άμβλωση (η)
δικαίωμα που κινδυνεύει «ο τρόπος που συχνά χρησιμοποιείται η πολιτική ορθότητα κάνει την ελευθερία του λόγου άμβλωση» 2. η διαπίστωση ότι η ψήφος στις εκλογές ή η αποχή από αυτές έχει συνέπειες «πολλοί Αμερικανοί πίστεψαν ότι δεν έχει καμία σημασία αν πρόεδρος θα εκλεγεί ο Ντόναλντ ο Τραμπ ή η Χίλαρι η Κλίντον και τώρα κάνουν την άμβλωση, αλλά είναι λίγο αργά»
Παθαίνεις και μαθαίνεις
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για τις αμβλώσεις, πέρα από τις προφανείς θλιβερές συνέπειες, έχει και κάτι το θετικό. Υπενθυμίζει (ή μαθαίνει) σε εκατομμύρια ανθρώπους δύο πολύ βασικά πράγματα που οι μοσχαναθρεμμένοι κάτοικοι της Δύσης, έχοντας δεδομένα την ελευθερία τους και τη δημοκρατία, φαίνεται να ξεχνούν όλο και συχνότερα. Το πρώτο είναι ότι, παρά το γνωστό ανόητο τσιτάτο, οι εκλογές αλλάζουν τα πράγματα. Αν ο Τραμπ δεν είχε εκλεγεί σε βάρος της Κλίντον, πέρα από όλα τα άλλα κακά που θα είχαν αποφευχθεί, δεν θα άλλαζε και η σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου με τρόπο που να είναι ολέθριο για ένα βασικό δικαίωμα των γυναικών. Το δεύτερο είναι πως τα δικαιώματα δεν είναι φυσικοί νόμοι. Αν η υπεράσπιση και η διατήρησή τους αφεθεί στην τύχη, αν αντιμετωπιστούν με αδιαφορία, αργά ή γρήγορα θα κινδυνεύσουν και θα εξαφανιστούν.
Τα τσίσα του λαού
Την Παρασκευή το πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου στολίστηκε με μια σειρά από κόκκινες χημικές τουαλέτες, τις οποίες κανείς δεν ήξερε ποιος τοποθέτησε. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι δράστης ήταν το ΚΚΕ, το οποίο θέλησε έτσι να δείξει με τον πιο παραστατικό τρόπο ποιος στ’ αλήθεια κάνει κουμάντο στην πόλη και ουρεί κάθε νόμο και κανόνα.
Αγωνιστές των σπηλαίων
Δυστυχώς οι συμπολίτες που απαιτούν να μη γίνει σταθμός του μετρό στα Εξάρχεια δεν ζούσαν όταν ηλεκτροδοτήθηκε η περιοχή ή όταν έφτασε εκεί το δίκτυο της ύδρευσης και αποχέτευσης. Αν ήταν ζωντανοί, οι αγώνες τους δεν θα επέτρεπαν ποτέ στο ρεύμα και το νερό να γίνουν ο δούρειος ίππος που μέσα του κρύφτηκαν οι ανέσεις, η καθαριότητα και η υγεινομική ασφάλεια του καπιταλισμού.
Οι άλλοι φταίνε
Οι έντονες ανησυχίες, οι διαμαρτυρίες και η οργή εναντίον των καταστροφικών συνεπειών που έχει η τραπ για τους πιτσιρικάδες που την ακούν έχει μια πολύ απλή εξήγηση. Είναι πάντα πολύ βολικότερο να φταίνε κάποιοι άλλοι και όχι εμείς για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά μας.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
