του Αλέξανδρου Παπασταθόπουλου
Οι στεναγμοί ανακούφισης που ακούστηκαν σε όλη την Ελλάδα, την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020, για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, μαρτυρούν τα εξής:
1. Ο λαός βροντοφώναξε ότι νιώθει αλληλέγγυος στην ηρωική Μάγδα Φύσσα και νιώθει περήφανος για την ιστορική απόφαση της Δικαιοσύνης.
2. Ο λαός ήθελε την καταδίκη των νεοναζί για να κλείσει και δικαστικά ένας θλιβερός και τραυματικός κύκλος της δημόσιας ζωής.
3. Ο λαός ήθελε (και) την δικαστική καταδίκη του λαϊκισμού που “γεννήθηκε” στις πλατείες του διχασμού.
4. Ο λαός βροντοφώναξε, σε όλη την Ελλάδα, ότι δεν ξεχνά τα θύματα των νεοναζί. Δεν ξεχνά τον Παύλο Φύσσα, την υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον των μελών του ΠΑΜΕ και την υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των Αιγυπτίων αλιεργατών από τη φασιστική συμμορία.
5. Ο λαός δεν ξέχασε, δεν ξεχνά και δεν θα ξεχάσει τη Μάγδα Φύσσα.
6. Ο λαός δεν ξεχνά την αδικαιολόγητη καθυστέρηση για την δικαστική ετυμηγορία.
7. Ο λαός δεν ξεχνά όσους για μικροκομματικούς λόγους “συνέπλευσαν” συγκυριακά με το ναζιστικό μόρφωμα.
8. Τέλος, ο λαός δεν θα ξεχάσει ποτέ τα συγκλονιστικά λόγια της Μάγδας Φύσσα, μετά την ιστορική απόφαση: «Νίκησε ο Παύλος, νίκησε η ελευθερία, αυτό που πραγματικά ήταν ο Παύλος. Μας ανοίγεται ένας δρόμος καλός αλλά δεν κερδίζεται έτσι ο φασισμός. Χρειάζεται αγώνας. Κερδίσαμε μια μάχη αλλά στο χέρι σας είναι από εδώ και πέρα. Μας άνοιξε τον δρόμο ο Παύλος. Δεν έχει τελειώσει όμως τίποτα ακόμα. Κερδίσαμε ένα κομμάτι και αυτό το χρωστάμε σε όλους σας».
