Με τον Ανδρέα Λοβέρδο μας χωρίζουν σημαντικά πράγματα στην πολιτική προσέγγιση κι ανάλυση. Μα δεν μπορώ να μη φωνάξω ότι όλα τα χρόνια ενασχόλησής του στην πολιτική υπήρξε ένα «πεντακάθαρο» μυαλό με τετραγωνισμένη σκέψη. Μια προσωπικότητα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, που έβλεπε και βλέπει την πολιτική με βαθύ συναίσθημα. Που δεν δίστασε, δεν φοβήθηκε ποτέ να εκφράσει τη γνώμη του ακόμη κι αν αυτή δεν συμβάδιζε με το πόπολο. Αυτό το τελευταίο είναι κορυφαίο χαρακτηριστικό ενός «μπροστάρη».
του Τα σκεφτόμουν αυτά εξ αιτίας της ξεκάθαρης θέσης που έλαβε στην υπόθεση υπερψήφισης του νέου ποινικού κώδικα, την ώρα που στο κόμμα του κρατούσαν…. ίσες αποστάσεις (τι κουταμάρα κι αυτή) παρ’ ότι είχαν συναινέσει κατά τη διάρκεια που το νομοσχέδιο βρισκόταν σε διαβούλευση.
Προσέξτε: Το ΚΙΝΑΛ δεν υπερψήφισε την ισόβια κάθειρξη χωρίς να υφίσταται η διαζευκτικότητα ισοβίου ή πρόσκαιρης κάθειρξης, όπως ισχύει σήμερα, για τη βαριά εγκληματικότητα! Όπως ανθρωποκτονία, βιασμός, θανατηφόρος ληστεία ή ΜΟΝΟ ισόβια δεσμά για τους βιαστές ανηλίκων! Δεν ψήφισε ούτε την αυστηροποίηση ποινών για τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής που τελούνται είτε σε βάρος ενηλίκων είτε σε βάρος ανηλίκων.
Την ίδια ώρα, εφημερίδες προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν «οργή για τη μετατροπή της κατοχής μολότοφ σε κακούργημα» και το ΚΙΝΑΛ … ουσιαστικά ταυτιζόταν!
Ναι, το τρίτο κόμμα της Βουλής, του Γκεγκέρογλου και του Καμίνη, ψήφισε «παρών», δηλαδή δεν ψήφισε τίποτα. Πολιτική αυτοκτονία των ολίγιστων.
Ο δε φιλοδοξών να ηγηθεί Γιώργος Παπανδρέου, δεν έβγαλε άχνα για το θέμα! Όπως δεν έχει βγάλει άχνα για όλα τα μεγάλα ζητήματα του τόπου. Την πανδημία, τα εθνικά θέματα, την οικονομία.
Ακούστε: την ώρα που το ΚΙΝΑΛ (πλην Λοβέρδου) δεν ψήφιζε τις αλλαγές του ποινικού κώδικα, ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε την … νομιμοποίηση της κάνναβης!! Προφανώς αυτό κατάλαβε ότι απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Ο δε μέγας προβληματισμός του ήταν γιατί δεν είμαστε όλοι μέτοχοι στο … Facebook!! Απέδειξε δε για μια ακόμη φορά ότι αδυνατεί να προσγειωθεί στον πλανήτη γη και δη σε τούτον τον τόπο…
Την ίδια ώρα, δεν ακούστηκε το παραμικρό από τον Νίκο Ανδρουλάκη, άγνωστο για ποιον λόγο. Ο δε ισχυρισμός ότι δεν είναι βουλευτής δεν μπορεί να ισχύει αφού κάτι τέτοιο δεν του αφαιρεί το δικαίωμα της γνώμης. Ε λοιπόν, γνώμη για τα μεγάλα θέματα δεν έχουμε ακούσει από εκείνον. Μόνο ενασχόληση με τους κομματικούς μηχανισμούς.
Ξαναγυρίζοντας στον Ανδρέα Λοβέρδο θα πρέπει να τονίσουμε κάτι: Δεν δίστασε να εκφράσει τη θετική γνώμη του σε νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας. Δεν δίστασε να εκφραστεί με το μυαλό, την καρδιά και τη συνείδηση κι όχι με αντιπολιτευτική στείρα λογική. Την ώρα μάλιστα που βρίσκονται στην κορύφωσή τους οι εσωκομματικές διαδικασίες και κάθε του κίνηση μπορεί να παρερμηνευθεί και να παρεξηγηθεί. Μέχρι και να γίνει αιτία κτυπημάτων κάτω από τη μέση.
Είχαμε κι έχουμε την πεποίθηση ότι ο κεντρογενής χώρος οφείλει να είναι ισχυρός. Μα πώς να είναι όταν επιδεικνύει παρόμοιες πολιτικές συμπεριφορές κι όταν ο Μητσοτάκης έχει αλώσει ουσιαστικά όλον αυτόν τον χώρο; Και πώς θα πιεστεί ο Μητσοτάκης για μεταρρυθμίσεις ή και κυβερνητικές βελτιώσεις χωρίς ισχυρό ΚΙΝΑΛ;
Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη. Την έχουν στα χέρια τους όσοι ψηφίσουν στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ. Πρωτίστως πρέπει να πάνε να ψηφίσουν για ν’ αντισταθμίσουν τους …διατεταγμένους να προστρέξουν χάριν της… προοδευτικής διακυβέρνησης. Κι εν συνεχεία να ψηφίσουν υπέρ της λογικής και της προοπτικής του κόμματός τους πέραν από λαϊκισμούς και …ισαποστακισμούς…
