Οι τάσεις του Σεπτεμβρίου που κατέγραψε η Opinion Poll, αποτυπώνουν αυτό που η πλειονότητα της κοινής γνώμης σ’ αυτή τη χώρα κατανοεί. Το πολύ απλό, ότι η χώρα έχει Πρωθυπουργό που δοκιμάστηκε- και συνεχίζει να δοκιμάζεται- στα δύσκολα και ο οποίος δεν ψάχνει δικαιολογίες για να κυβερνήσει. Και αυτό αποτελεί πεποίθηση των 7 στους 10 πολίτες.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι το «παιδί θαύμα». Απλά είναι Πρωθυπουργός. Το «θαύμα» στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η κοινή γνώμη μετά από μακρά απουσία Πρωθυπουργού, αισθάνεται την παρουσία του και την ειλικρινή προσπάθεια που καταβάλλει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του πολίτη με το κράτος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εν μέσω της πανδημίας και τουρκικών προκλήσεων, αβεβαιότητας λόγω της οικονομικής ύφεσης και αγωνίας των πολιτών για την καθημερινότητα, κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών σε διακομματικό επίπεδο. Εμφανίζεται κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό και ώριμος πλέον να διευρύνει τις δεξαμενές της φιλελεύθερης αστικής παράταξης.
Κι αυτό γιατί δεν συγκρίνεται, αλλά γιατί ο ίδιος επιζητά να κρίνεται αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες που θα μπορούσε να αφήσει για μεταγενέστερο χρόνο. Στην εξωτερική πολιτική με το να βάλει την Ελλάδα σε κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Και στα στα κοινωνικά ζητήματα βάζοντας το κράτος να λειτουργήσει ως κράτος.
Μέχρι… Σοσιαλδημοκράτη τον αποκάλεσε πρόσφατα στη βουλή η Φώφη Γεννηματά, συμπληρώνοντας βεβαίως ότι «δεν του πάει». Σκεπτόμενη υπό το φόβο, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πράττοντας ως γνήσιος φιλελεύθερος βρίσκει ακροατήριο και στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Το πεπρωμένον, όμως, φυγείν αδύνατο. Και όπως λέει και το τραγούδι… Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία και να προσέχεις που βαδίζεις στη ζωή. Γιατί, όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία…
Θύμα ή θύτης η κυρία Τουλουπάκη;
Διαβάζω ότι η κυβέρνηση θέλοντας να… βγάλει απ’ τη μέση την κυρία Τουλουπάκη, απεργάστηκε ένα σχέδιο προκειμένου να κλείσει τις εκκρεμείς υποθέσεις που έχει στα χέρια της. Εκείνο που δεν διαβάζω είναι τι έχει κάνει με αυτές τις υποθέσεις τόσα χρόνια η κυρία Τουλουπάκη.
Ας το παραβλέψω. Αν δεν κάνω λάθος η κυρία Τουλουπάκη και οι δύο συνεργάτες της διώκονται. Στην προκειμένη περίπτωση η εισαγγελέας όφειλε για λόγους ευθυξίας να ζητήσει εξαίρεση. Δεν το έπραξε. Δικαιώμα της. Έρχομαι τώρα στην κυβέρνηση και στον αρμόδιο υπουργό της Δικαιοσύνης. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να υλοποιήσει τις προγραμματικές εξαγγελίες του κόμματός του. Συγχωνεύθηκαν οι Εισαγγελίες Διαφθοράς και Οικονομικού Εγκλήματος.
Σιγά την πρωτοτυπία για κάτι που ισχύει παντού στην Ευρώπη και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Και στο κάτω- κάτω αν η κυβέρνηση ήθελε να παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης θα μπορούσε να το πράξει και μάλιστα ως όφειλε απ’ τη στιγμή μάλιστα που η ίδια η Δικαιοσύνη άσκησε δίωξη στην Εισαγγελέα Διαφθοράς.
Αντί λοιπόν να αποδοθούν τα εύσημα στον υπουργό και στην κυβέρνηση που δεν μπήκαν στον πειρασμό να ακολουθήσουν τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ζητάνε και τα ρέστα.
Και μια και το ‘φερε η κουβέντα ένα ερώτημα προς όλους αυτούς που κόπτονται για την κυρία Τουλουπάκη, την οποία σε λίγο θα την περιφέρουν ως οσιομάρτυρα που «θυσιάστηκε» για τη Δικαιοσύνη: Οι «εκκρεμότητες» που αφήνει γιατί δεν είχε φροντίσει να τις κλείσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο; Ποιος την εμπόδισε εδώ και χίλιες και μια νύχτες; Ποιος είναι το θύμα; Η κυρία Τουλουπάκη ή αυτοί που κρατούσε σε ομηρία;
Το αθλητικό νομοσχέδιο συνιστά επανάσταση του αυτονόητου
Μετριοπαθής ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, είπε ότι η αθλητική μεταρρύθμιση που φέρει την υπογραφή του «είναι η επανάσταση του αυτονόητου». Μάλλον του «αδιανόητου» ήθελε να πει αφού επί σειρά δεκαετιών ο χώρος του αθλητισμού αποτελούσε «άβατο» για τις κυβερνήσεις.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το αθλητικό νομοσχέδιο, το οποίο συνιστά ουσιαστική τομή στα δρώμενα του αθλητισμού, αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς την κατεύθυνση του προεκλογικού αφηγήματος της «πολιτικής αλλαγής». Διότι πέραν όλων των άλλων και του νοικοκυρέματος, πέφτει η αυλαία ενός κατεστημένου που με όρους ισοβιότητας είχε μετατρέψει τις Ομοσπονδίες σε «παράγκες».
Κάπως έτσι εξηγούνται και οι επιθέσεις, έμμεσες και άμεσες, που δεχόταν επί σειρά μηνών ο Λευτέρης Αυγενάκης. Ίσως είναι ένας από τους ελάχιστους υπουργούς που πριν ακόμη συνηθίσει τη διαδρομή μέχρι το γραφείο του, ανασχηματιζόταν καθ’ εκάστη. Μέχρι που όλοι αυτοί που πίεζαν για να τον βγάλουν απ’ τη μέση κατάλαβαν ότι δεν καταλαβαίνει από απειλές.
Και επειδή είναι και πεισματάρης δεν έκανε πίσω ακόμα και όταν κάποιοι τον συμβούλεψαν «φιλικά» να μην πειράξει τα τοτέμ του ελληνικού αθλητικού κυκλώματος. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στον αθλητισμό, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα ότι δεν αναστέλλει τις εξαγγελίες της για εξυγίανση και εκσυγχρονισμό του κράτους.
Και το γεγονός ότι ξεκινάει από τον χώρο του αθλητισμού έχει υψηλό συμβολισμό, πέραν του «αυτονόητου».
