν μια ανεξέλεγκτη κατ’ εμέ επίθεση που θέτει ενδεχομένως σε πιθανό κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.

Όταν βγαίνεις και χρεώνεις στον πρωθυπουργό της χώρας τόσο σφοδρά τέτοιες κατηγορίες, μπορεί και να μην έχεις συνυπολογίσει τις σχετικές παραμέτρους που ενδεχομένως θα προκύψουν.

Υιοθετώντας τις μέχρι τώρα ευφάνταστες θεωρίες βελοπουλικών τικτόκερ, επιλέγεις το επίπεδο του λαϊκισμού και βάζεις το χέρι σου, ακόμα και άθελά σου, σε μια πιθανότητα να δημιουργηθεί άνευ λόγου πολιτική κρίση, σε μια χώρα που πάλεψε σκληρά και ισορρόπησε ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες.

Βάζεις το χέρι σου να ξεριζώσεις όλα όσα ο λαός έχει κατακτήσει να απολαμβάνει με ηγέτη του τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αλήθεια, όλοι εσείς που αγαπάτε τις θεωρίες συνωμοσίας και θέλετε να πέσει ο Μητσοτάκης εξαιτίας τους, έχετε σκεφτεί ποια θα είναι η επόμενη μέρα με την αντιπολίτευση-«Τσίρκο Μεντράνο» που έχουμε;

Η πατρίδα μας θα οδηγηθεί σε πολιτικό αδιέξοδο ακυβερνησίας, έρμαιη σε κάθε εθνική απειλή, στα πρόθυρα αναρχίας, χειρότερα και από αυτά που ζήσαμε επί Τσίπρα.

Έχουμε πρωθυπουργό τον άνθρωπο που ανέστρεψε το μπάχαλο του 2019 και κράτησε όρθια τη χώρα σε covid και Έβρο, άλλαξε το πρόσημο της οικονομίας, έθεσε και εξακολουθεί να θέτει τα θεμέλια του ευρωπαϊκού προσώπου μας, ισχυροποιώντας την άμυνά μας και την εικόνα μας στο εξωτερικό, και ορισμένοι ψάχνουν «μικρές Μαρίες» που τις τσιμπάει ο σκορπιός στο Αιγαίο αυτήν τη φορά.

Στα καλά του Μητσοτάκη βάλτε παρακαλώ και αυτήν του τη διαχείριση με τον Σαμαρά, προσθέστε του πως εκμηδένισε την πιθανότητα η χώρα να βυθιστεί αναίτια σε έναν βαθύ «Πολιτικό Χειμώνα».